Լոռու մարզի Մեծ Այրում համայնքի ղեկավար Պապիկ Առուշանյանը արդեն 15 տարի ղեկավարում է փախստականներով բնակեցված գյուղը: Մեր կարճատեւ շփումից ակնհայտ էր, որ Պապիկ Առուշանյանը հոգնել է իր աշխատանքից:

Մեծ Այրումը համարվում է մարզի աղքատ գյուղերից մեկը: Երեկ՝ ժամը 14:30-ին գյուղի խոտհարքներում և ցորենի դաշտերում շրջելուց հետո փորձեցի  գյուղապետարանից տեղեկություն ստանալ: Ժամը 15:00-ին Մեծ Այրումի գյուղապետարանի դուռը փակ էր: 

Գյուղապետին հանդիպեցի գյուղի փողոցներից մեկով իր ավտոմեքենայով անցնելիս:  Ավտոմեքենան կանգնեցնելուց հետո Պապիկ Առուշանյանին հարցրի գյուղի մշակված եւ անմշակ հողերի, խոտհարքների և գյուղացիներին աջակցելու համար իր կողմից ձեռնարկվող միջոցառումների մասին:

«Ինչու չեք  այդ մասին հարցնում վիճվարչությանը»,-հարցրեց գյուղապետը:

Մեծ Այրումի գյուղապետարան

Պապիկ Առուշանյանին բացատրեցի, որ վիճվարչությունը հարցի հետ կապ չունի, իսկ քանի որ գյուղապետարանի աշխատանքը, «Տեղական ինքնակառավարման» մասին ՀՀ օրենքի համաձայն, թափանցիկ է, գյուղապետը  պարտավոր է պատասխանել հարցերին:

«Ոչ միայն խոտի, այլև ցորենի վիճակն է գյուղում շատ ծանր»,-  ավտոմեքենայի պատուհանից ասաց գյուղապետը: Հետո էլ ավելացրեց, թե ինքը թվերը չգիտի, դա կարող է մեզ ասել Գայանը:

«Ո՞վ է Գայանը»,- զարմացած հարցրի Առուշանյանին: «Մեր քարտուղարն է: Հիմա ստեղ չի:  Գյուղապետարանում  մարդ չկա: Վաղը առավոտյան եկեք, Գայանը Ձեր հարցերին կպատասխանի»,- ասաց  Պապիկ  Առուշանյանը  և չսպասելով հաջորդ հարցիս` ավտոմեքենայով պոկվեց տեղից: