HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Գագիկ Աղբալյան

Պայմանագրային զինծառայող․«Ինձ ասացին՝ որպեսզի երկրորդ կարգ տանք, պիտի մի ձեռքդ էլ կտրվեր, աչքդ էլ կուրանար»

2015 թվականի ապրիլի 23-ին տավուշցի Վիլհելմ Բաբայանի ու նրա ընտանիքի կյանքի ընթացքը շրջվել է: Պայմանագրային զինծառայող Բաբայանը այդ օրը «Խշուր» մարտական դիրքում հերթապահություն իրականացնելիս, հնարավոր դիվերսիոն գրոհը չեզոքացնելու նպատակով դուրս է եկել խրամատից ու պայթել ականի վրա: Դեպքից հետո նրա ընտանիքը զրկվել է ապրուստի բավարար միջոցներից, ինքը` Վիլհելմը կորցրել է լավատեսությունը, ութամյա որդին՝ ուսման նկատմամբ սերն ու հետաքրքրությունը:

Վիլհելմին պատահաբար հանդիպեցի Տավուշ գյուղի կենտրոնական փողոցներից մեկում, որդու հետ, մեծ ու ծանր տախտակներ տեղափոխելիս: Նկատելով, որ հենակով է, իսկ որդին դժվարությամբ է քարշ տալիս ծանր տախտակները, մոտեցա օգնելու: «Հիմա ո՞ր մեկիդ փոխարինեմ»,- հարցրի` մտածելով, որ երեւի ոտքի թեթեւ վնասվածք ունի: «Տղուս քյոմակ արա, ախպեր, թե կարաս»,-պատասխանեց քրտինքի մեջ կորած Վիլհելմը: Տախտակները հարեւանի տուն տեղափոխելիս պատմեց, որ ձախ ոտքի կեսը չկա՝ պրոթեզավորած է:

Վիլհելմը 90-ականներին մասնակցել է Բերդի տարածաշրջանի գյուղերի պաշտպանությանը, իսկ վերջին 8 տարիներին պայմանագրային հիմունքներով ծառայել բանակում: Մինչ բանակի շարքերն անցնելը, Ռուսաստանում է աշխատել եւ հորական տնից առանձնանալու նպատակով ծննդավայրում տուն գնել: Նպատակն է եղել վերանորոգման կարիք ունեցող տունը քիչ-քիչ բարեկարգել: 2015-ի ապրիլի 23-ից հետո փոփոխությունների ժամացույցը նրանց ընտանիքում կանգ է առել:

«Հրամանատարը դիրքապահներիս շարելով տեղեկացրեց, որ մեր առաջ դիվերսիոն խումբ կա: Խրամատում էի, լսեցի, որ խրամատի պատը փլվեց, շունն էլ հաչըմ էր: Մտածեցի՝ ուրեմն դիվերսիոն խումբը անցնելու փորձ ա անըմ: Ծին էր, մառախուղ, տեսանելիություն չկար: Փորձեցի առաջ քինամ: Խրամատից 5-6 մետր դուրս եկա՝ ականը պայթեց: Գիտեինք, որ դիրքի դեմը ականապատած ա, բայց գիտեի, թե մենակ փշալարից դեպի հակառակորդն ընկած հատվածը: Ես փշալարը չեմ անցել: Մի քիչ առաջ եմ անցել խրամատից ու ընկել ականի վրա: Լավ ա, վեր կարեցա ետ սողամ, ինձ գցեմ խրամատ: Տղերքը հասան…»,- պատմում է Վիլհելմը:

Հենակետում ծառայություն իրականացնող զինվորականները օգնության են հասել ընկերոջը եւ տեղափոխել Բերդի զինվորական հոսպիտալ: Վիլհելմի ձախ ոտքն անդամահատել են: Ըստ դատաբժշկական փորձաքննության տվյալների՝ նրա դեմքի աջ կեսին եղել են բազմաթիվ ծակած վերքեր: 

Վիլհելմի աջ ոտքն էլ է վնասված: Կրկին դիրքերում, գիշերը բարձր քարից ընկել է, ոտքը կոտրել ու վիրահատվել: Մետաղյա ձողերը ոտքից հանել են երկու տարի առաջ: Ձախը պրոթեզավորած է, աջը՝ վիրահատած, սակայն 2015 թվականի սեպտեմբերի 10-ին 46-ամյա Վիլհելմ Բաբայանի վերաբերյալ Բժշկասոցիալական փորձաքննության գործակալության կողմից կայացվել է որոշում եւ նրան տրվել 3-րդ կարգի հաշմանդամություն: Վիլհելմը սա համարում է անարդար որոշում. «Գիդե՞ս ինչն ա իմ նեղությունը: Շատ մարդիկ կան, որ ոտքը տեղը, ձեռքը տեղը, երկրորդ կարգ են ստացել: Հալալ ա իրենց, պյան չեմ ասըմ: Բայց իմ էս վիճակըմ գոնե ինձ էլ 2-րդ կարգ տային»:

Հաշմանդամության երրորդ կարգի համար Վիլհելմը ստանում է 58 հազար 200 դրամ: Ընտանիքը 28 հազար դրամ էլ աղքատության նպաստ է ստանում: Սա է նրանց ողջ եկամուտը: Իսկ հաշմանդամության երկրորդ կարգի դեպքում զուտ թոշակը կլիներ 87 հազար դրամ:

«Հույս ունեինք գոնե երկրորդ կարգ կտան, էն էլ պատասխանեցին, որ պիտի ոտքիս կեսի հետ աչքս էլ տյուս էկած ըլներ, թեւս՝ պոկված, որպեսզի երկրորդ կարգ ստանայի»,- պատմում է նախկին զինվորականը: Դեպքից հետո Վիլհելմը տեսողության կորուստ էլ ունի: «Չեմ չափել ինչքան ա վատացել… սիրտ չունեմ, հավես չկա: Էդ հոսպիտալներում էնքան քաշ տվին, էնքան քինացի-եկա»,-ասում է:

Ութամյա Վրույրը մոր հետ իրենց վրա են վերցրել տան ծանր ֆիզիկական գործերը: Նախորդ ձմեռվա ողջ փայտը Վրույրն է ջարդել: Հարցնում եմ երազանքների մասին: «Ուզում եմ զինվոր դառնամ, որ մեր հայրենիքը պաշտպանեմ, պապային էլ պահեմ»,-պատասխանում է ու չկարողանալով լացը զսպել, վազում է հարեւան սենյակ: «Էս դեպքը էրեխուս վրա շատ ա ազդել»,- ասում է հայրը: Մայրը՝ Գրետան էլ պատմում է, որ Վրույրը ուսման մեջ հետադիմել է, հոր հետ կատարվածից հետո իրեն ճնշված է զգում: «Էրեխուս վեչ մի պյան չի ոգեւորըմ»,- ասում է:

Գրետան աշխատանք չունի: Չի էլ կարող աշխատել: Ժամանակը գնում է ամուսնու եւ երեխաների խնամքի վրա, ծանր ֆիզիկական գործերին: «Ինչին կպչըմ ենք, դժվարություն ա: Ինչ կա՝ մնացել ա ինձ վրա: Էն օրը զուգարանի ճամփեն ենք սարքըմ, որ Վիլոյի համար հեշտ լի, ձմռանը կարենա զուգարան քինա... Ցեխ անել, ավազ կրել, քար կրել՝ ամեն ինչ իմ վրայա, սաղ ես եմ: Բաղնիք չկա, հարմարություն չկա, Վիլոն տանն ա լըղանըմ, ամբողջ տունը ջուր ա լցվըմ: Օր կա՝ չի կարըմ զուգարան քինա: Տանը, տաշտի մեջ է կարիքները հոգըմ: Գիտեք, գյուղի զուգարանը իր վիճակին հարմարեցված չի»,- պատմում է երկու երեխաների մայրը:

Նա ասում է, որ ստացած աղքատության նպաստով կոմունալ ծախսերն են վճարում, ամուսնու ստացած 58 հազար դրամով էլ՝ ամսվա անհրաժեշտ հագուստը, ուտելիքն ու դեղորայքը: «Մակարոնի փլավ ենք ուտըմ ու ձվածեղ»,- շաբաթվա ճաշացանկն է նշում որդին՝ Վրույրը: Գրետան լրացնում է որդուն. «Վերմիշել, կարտոշկա, եթե իհարկե կարտոշկեն հերիքում ա, ձեթ…»: Ամուսնու վիրավորվելուց հետո, ունեցած մի քանի հավը վաճառել են փորձաքննությունների գնալու ճանապարհածախսի համար:

Երեխաներին դպրոցի ու մանկապարտեզի համար նոր հագուստ ու պիտույքներ է անհրաժեշտ, ձմռան համար էլ՝ փայտ: «Մի ամսից Վրույրս դպրոց դի քինալ, նոր հագուստի ու պայուսակի խնդիրը չգիտենք վենց կլուծենք: Երեկ տանը էդ էինք խոսըմ: Մի հատ պայուսակը 6500 դրամ արժի: Եկել եմ տուն, ասում եմ՝ ո՞նց ենք անելու: Մի հատ գոճի ենք վերցրել պարտքով: Թոշակը վեր ստանանք, գոճու պարտքը պիտի փակե՞նք, թե մեր էրեխեքին պայուսակ ու շոր առնենք»,- ասում է Գրետան:

Մեծ խնդիրների առաջ կանգնած ամուսինները փորձում են ծանոթ-անծանոթից տեղեկություններ ճշտել տնաշինական կազմակերպությունների մասին, դիմել գոնե հրետակոծությունից վնասված տանիքը վերանորոգելու, կամ բաղնիք կառուցելու խնդրանքով, որպեսզի նախկին զինվորականը բնական կարիքները հոգալու համար տան սենյակներից մեկում տաշտով չառանձնանա:

Ընտանիքի պատմության մասին նշումներ կատարած` պատրաստվում եմ հրաժեշտ տալ, Վրույրը ականջիս փսփսում է. «Մի երազանք էլ ունեմ: Ծեր էդ սիրուն ժամացույցից եմ ուզըմ ունենամ, բայց էն որ ժամը թվերով է գրվըմ… Պապային չեմ ասել: Բայց հենց աշխատեմ, առնիլ դեմ»:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter