Երեւանի Հովսեփ Էմինի 52 հասցեի տանը հարակից 916,6 քմ մակերեսով հողամասի սեփականաշնորհման գործընթացը վերածվել է քրեական պատմության: Եղբայրներ Գուրգեն եւ Արսեն Միրզոյաններին այս պատմությունը սպառնում է 4-8 տարվա ազատազրկմամբ:

Գուրգեն Միրզոյանը պատմում է, որ 1953 թ. կառուցված պապենական տունը ժառանգել են իր մայրն ու մորաքույրները, իսկ 1997 թ. նվիրել իրեն ու եղբոր տղային՝ 79/31 հարաբերակցությամբ: Հետագայում ինքը, կատարելով համապատասխան պետական վճարումները, հարակից հողամասը (916,6 քմ մակերեսով) գնել է, որից 44 քմ-ն տրամադրել է եղբորը՝ բիզնես նպատակներով օգտագործելու համար:

2008 թ. Արսեն Միրզոյանը, իբրեւ անչափահաս որդու օրինական ներկայացուցիչ, հողամասում բաժիններն առանձնացնելու պահանջով դիմել է Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարան: Սակայն կարճ ժամանակ անց դատարանը, հաշվի առնելով եղբայրների միջեւ կնքված հաշտության համաձայնությունը, գործը կարճել է: Կողմերը համաձայնվել են, որ Արսենի անչափահաս որդուն պատկանում է հողամասի 1/20-րդ, իսկ Գուրգեն Միրզոյանին՝ 19/20-րդ մասը՝ ըստ կադաստրի «Արաբկիր» տարածքային ստորաբաժանման տրամադրած սխեմայի: Այս վճիռը ստացել է օրինական ուժ:

«Դիմեցի կադաստր, բայց սկզբից ձգձգում էին, հետո հրաժարվեցին հողամասի նկատմամբ գրանցել սեփականության իրավունքս: Եղբորս ամուսնալուծված կինն էր բողոքում, թե իբր հողամասը հավասար՝ 50/50 մասնաբաժնով պետք է լինի, իբր թե 1997թ. այդպես է եղել, եւ դատարանի ներկայիս վճիռը կեղծ էր: Բայց 1997թ. հողամաս չկար, ես հետո եմ այն գնել, 1997-ին միայն տունն է եղել»,- ասում է Գուրգեն Միրզոյանը:

2008 թ. նոյեմբերին վարչական դատարանը վճռել է կադաստրի Արաբկիր տարածքային ստորաբաժանմանը պարտավորեցնել հողամասի 19/20 մասնաբաժնի նկատմամբ գրանցել Գուրգեն Միրզոյանի սեփականության իրավունքը: Մի քանի օր անց այս վճիռի եւ Գուրգենի համապատասխան դիմումի հիման վրա ԴԱՀԿ ծառայությունը հարուցել է կատարողական վարույթ: Այնուհետեւ վարույթն ավարտվել է, հետո վերսկսվել եւ այսպես տարիներ շարունակ՝ մինչեւ 2011 թ.: ԴԱՀԿ-ին կադաստրի Արաբկիրի ստորաբաժանումից հայտնել են, թե ոստիկանությունը տվյալ գործն առգրավել է:

Այս ընթացքում Արսենի կինը ոչ միայն դատարաններ է դիմել, այլեւ իրավապահ մարմիններին: Դատական ատյանները ոչինչ չեն փոխել, իսկ ոստիկանության Շենգավիթի քննչական բաժինը հարուցել է քրեական գործ: Այստեղ պարզել են, որ դատարան ներկայացված փաստաթղթերում հողամասի բաժնեմասին վերաբերող «19/20» եւ «1/20» գրառումները կադաստրում առկա սեփականության իրավունքի վկայականի բնօրինակում բացակայում են:

Նախաքննության ընթացքում կադաստրի համապատասխան պատասխանատուները ցուցմունք են տվել, որ նշված սխալ տեղեկանքները տրամադրելիս որեւէ միտում չեն ունեցել, սխալմունքը պարզապես անուշադրության եւ ծանրաբեռնվածության հետեւանք է: Քննիչ Հ. Հովհաննիսյանն էլ որոշել է համաներման ակտի հիման վրա վերջիններիս նկատմամբ քրեական հետապնդում չիրականացնել:

Քննիչը միաժամանակ եզրակացրել է, որ Գուրգեն Միրզոյանը վերաքննիչ դատարան է ներկայացրել կադաստրի ստորաբաժանման կողմից տրված փաստաթղթերի պատճեները, հետեւաբար՝ նրա գործողություններում բացակայում են փաստաթղթեր կեղծելու եւ կեղծ փաստաթուղթ օգտագործելու հատկանիշները: Հենց այս հիմքով էլ 2010 թ. փետրվարին քրեական գործի հարուցումը մերժվել է:

Արսենի կինը դիմել է նաեւ ոստիկանության Քանաքեռ-Զեյթունի քննչական բաժին: Սակայն նույն հիմքով՝ հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ, քրեական գործի հարուցումը կրկին մերժվել է:

«Կեղծ հիմքով Շենգավիթի եւ Զեյթունի քննչական բաժիններում գործ հարուցեցին ու կարճեցին: Կարճելու որոշումները չի էլ բողոքարկվել, դատախազությունն էլ չի վերացրել, այսինքն՝ դրանք եւս ստացել են օրինական ուժ: Բայց ես դիմում էի կադաստր, ու էլի հրաժարվում էին սեփականության իրավունքս գրանցել: Հետո պատճառաբանեցին, թե իբր դիմում չեմ գրել, բայց սուտ է, անգամ ԴԱՀԿ-ին էի նորից դիմել, ո՞նց չեմ գրել»,- ասում է Գուրգեն Միրզոյանը:

Քանաքեռ-Զեյթուն քննչական բաժնի քննիչ Կ. Մկրտչյանը, փաստաթղթեր կեղծելու եւ կեղծ փաստաթուղթ օգտագործելու փաստով հարուցված քրեական գործը կարճելուց մոտ 2 ամիս անց (2011 թ. հունվարին), որոշել է հարուցել նոր քրեական գործ՝ խարդախության փորձ կատարելու մեղադրանքով: Քննիչ Մկրտչյանն այս անգամ հանգել է այն հետեւության, որ Միրզոյան եղբայրները, օգտագործելով կեղծ փաստաթղթեր, փորձել են տիրանալ Արտակ Միրզոյանին (Արսենի որդուն) պատկանող հողամասի բաժնեմասին:

«Այս քրեական գործի բովանդակությունը, հիմքը լրիվ նույնն է, ինչ նախորդ անգամ կարճվածները: Բայց այս դեպքում ծաղկեցրին, ուռացրին, ու մեղադրական եզրակացությամբ գործն ուղարկեցին դատարան»,- նշում է Գուրգենը:

Գործն այժմ Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանում է՝ Արմեն Խաչատրյանի վարույթում:

«Մենք 10-15 դիմում ենք գրել կադաստրին, որպեսզի գործի նյութերը ծանոթանալու համար տրամադրի, մերժել են: Քննիչն էլ միայն էլեկտրոնային արխիվն էր տվել: Դատարանին միջնորդեցինք, փաստաթղթերի պատճեները տրամադրեցին միայն այն ժամանակ, երբ վկաները հարցաքննվել էին: Խնդրեցինք նրանց նորից լրացուցիչ հարցաքննել, դատավորը մերժեց»,- պատմում է Գուրգենը եւ շեշտում, որ Էլեկտրոնային եւ իրական արխիվների մեջ տվյալների էական տարբերություն կա:

«Եղբայրս, որպեսզի վարձակալության պայմանագիր կնքեր իր բիզնեսը ծավալելու համար, 3 անգամ դիմել էր կադաստր ու միասնական տեղեկանք վերցրել, որոնցում հողամասի մասնաբաժինը նշված է 1/20 եւ 19/20: Այսինքն՝ կադաստրի այս տեղեկանքները հաստատում էին, որ մենք ոչինչ չենք կեղծել: Հետո, բնականաբար, ճնշման տակ, կադաստրի աշխատակիցներն ասացին, թե երկու անգամ էլ սխալմունք են թույլ տվել եւ մասնաբաժինները գրելիս օգտվել են ոչ թե արխիվից, այլ մեր տրամադրած փաստաթղթից,- պատմում է Գուրգենը,- բայց կա նաեւ 3-րդ տեղեկանքը, որը ժամանակագրությամբ առաջինն է եւ որի մասին ոչ ոք ձայն չէր հանում: Իսկ երբ դատարանը մեզ փաստաթղթերը տրամադրեց, պարզվեց, որ դրանում մասնաբաժինների մասին ոչ մի նշագրում չկա»:

Գուրգեն Միրզոյանը վերոնշյալ երկու՝ «սխալմունքով» գրված տեղեկանքների թափանցիկ պատճենը դնում է 3-րդ տեղեկանքի վրա, եւ ձեռագիր գրառումներն ամբողջությամբ համընկնում են:   

«Տարբերությունն այն է, որ թափանցիկ պատճեում չափաբաժինները կան, 3-րդ տեղեկանքում՝ ոչ: Այսինքն՝ երրորդ՝ իրական տեղեկանքը գործից հանել են, իբր թե սխալմունքով գրված մյուս տեղեկանքի բնօրինակը պատճենահանել, համակարգչային ծրագրով դրանից հողամասի մասնաբաժինները, կադաստրային համարը եւ ամիս-ամսաթիվը ջնջել են եւ գրել իրենց ուզած համարն ու ամիս-ամսաթիվը: Նույն կերպ վարվել են նաեւ համապատասխան դիմումի հետ, դրա համար էլ ոչ այդ դիմումի, ոչ էլ 3-րդ տեղեկանքի բնօրինակը գործում չկա»,- ասում է Գուրգենը:

Ըստ նրա՝ վերոնշյալ կեղծիքը կատարվել է կամ կադաստրի, կամ էլ ոստիկանության աշխատակիցների կողմից. «Դրա համար էլ «Խարդախության» հոդվածի ամենածանր կետով են ինձ ու եղբորս մեղադրում, բայց չեն ձերբակալել: Այսինքն՝ իրենք էլ վստահ չեն իրենց քայլերի վրա»: