HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Անուշ Քոչարյան

Այսօր բանաստեղծ Վահե Արսենի ծննդյան օրն է

Այսօր ժամանակակից հայ գրող Վահե Արսենի (Արսենյանի) ծննդյան օրն է, ինչի առթիվ շնորհավորում ենք գրողին:

Վերջին զրույցը, որ դեռեւս անավարտ է, Վահե Արսենի հետ ունեցա այն ժամանակ, երբ նա վերադարձել էր Ռոտերդամից` պոեզիայի միջազգային փառատոնից:

«Այս կարգի միջազգային մեծ ճանաչում ունեցող փառատոնները մրցանակներ չեն սահմանում. այստեղ մրցանակն արդեն հրավիրված լինելն է, հատկապես, որ քառասուներեքամյա պատմության ընթացքում առաջին հայն եմ, որ մասնակցում է փառատոնին:

Քսան երկրի ներկայացուցիչ կար` Ամերիկայից, Իսպանիայից, Աֆրիկայից, Զիմբաբվեից… »,-ասում է Վահե Արսենը:

Այս փառատոնից հետո Վահե Արսենը մեկնել է Գերմանիա`մասնակցելու «Interlese 2012» պոեզիայի միջազգային փառատոնին: Օրեր առաջ վերադառնալով հայրենիք` գրողը պատրաստ է «Հետքի» ընթերցողների հետ կիսվել իր տպավորություններով:

Այս եւ Ռոտերդամում տեղի ունեցած փառատոններում ունեցած հաջողություններին կարող եք ծանոթանալ առաջիկա հարցազրույցի ժամանակ:

Իսկ հիմա եւս մեկ անգամ շնորհավորում ենք գրողին` ցանկանալով բեղուն գրիչ եւ գրողական հետաքրքիր ճանապարհի սահուն շարունակություն:

Վահե ԱՐՍԵՆ

Ամենը եղել է մեզ հետ…

Փարիզը երբեք նոր չի լինում...
(կամ` իմ Փարիզը...)

քամին խաղաթղթերը դուրս հրեց
Էլդորադո հյուրանոցի քնկոտ պատուհանից
ամեն թուղթ, որ թվամարդու խորհրդանիշն էր-
թռչուն դարձավ մինչ ավարտն անկման
եւ վեր սահեց դեպի Արեւ...
կարծես հրվելով նույնանուն փողոցի
դե Դամ բիստրոյի ալ-կարմիր տանիքից,
որի տակից լսվում էր մեր երեկվա անկիրթ քրքիջը...
- դու գրկում ես ինձ հիմա, եւ թիկունքիս
սրբիչիդ խոնավությունն եմ
զգում...

Փարիզը երբեք նոր չի լինում, նա մեր նման է...
այս քաղաքում ամեն ընկնող մարմին–
դառնում է թռչուն...
հիշում ես թոքաբորբդ վրահաս,
եւ իմ բաճկոնը քո ուսերին,
որ տեղյակ չէր ոչ թոքաբորբից,
ոչ  սիրուց...

Փարիզը նոր չի լինում...
դողէրոցքդ բերել էինք հին քաղաքից,
եւ այստեղ,
անձրեւի տակ թվում էր
պատճառ չկա նույն դողէրոցքն ապրելու համար...
ջուրը չմաքրեց հետքերը մեր
անգամ այստեղ...
մեր Փարիզում, ուր
Հեմինգուեյի մոմե արձանի հետ գարեջրելով`
դու բուժեցիր վերքերը հին, բայց կրկնվող...
եւ մետրոն կրկին քեզ մոտեցավ
որպես մերձավոր անանձնագիր...

Սենայի ափի հնամաշ խճուղին
սովորական էր մեզ թվում,
կարծես ընտրում էինք հարթտակ կոշիկ -
ոտքին հարմար...
էժան մի բան...
տարակուսանքը հզոր սահման է...
սեւ-սպիտակ ամպերի լույսի ներքո
Էյֆելը չռել էր իր հուժկու ոտքերը,
պատրաստ - տրվելու մեզ
հավերժի մեջ...

Փարիզը երբեք նոր չի լինում...
օդի մեջ ալկոհոլի եւ անհայտ ծաղիկների
հոտերը խառնվել էին իրար,
դիմահար շենքերը սերն էր վարարել,
փաղաքշել ասես տեր որոնող շան...
ես մոռացա վախերն ու ներկան իմ,
այն ամենն, ինչ արյունիցս էր ծնվել
եւ կայուն էր թվում
խոհանոցիս պատի նման...
դե Դամ բիստրոյի թանաքագույն երաժշտության ներքո
քո ջերմությունը բարձրացավ կրկին
մինչեւ երկինք եւ արարում…
եւ մեր լուսավոր համարում պատճառը չգտնելով,
մենք դուրս սահեցինք ինչպես
երկու քամի-հակամարտող
լցվեցինք ցնցելով Տ3 կոչվող մորեխանման գնացքը
եւ սուրացինք դեպի Մոնսուղի պուրակը 
- պատճառներ որոնելու...

մերն է քաղաքն այս արդեն շաա՜ատ վաղուց,
անգամ գիշերն անզոր է հակառակը պնդել...
Փարիզի գիշերային փափկության մեջ
ծղրիդները թմրադեղ են կաթեցնում մեր սրտերի մեջ,
եւ մեր մարմինը թռթռում է նրանց երգի փխրուն ռիթմով...
փողոցային խեղկատակները
հսկիչներն են ծանրացող մթնշաղի,
ոսկեզօծ արձանները թնդանոթներ են ահարկու եւ պրկված,
բզզեզները բոլոր այժմ կպայթեն հրավառությամբ...
միայն մեզ համար...
պայթյունի էպիկենտրոնում ես կկլանեմ
սառնությունն ու վախը շուրթերիդ -
իմ շուրթերով... 

...հինն ու նորը անտեսելով
ծխի քուլան ծածկում էր համայն Եվրոպան,
մեր ինքնաթիռը մինչ ծնկները թաղվել էր
ամենակուլ-արարչագործիք հողի մեջ...
եւ չարախնդում էի ես մտահոգ կնճռախաղիդ ներքո -
նրա մետաղե էությունը...

Փոշամպի մեջ գետաձի էր ուրվագծվում
եւ թեւեր սարքեցինք կողքի քուլաներից`
պատկերն արժանահավատ դարձնելու համար -
փոշին վաղուց աճյուն էր,
կամ աճյունն էր փոշի ձեւանում եւ աղում էր
մեր գլխին կանխորոշումները
ճակատագրի...

անդիմադրելի այս փոշին հնեցնում էր Փարիզը ծիրանի
տակառի նման...
հիշեցի քո ստվերը - մեքենաների կողքին
բազալտե մանրահատակին
ալիքվող...
մտովի թեւիցդ կտրուկ ետ քաշեցի - փրկելով...

սրբիչիդ խոնավությունը մարմին էր դառնում…

Շառլ դը Գոլի օդանավակայանում
հետաձգված էր ամեն ինչ -
բացի սիրուց...
այն հառնեց ինչպես փյունիկ մեզ`
արդեն Պոմպեյի բնակիչներիս համար,
բայց Փարիզը երբեք նոր չի լինում...
նա գրկում է քեզ հին-հարբած ընկերոջ պես,
եւ նրա ախտահանված համբույրն անգամ
հաճելի է դառնում...

պրոտոնների բախումից ոչինչ էլ չեղավ,
ամբողջացանք մենք միայն ցերեկային լույսի երերուն
շարժման մեջ,
մոռանալով էլեկտրական տեսիլքի քաղաքը նոր...
ավտոբուսը կուլ գնաց մեր համբույրի
խեւ անցքին...
մենք նայում էինք հեռացող լույսերի
հյուծվող ջերմությանը,
զարմանում ժամանման ճշգրտության եւ սառնության վրա...
այդ երթուղին մեզ համար չէր...

Նստարանի կողքին ինչ-որ բան շարժվեց, գռմռաց եւ
հասկացա, որ մուրացկանը ազգությունն իր
կորցնում է բնակարանի հետ,
անգամ Փարիզում...
Էլդորադո՜,
իմ Էլդորադո՜,
կարծես ճակատագիրն իմ - Պո եւ հյուրանոց էժանագին...
բոլորին անհայտ…

Փարիզը նոր չի լինում երբեք...
նարնջագույն հեռակապի գովազդի ներքո
(կարծես իմ Երեւանում)
մենք ասես ձուլված էինք երկնաքարից եւ
ստվերները մեր կուլ էին գնում
գրկախառնության այրվող զոդագծին...
եւ որոշեցինք վերջիններից վերջինը լինել...
հանուն սիրո...
դու ինձ համար վերջին պոռնիկն անհույս –
Շանզելիզեի կառամատույցներում,
ես` թագավորական արյունի վերջին,
վերջին արքայազնը հղփակյաց...
բայց սերը այդ ձգվեց դարեր - / - երկաթգծեր եւ անուններ... -
(ախ այս մասին արդեն գրել եմ)

սրբիչիդ խոնավությունը գետինն էր ճանկռոտում…

ամենը եղել էր մեզ հետ...
մեզնից հետո...
չկար ոչինչ մեզ նախորդող,
անգամ Փարիզը...
ցնորքն աճյունածածկ քաղաքների,
հաշվենկատ հեռապտույտը մոլորակների բոլոր,
եւ օդանավակայանը հնադարյան մոխրով ծածկված,
որ երկու օրից կրկին հառնելու էր մեր առաջ…

Մեկնաբանություններ (52)

Սամվել Ավդալյան
Էս յալանչիությունը հիմարության դասական օրինակ է ու գրականության հետ ընդհաւնուր ոչինչ չունի: Հիմա ցանկացած ՉՄՈ-ն իրեն կարող է հռչակել շախմատի աշխարհի չեմպիոն իրենց թաղի վերսիայով:
Սամվել
Էստեղ պոեզիա չկա, էստեղ կա անսանձ ու հիվանդագին փառասիրություն: Ոչ տաղաչափություն, ոչ հանգ: Մարդս չգիտի, թե ինչ բան է պոեզիան: Քննարկելու էլ բան չկա: Մի թող գնա Մոսկվա Կուրակի վակզալում նստի, մտքին սրա նման հազար պոեմներ կգան, հա- հա-հա:
IRINA OLEGI MATEVOSYAN
hargeli Karen,da arden dez petqa mtahogi te inchuen Hayastanum miayn axjikner@ zbaxvac gir grakanutyamb, Cavoq shat qich eritasard txaner unen arjeqner, kesic avelin socialakan canceric ayn koxm urish ashxar, arjeq chunen.Poeziyan amen mekn @nkalum e ir devov.Mer aryan mej e misht hnic karchel@, norararutyan@ menq verabervum enq kaskacanqov, Iskakan poezian der arjev bacum e tarber drner , mteq vorn uzum eq, iskakan poezian vochinch chi asum ayl cuyc e talis. Sovoreq parz u hasarak hangavor [email protected] qnnadatume tox arari aveli lav@ isk ete aseliq chuni aveli lav e lri.Grox@ chi grum vor iren hamematen ayl groxneri het, der nuyn tvarkac Charencinel bant uxarkeciq, kam Sevakin......Mer grakanutyan 50 % hayreniqi, paterazmi masine, nuyn mtqer@ kardacel enq tarber groxneri mot inche el chkardanq?Mi xosqov Sirov kgnem boxoqoxneri grac grqer@ ete Vahe Arseni grqern aylevs chvacharen. Xosqs uxum em qez Karen, gracnert axchikneri masin @ndunum em vorpes ancnakan viravoranq, der verjin toxer@ chen hamapatasxanum irakanutyan@, zbaxveq inqnakrtutyamb, Ha mi qich el, Rembo, Rilke, inchu che naev Charenc kardaceq, orinachaputyun nkatelu poxaren el zzpeq Der naxanc@, parz erevum e.
Rouzan
մի քանի մեկնաբանություններ կարդացի. ուշադրությամբ Լուսինեինն էի կարդում: Ընդամենը մի խորհուրդ ժամանակակից գրականություն կարդա ու հաստատ կհասկանաս տթ պոեզիան ի՞նչ է սիրում: ՎԱհե Արսենը իսկապես տաղանդավոր հեղինակ է:
Meri
մտա տեսնեմ որևէ մեկը գրել Էր բանաստեղծության գաղափարական բովանդակությունը....ոչ մեկը...հարգելի գրագետ աղջիկներ, խնդրում եմ գրեք Վահե բերած նորարարությունը հայ գրականության մեջ, ավելի կոնկրետ պոեզիայի...նոր խոսք? որն է? ինչ համամրդկային խնդիր է առաջ քաշել?երեվի Ձեր ճանաչողական դաշտը ժամանակակից գրողների մասին սահմանափակվում է Վահե Արսենով
Տիգրան
Ամոթ է, ամոթ, բա սա պոեզիա է ????????? Դե ցույց տվեք, համեմատեք Տերյան-Չարենց-Սևակ-ներից նման բան: Հասմիկի հեգնանքը ավելի լավ բանաստեղծություն չի? քան քննարկվելիքը:
ԿԱՐԵՆ
Ուշադիր կարդալով բոլոր մեկնաբանությունները, մի հետաքրքիր ,,օրինաչափություն,, նկատեցի: Վահեին մեծարող, նրա բանաստեղծությամբ հիացած բոլոր ,,մեկնաբանները,, աղջիկներ են... Բռավո, Վահե Արսեն, կարողանում ես հմայել աղջիկներին, սակայն ճշմարիտ պոեզիա սիրողներին չես կարող հմայել... Օրերս ես զրուցում էի մի շատ ինքնատիպ և արդիականությունը հրաշալի գիտցող գրականագետի հետ: Անունը չտամ, որ թշնամանքը հիմա էլ նրա կողմը չանցնի: Նա ասաց, որ Վահեն շնորհալի մարդ է, հետաքրքիր փորձեր է անում, սակայն այդպես էլ չի հասել ինքնատիպ պոեզիայի հաստատումին: Ես բաժանում եմ նրա կարծիքը: Այստեղ ինչ-որ մեկը նշավակել էր մի արվեստաբանի: Ես չգիտեմ, թե ում մասին է խոսքը, սակայն մի շարք գրառումներ իսկապես մասնագիտական են: Նրանց լսեք և առաջնորդվեք դրանցով: Բոելոր նրանք, ովքեր չեն հավանել Վահեին՝ գրականության իսկական գիտակներ են: Նրանք զանազանում են էֆեկտիվը խորքից... Վահեի հատկապես այս բանաստեղծության մեջ խորքն է բացակայում: Հա, ընդդիմացել էին այն մտքի հետ, թե իբր Վահեին ասել են Արտեմ Հարությունյանի կամ Հովհաննես Գրիգորյանի հետնորդ: Ինչքան հասկացա, խոսքը էքսպերիմենտի և նորարարության մասին էր: Այո, Վահեն և մյուսները քայլում են հենց Էդոյանի, Գրիգորյանի, մյուսների բացած ճանապարհով: Ու որքան էլ նրանք 60-ականներից են գալիս, առավել արդիական ու ինքնատիպ են, քան Վահեն... Վահե ջան, ներիր, որ քեզանով հիացած չեմԼ Ինչ-որ բերում ես քո պոեզիայով, պիտի հարստացնես, խորացնես, քանի որ շնորհալի մարդ ես... Իսկ էս աղջնակների գրածներով մի առաջնորդվիր: Դրանք կամ հայելու առջև պիտի իրենց ցուցադրեն, կամ փողոցում ու սրճարանում...
Նարինե
Կարեն, դու ոչ միայն աղջիկների հետ պրոբլեմ ունես, այլև ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅԱՆ, քանզի եթե ուշադիր կարդայիր կտեսնեիր, որ Վահեին պաշտպանող իգական ու արական սեռի ներկայացուցիչների թիվը գրեթե հավասար է: Հավանաբար չարությունն ու վատաբանելու ցանկությունը քեզ թույլ չեն տվել դա տեսնել... Լղոզված բաներ ես խոսում` մի արվեստաբանի, գրականագետ, բայց անունը չեմ տա... և այլն... Քո տեսակի հանդեպ ատելություն չի սերմանվում, միայն խղճմտանք:
Վարևդգես Ամիրյան, Երևան, 31 տարեկան
Ես այս ամենի մեջ մի բան չեմ հասկանում, ի՞նչն է պատճառը, որ երբ որևէ մեկը փորձում է մասնագիտական գնահատական տալ, անմիջապես նրան մեղադրում են նախանձի, լղոզվածության ու էլի նման բաների մեջ: Ինչպես հասկացա, բացի 2-3 հոգուց, այստեղ պոեզիա հասկացող չկա: Իսկ Իրինայի գրածն ուղղակի ,,բոմբ,, է, դիլետանտիզմի վառ արտահայտություն: Խղճմտանք առաջացնելու պատրաստ Նարինեին էլ կասեմ, որ չի կարելի նման ամպագոռգոռ կեցվածք ընդունել, Կարենի գրածից երևում է, որ հրաշալի գիտի գրականություն և բանաստեղծություն: Մի խոսքով, պետք չէ օբյեկտիվ կարծիք հայտնողների դեմ ելնել: Մի քանիսն այստեղ Վահեի իսկապես լավն են ուզում, ցանկանում են, որ միգամածությունից անցում կատարի դեպի ճշմարիտ պոեզիան: Հիշեցնեմ, ոչ հանգավոր պոեզիան, այլ այն, որն ինքը ընտրել և փորձում է հմտանալ: Մի խնդրանք էլ, որևէ մեկին մի վիրավորեք, եթե ձեզ հետ համակարծիք չեն: Ռեմբո ու Ռիլկե էլ մի հիշատակեք կարդալ, որովհետև եթե Կարեն անունով գրողը այսքան խորը գրում է հայ ժամանակակից պոեզիայի մասին, նշանակում է՝ Ռեմբո էլ գիտի, Ռիլկե էլ, Նեզվալ էր և այլն... Աղջիկներ, ձեզ ճիշտ խորհուրդ են տվել, հայելուց այն կողմ մի անցեք և մի փորձեք խելացի երևալ... Նստեք հայելու դիմաց, զմայլվենք ձեզնով, լսեք Միհրան Ծառուկյան և շտապեք հերթական բացվող պարֆյումի խանութը, իսկ գրականության ճշմարիտ գիտակներին թողեք իրենք դատեն...
Նարինե
Թվում է թե, ասենք, սկզբում մեկը Կարեն անունով, ինչ-որ կիսատ-պռատ լղոզված բաներ է գրում, և հետո արդեն Վարևդգես Ամիրյան անունով սկսում է գովաբանել իր նախկին անհեթեթությունները, սեփական մաղձը փորձելով դարձնել գրական լուրջ վերլուծություն... Իսկ եթե դու Վարևդգես, Կարենի բառերը իրոք համարում ես գրականության հմուտ մասնագետի գրած, և չգիտես որտեղից ենթադրում, որ նա և' Ռեմբո գիտի, և' Ռիլկե, քեզ ընդհանրապես պատասխանելու կարիք չկա...
Նարինե
...ու ավելացնեմ, որ Վահեն և նրա պոեզիան պաշտպանության կարիք չունեն... Դրա վկայությունները բազմաթիվ միջազգային մրցանակներն են, ի տարբերություն ծախու տեղական մրցանակախլության, և հենց վերջին Ռոտերդամի փառատոնից հետո անգլիական ՊԵՆ ընկերության գնահատականը, այս ամենը հեշտությամբ գտեք ինտերնետում, ու կիլոմետրանոց ճառերի փոխարեն շատ կարդացեք... օգնում է նաև նախանձի սուր բռնկումների ժամանակ...
Arevik
ays comentnern arden zzvanq en arajacnum... sevin sev en asum, spitakin`spitak: Bayc baner el kan`aselov ev tesnelov che, zgalov u haskanalov e... Vahein mi kaxeq, mardn aydqan e grum... iharke na klasik che, uxxaki banastexc e... chem uzum hamematem voreve meki het, bayc kan aysor dasakan vochi grox-banastexcner, voronq qich en, bayc`pahanjvac...
Arevik
Խնդրում եմ համեմատել. ՔԱՂԱՔԱՅԻՆ ՊԵՅԶԱԺ փողոց ա սաղ փողոցում ոչ մեկը չկա էլի փողոց ա էլի սաղ փողոցում ոչ մեկը չկա բայց չի կարող պատահի որ սաղ քաղաքում ոչ մեկը չլինի տեսնես ինչ ա սրանց բոլորին պատահել Մարինե Պետրոսյան Մտքի, ձեռքի, թռիչքի ճակատամարտ հունական, Արարատյան արեւով լուսաողող ֆասադներ, Ու դարերի բորբոսներ, որպես ոռնոց ու կական, Խփում են ձեռքը այնտեղ, ուր կան նիրհած ճակատներ: Ու արքաներ, որ Լինչի դատաստաններ են տեսել, Պարտվել են դարերում անիմաստ ու անհանճար, Մինչ մի անհայտ շինարար իր լուռ խղճի տակ հեծել, Շողարձակել է կյանքին արեւավառ մի տաճար... Չեն նկատել թեւերի ժամացույցն այն ժամանակ, Ինչպես որ քո լռության աղաղակը, Արարա´տ. Լոկ դու գիտես հրճվանքը որոտների երկնառաք, Շանթարձակված սյուների խոյահարումն այս հպարտ... Ատոմ Հակոբյան
Վարազ Սյունի (Ամստերդամ)
Ի՞նչ եք ընկել անիմաստ,երրորդական բաների հետևից: Ում դուր է գալիս թող կարդա,ում չէ` թող չկարդա: Մտածեք ձեր երկրի ԿԱՐԵՎՈՐ ու ՀՐԱՏԱՊ խնդիրների մասին. օլիգարխային մաֆիա, Հայաստանի վզին հագցրած ՀՀԿ-ԲՀԿ նեղ օղակ, աղքատություն,արտագաղթ, հանքեր,պոչամբարներ,վերացող անտառներ, ամեն օր ճանապարհային զոհեր, կախյալ դատական համակարգ, կեղծ կրոն, էլիտայի Ղարաբաղյան բլեֆներ,...:
Susanna Aleksanyan
Karcum em Vahe Arseni poezian pashtpanutyan kariq chuni, ayn iren pashtpanume. Aystegh tegh gtac burn qnarkumnern vkayum en, vor Vahen anshusht Shnorhali banasteghc e, nra poezian inqnatip e, ankeghc, zgacakan, ev uraxali e, vor Vahe Arseni nmannern en nerkayacnum Hayastan@ mijazgayin paratonnerum.
IRINA OLEGI MATREVOSYAN
Vardges Mayql Faradeynel diletanter bayc fizikayum mec baneri hasav, inch veraberuma der masnagitakan porcin es karcem voch mi viravorakan ban chem grel, isk Duq eli sharunakum eq viravorel es @ndamen@ kasem duq Nargiz eq......................sra nra masnagitakan porc@ qnnadatelu poxaren, noric asem gnaceq DUQ AVELI LAV E MIHRAN CARUKYAN LSEQ.
Meri
ես ինչքան հասկացա ով ում ճանաչումա, նրան էլ համարումա տաղանդավոր գրող,երևի որպես անձնավորություն են ձեր վրա այդքան տպավորություն թողել...այնինչ իսկական գրականությունը պետք է ընկալելի լինի բոլորին անկախ նրանից ես ճանաչում եմ Վահե Արսենին, Ատոմ Հակոբյանին,Մարինե Պետրոսյանին թե ոչ...
Կարինե
Երեխեք գիտե՞ք որ արջի ծառյություն եք մատուցում Վահե Արսենին ձեր քոմենթներով: Վերջացրեք, արվեստաբան մարդը, որը չի էլ թաքցնում անունը, գրել է իր կարծիքը, այս ի՞նչ հարձակում է: Սա ի՞նչ անհատի պաշտամունք է: Մարիամ Սիրունյան «գերֆանտաստիկ դասախոս» ի՞նչ ասել է: Հետաքրքիր է դասերի ժամանակ էլ գրատախտակին լատինատառ է գրո՞ւմ, գուցե հենց սրա համա՞ր է արժանացել «գերֆանտաստիկ» տիտղոին:)))
Նունիկ Ավետիսյան
Չարախոսում եք մի մարդու մասին,ով մեծ հաշվով թքած ունի ձեր կարծիքի վրա...իսկ ով եք դուք,այ միջակություններ,ուր են ձեր հանճարի փայլատակումները....Վահե Արսենը ունի հրաշալի գրիչ,ուրիշ բան ,որ ոմանց հասու չի զգալ նրա պոեզիայի նյարդը... Ոմանք ժամանակից հետ են մնացել իրենց մտածելակերպով,ոմանց մտքի թռիչքը ժամանակից առաջ է ընկել...եթե գոնե մի փոքր փորձեք դուրս գալ հայ գրականության տիրույթից դեպի համաշխարհային ,ապա միգուցե կարողանաք ընկալել նրա պոեզիան,ոճը,ուղղությունը....
Մարիամ Սիրունյան
Նախ ուղղեմ Գևորգ Արմենակյանին,որը փորձելով իր գրագիտության ցույց տալ,սեփականել է իմ կիրառած բառը,սակայն սխալով...Հարգելիս ոչ թե լղճուկ,այլ լղրճուկ,որը տվյալ դեպքում իսկ և իսկ բնորոշումն է ձեր,զուր մի փորձեք վերագրել այլոց:Ամպագոռգոռ խոսում եք պոեզիայից,ինքներդ էլ ունակ չլինելով տարբերելու գրական ոճ,ուղղություն ասվածը ևլն..Անկախության շրջանի պոետներ Հովհաննես Գրիգորյանի,Հենրիկ Էդոյանի ու Վահե Արսենի գրական ուղղին նույնացնում եք,առանց ահռելի տարբերությունը ըմբռնելու...Ձեր կարծիքը մի օբյեկտիվացրեք և անհիմն վիրավորանքների մի տրվեք,իսկ ձեզ,Նարինե,ես արդեն ասել եմ,որ բացատրելու բան չունեմ,ձեր որակումների կարիքն էլ բնավ չեմ զգում,բարի եղեք գրել դուք-ով,ինչպես ես եմ գրում..գուցե իմ կամ նարինեի տարիքը աղջնակի է ձերի հետ համեմատ,սակայն պոեզիայի ընկալմանը դա չի խանգարում բացարձակապես,մանավանդ,երբ սերում ենք պոետական ընտանիքից...
Կարինե
Նարինե ջան եթե նկատել ես ես Վահե Արսենի պոեզիայի դեմ ոչինչ չունեմ, ինձ հետաքրքրում է ինչպես է որ ժամանակակից գրողը, որը միևնույն ժամանակ դասախոս է համալսարանում, գրում է լատինատառ, եթե ուշադիր եք՝ իր ուսանողուհիներն էլ անում են նույն բանը, գրում են լատինատառ: Ախր սա աբսուրդ է:
Narine
Կարինե ջան, չգիտեմ տարիքդ, սակայն եթե էսքան ինտենսիվ քոմենթներ ես գրում, ժամանակն է որ սեփական կարծիքդ ունենաս, ոչ թե հաստատես սրա կամ նրա բառերը.
Կարինե
Համաձայն եմ Գևորգ Արմենակյանի կարծիքի հետ ՝ կապուած կիսագրագետ աղջնակների հետ:Վառ օրինակը Մարիամ Սիրունյանը, որը չըմբռնեց անգամ գրածս: Փոքրիկ աղջնակ ես գիտեմ ինչ է գերֆանտաստիկ, ուղղակի ուզում հասկանալ ի՞նչ կապ ունի այդ բառը Վահե Արսենի հետ: Կապը ցույց տուր:
Գևորգ Արմենակյան
Ես շատ երկար ժամանակ լռում էի՝ սոսկ կարդալով ձեր բոլորի մեկնաբանությունները: Վահե Արսենը շնորհալի բանաստեղծ է, մեկը նրանցից, ովքեր քայլում են Արտեմ Հարությունյանի բացած ճանապարհով՝ ոչինչ նոր ու ինքնատիպ չբերելով մեր գրականություն: Նա, իհարկե, ունի մտածողություն, պատկերատեսունակություն, ինչ-որ հետաքրքիր քայլեր է անում կաղապարների դեմ պայքարում, սակայն ոչ ֆանտաստիկ է, ոչ էլ արտառոց: Սովորական շնորհալիներից մեկն է, որին արժե գրականագիտական հայացք հառել: Ուրիշ ոչինչ: Մի դարձրեք նրան հանճար կամ չգիտեմ ինչ: Բավական է հետևեք ձեր հորինած միֆերին, թողեք Վահե Արսենը կայանա որպես բանաստեղծ և չմեծամտանա: 21-րդ դարի հայ պոեզիայում նա նոր ճանապարհ չի բացել, այլ ընթանում է արդեն բացված ճանմապարհով: Բայց ընթանում է յուրովի, սեփական ձայնով: ուրիշ ոչինչ: Նրան կարդում ենք, գովում, ուրախանում ենք, որ ընտրել է նորարարության ճանապարհը, բայց այդ ճանապարհին սեփական հանգրվանը չի կառուցել... Վահեով խենթացած կիսագրագետ աղջնակներ, պոեզիայի մասին դատելը ձեր գործխը չէ և ոչ էլ նշանավոր արվեստաբանին մարդուկ կոչելը... Լղճուկն էլ դուք եք, որ ընդամենը Վահե Արսեն կարդալով՝ դատում եք մեր պոեզիայի մասին: Վահեի այսօրվա արածը շատ վաղուց արվել է մեր պոեզիայում՝ սկսած Հովհաննես Գրիգորյանով և հենրիկ Էդոյանով: Ուրիշ ոչինչ:
Մարիամ Սիրունյան
Ոմն Կարինե,եթե դուք գերֆանտաստիկ բառի իմաստն էլ չեք հասկանում,ուրեմն ավելորդ է ձեզ ինչ-որ բան բացատրելը..առանց Վահեի պոեզիային ու դասախոսությանը ծանոթ լինելու էլ,աշխատեք զերծ մնալ մեկնաբանությունից,այն էլ չնչին-սուբյեկտիվ...լատինատառ գրելն էլ դրոշակ եք սարքել,.այնպիսի հայատառ հայերենի է Վահեն տիրապետում,որ բաղձալի Է թերևս ձեզ համար էլ..
Narine
Karine jan, du erevum e kargin hetaqrqrvac es Vahe Arsenov... :-))
Մարիամ Սիրունյան
Նողկալի է,երբ ամեն մի լղրճուկ առանց ճանաչելու և Վահե Արսենի արժեքը գիտակցելու վատաբանում է,չարախոսում...Վահեն ֆանտաստիկ մտքի ու գրչի տեր է,,եզակի մարդ,գերֆանտաստիկ դասախոս ու նորարար բանաստեղծ..մաքրեք ձեր նախանձածին բերանները,նոր խոսեք,կամ կողպվեք ընդմիշտ...
David
Lusine, voch voq aselov, havanabar qez nkati unes... Menq janachum enq ev mianum shnorhavoranqin. Shnorhavor Arsen jan!!!! TOgh grichd misht beghin lini!!!!
Narine
Es inchqan marduk kar Vahe Arsenic varvac, sranq hastat manramunrik grchakner en, vor irenc uzum en hrchakel Dante Aligeri - mi qich el shizofrenia ka es danteamarduki mej!!!! Bayc mi husalqvir poqrik marduk, miguce charutyund mi or barov poxarinvi... Vahe Arsen TCNUNDD SHNORHAVOR! Hpart enq qeznov.
շամս լանգյարուդի
Դանթե ջան, հանգիստ ննջում էիր հողի տակ, շշշշ՜, շարունակիր նույն կերպ:
liana
tox qnnadaten Arsenin ayn mardik ovqer karox ein aveli lav grein,,,,,,,,,iroq vor lusine voch voq aselov miayn qez nkati uneir???????? amota senc taxandavor mardun chchanachel@ ..gone masayakan mi haytarareq dzer angragitutyun@,,,,,,ete mek angam gone duq ira dasaxosutyunner@ lseiq khaskanaiq vor Arseni nman taxandavor mardik amen or chi vor cnvum en ,ev voch voq mexq chuni vor dzer intelekt@ chi bavararum haskanal nran,,amotaaaaaaaaaaaa
Elen
Lusine jan, es chgitem te duq ayd vor banastexcin eq chanachum, bayc Vahen ezakineric e, um chanachum e voch miayn hay @ntercoq@, ayl amboxj [email protected] chasem, vor ezaki mard e... EZAKI MARD !
Կարինե
Ինձ ուղղակի զարմացնում է այն, որ ժամանակակից հայ գրողը ֆեյսբուքի վրա լատինաառ է գրում, արդյոք դա ինչո՞վ է պայմանավորված՝ հայերենի չիմացությա՞մբ թէ այլ պատճառ կա:)
Vardan
Միայն պտղատու ձառերին են քար նետում
Անուշ
Այո,Դանթե Ալիգիերի,դուք մեղավոր չեք,որ չեք տեսնում բանաստեղծականը...Որովհետեւ ժամանակին ֆորմա ստացած եւ կարծրացած ձեւերը թույլ չեն տալիս նույնիսկ հանդես գալ ձեր անուն ազգանունով...Շարունակում եմ զարմանալ,թե որքան խղճուկ մոտեցում կա ժամանակի եւ ժամանակակիցի նկատմամբ...Հետեւյալ կերպ է լինում,որ մեր հասaրակության մեջ նման երեւույթները շարունակվում են անվանվել «մոդեռնիզմին բարեւ տալով» եւ չենք քննարկում կամ քննադատում մասնագիտական մոտեցմամբ...
Հասմիկ
Խառնվել են հույժ իրար բանաստեղծ ու կոշկակար Թեկուզ ինչ է պատահել, կուզես դարձիր նախարար, Ով ինչ կուզի թող դառնա, քանի երկրին տեր չկա Այսպիսի շիրաշփոթ չեմ տեսել աստված վկա: Ճաճանչափայլ ես գիտեմ,ոսկեծամիկ ես գուցե Դեղնաթրթիռ քո մտքին ոչ ոք չի հասնի գուցե Ասելիքդ պարզեցրու այ ջանասեր բանասեր Մի քիչ նստիր մտածիր,ուր և ինչու ես հասել: Քո գրածը ոչ այլ ինչ, եթե ոչ բառի ջարդ է, Մեր օրերի դու Դանթե, գրող դառնալը բարդ է:
Elen
Կարինե, երեկվա լատինատառ գրածս հայատառ ստեղնաշարի բացակայության արդյունքն էր լոկ, իսկ ինչ վերաբերում է Վարազ Սյունու գրածին` պարտադիր չէ, որ Ձեր տեսած Փարիզը համապատասխանի Վահեի տեսած Փարիզին, որ իմ կարդացած գիրքը համապատասխանի Ձեր` ն կարդացած նույն գրքին, եթե Դուք ամբողջ բանաստեղծության մեջ միայն մեկ տող եք գտնում, դա չի նշանակում, որ իրավունք ունեք միայն այդ տողը բանաստեղծական համարել: Այն, որ Վահեն բանաստեղծ է, կասկածի տակ չի առնվի երբևէ, որովհետև երիտասարդությունն այսօր գնում է նրա ես-ի ետևից/ խոսքը խելքը գլխին երիտասարդության մասին է, բնականաբար/, իսկ բանաստեղծը, ինչպես գիտեք, առաջինը առաջնորդ է, ոչ թե փառատոնամասնակից....Նույնը կարելի է ասել նաև Ձեզ` ԴԱՆԹԵ, եթե կարծում եք, որ Վահեն իր էությամբ ու բանաստեղծություններով սոսկ ''մոդեռնիզմին բարև տվող է'', ապա.......
Մարինե
Կատարյալ չարություն ու անգրագիտություն կա ձեր քոմենթներում: Շնորհավորում եմ Վահե Արսենի ծննդյան օրը: Մի անգամ պատահաբար համացանցում գտել եմ իր բանաստեղծությունները և այդ օրվանից իմ սիրելի ժամանակակից գրողների ցուցակում է: Իսկ այն, որ էսպես աղբ պետք է լցնեն բոլոր ժամանակակից գրողների երեսներին, երևի թե նորմալ է, չէ որ հանգավոր ոտանավորներից էն կողմ դեռ ոչինչ չեն կարդացել:
ՎԱՐԴԱՆ ՍԻՄՈՆՅԱՆ, ուսուցիչ, Երևան
Ապշելու բան է, երբ մարդն իր կարծիքն է հայտնում, իր գնահատականներն է հնչեցնում՝ անմիջապես թափվում են նրա վրա ու ճղճիմ, մարդուկ, չարակամ ու էլի նման բաներ ասում: Երբ կարդացի Դանթե ստորագրությամբ մեկնաբանությունը, հասկացա, որ այդ մարդը շատ լավ պատկերացնում է պոեզիան, ավելին, նաև գիտի ժամանակակից գրականությունը, չնայած, անկեղծ ասած, չգիտեմ, թե ով է նա... Նրա գրածի մեջ բարձր տեսակետ կա, գրականագիտական մոտեցում: Ուրեմն, պետք չէ լաչառ կնկա նման հարձակվել նրա վրա: Մի հարձակվեք, այլ պաշտպանեք՝ գրագետ, մակարդակով, ազնվորեն և մասնագիտորեն: Իսկ Վահեի այս բանաստեղծությունն ինձ ինչ-որ չափով հետաքրքրեց: Հետաքրքիր ու լավ բանաստեղծություն է: Հա, մեկ էլ Մարիներին՝ ի՞նչ գիտեք, թե ԴԱՆԹԵ ստորագրությամբ մարդը միայն հանգավոր բանաստեղծություն է կարդացել, նրա գրածից հասկացա, որ մոդեռնն էլ գիտի, նորարարականն էլ: Միայն խնդրում եմ իսկական անունով հանդես գալ: Վահեի նման պաշտպանությունը անտեղի է: Ցանկացած գրականությունն ինքն իրեն պաշտպանում է...
Lusine
Եթե դուրս գաք ցանկացած քաղաքի ցանկացած փողոց ր հարցնեք, թե ձեր նշած բանաստեղծին 100-ից քանիսն են ճանաչում, և եթե 100-ից 6-ը ասեն ճնաչում են, ես հրապարակավ ներողություն կխնդրեմ: Դա մեկ, երկրորդ, այստեղ տպված բանաստեղծությունը շատ հեռու է անմիջական ներգործություն ունեցող պոեզիայից, իսկ առանց զգացմունքի չկա պոեզիա, լավ կլիներ մի քանիսդ Ապոլիներ կարդայիք, շատ բան կսովորեիք... Եվ տարրական կուլտուրա է, հարգելիներս, եթե տվյալ գրողին չեն սիրում կամ շատ են սիրում, պետք չէ նեվրաստենիկի պես ագրեսիվ լինել և ձեր կարծիքը փաթաթել մարդու վզին: Ինձ թվաց խոսողները թչ փե հայեր են այլ ադրբեջանցիներ, ինչը կարող էր ինչ որ պահ բնական համարվել: Շնորհակալություն:
Դավիթ Մինասյան
Վարազի մեկնաբանությունից հասկանում ես, որ աղվեսի մռութը խաղողին չի հասել, ասում է ԹԹՈՒ Է: Ադրբեջանցիների պահով Լուսինեի հետ համաձայն եմ: Սեփական գրողին նախանձելը, վատաբանելը, քարկոծելը իսկական ԱԶԵՐԻՈՒԹՅՈՒՆ Է...
Meri
Նախ ծննունդդ շնորհավոր, հարգելի Վահե...ամեն անգամ կարդալով մեկնաբանությունները զարմանում եմ, ինչու ենք մենք այսքան ծայրահեղական, չկա առողջ քննադատություն, եթե քննադատում ես մտացում են -մտածում են որևէ բան ունես նրա դեմ կամ վառվաց ես...այս գործը ես էլ չհավանեցի, բայց Վահեին ստեղծագորցություններին ծանորացա համացանցում, և գործեր կան, որ հավանեցի, բայց համենայնդեպս ոչ այնքան որ երկրորդ անգամ կարդամ, գուցե ես ժամանակակից պոեզիայից հետ եմ մնացել, պայց ինձ թվումա պոեզիաի մի քանի հատկանիշ պոլոր ժամանակներում պետք է պահպանվի, կամ արտացոլվի գոնե ստեղծագորցության մեջ`հուզականություն, երաժշտականություն, պոետիկ միտք ու գաղափար...
Meri
հիշում եմ, որ դպրոցում որևէ գրողի ստեղծագործություն էինք անցնում, հանձնարարվում էր նաև վերլուծել ստեղծագործության գաղափարական բովանդակությունը...էս պահին փորձում եմ , չի ստացվում, վերոհիշյալ գործը հասկացողներին և հավանողներին կխնդրեի վերլուծել
Անդրանիկ Հակոբյան
Մեր ժողովրդի լավագույն զավակներից մեկը /անունը չեմ նշում հավակնողների շրջանակը չփակելու համար/, որ ,,Հետքի,, ջերմ բարեկամն է, ցավով պատմեց բանաստեղծության շուրջ ծավալված էս տխրեցնող խոսք ու զրույցի մասին: Միջանկյալ ասեմ, օրերս Ավետիք Իսահակյանի ծննդյան օրն էր, Աղբյուր Սերոբի հիշատակման օրը, չնկատեցինք: Շնորհակալություն բոլորին, ովքեր լատինատառ են փոխանցել իրենց կարծր, այլակարծություն չհանդուրժող մտքերը, հուսով եմ Մաշտոցին խնայելով: Հարգելիներ, հայ գրականության ու պոեզիայի շուրջ պռատ, հենակավոր հայերենով չեն հաղորդակցվում, հերիք չի լեզուն տեղը չէ, հիմա էլ ձեր ,,գիրն ուրիշ գրեն է,,: Չնկատեցի, որ Վահե Արսենը պաշտպանության կարիք ունի, նկատեցի, որ դաշտում համեստության պակաս կա, շնորհալի մարդուն ճշմարիտ ճանապարհից շեղելու /չեմ ասում մարդուն փչացնելու/ միտում` կամա թե ակամա: Լուսինեին պետք է հուշել, ինձ նույնպես, հեղինակի ու իր ստեղծագործությունների մասին որտեղից տեղեկություններ քաղել: Դանտե Ալիգերին ճաշակավոր ընթերցող է ու որակյալ մտավորական, որ կարծիք ունի և էդ կարծիքն ասելու ազնվություն: Ոչ միայն Վահե Արսենը, բոլորս էլ մեծապես կշահենք, երբ հարգանքով կվերաբերվենք մեզ անկեղծորեն փոխանցված կարծիքներին: Ներողամիտ լինենք միմյանց հանդեպ ու իրար վերաբերվենք հարգանքով:
Դավիթ Մինասյան
Գրքից ու գրից հեռու մարդկանց համար. գրքի մասին տեղեկություն չեն քաղում, այլ մտնում են գրախանութ և հարցնում հեղինակի անունը... կամ ինտերնետում նրա անունը փնտրում, գուգլում գրեք Vahe Arsen :
Սամվել
Արդ Քստմնելի է նա, ով չարախոսում է իր երկրի պատիվը ամբող աշխարհում բարձր պահողին: Վահե Արսեն շան տեղ չդնես հին ու նոր սուտ քննադատիկներին: Նոր գրքիդ ենք սպասում, նոր պատկերներիդ, նոր քաղաքներիդ, ներքին մենախոսություններիդ ու իրականի քո յուրահատուկ չափումներիդ... Ծնունդդ էլ շնորհավոր, չնայած արդեն շնորհավորել եմ:
Կարինե
Սիրելի Էլեն, ես «հայատառ գրել» ի նկատի ունեմ Վահե Արսենին ոչ թե Ձեզ: ԻՆքը լատինատառ է գրում ֆեյսբուքի վրա: Թե՞ հայատառ գրելն էլ արդեն մոդա չի հանգավորված բանաստեղծության նման:))
ԴԱՆԹԵ ԱԼԻԳԵՐԻ - ԼԵՎՈՆ Մ.
Դավիթ Մինասյան, Անդրանիկ Հակոբյանը ԴԱՆԹԵ-ն չէ, Դանթե ստորագրությունն իմն է, ու դու ինձ շատ լավ ճանաչում ես: Եվ Վահե Արսենին նախանձելու ոչինչ չունեմ, որովհետև ես բանաստեղծ չեմ: Եթե Վահեի այս բանաստեղծությունը վատն է, իզուր մի գովեք, մի ներկայացեք որպես սրտացավ բարեկամ... Կույր հիացմունքը վնասում է նրան... Իսկ եթե հոլանդերենով տպագրվելը տաղանդի արտահայտություն է՝ ապա չեմ վիճում: Մանավանդ՝ Հոլանդիայի դեպքում: Մենթալիտետի խնդիր է, Ձեզ համար Հոլանդիան չափանիշ է, իսկ ինձ համար չափփանիշ է բարձր բանաստեղծությունը: Ես ընկեր ունեմ, որի բանաստեղծական ժողովածուն թարգմանվել է իսպաներեն, 100 հազար օրինակ տպաքանակով, հիմա ամնբողջ Իսպանիան խոսում է Արա Սիմոնյանի մասին, բվայց նա կուրծք չի ծեծում, նրա համար ոչ ոք կուրծք չի ծեծում: Սիրու՞մ եք ձեր ընկերոջը, ուրեմն ճշմարտությունն ասեք նրա երեսին, ասեք, որ նշյալ բանաստեղծությունը սովորական բառաշարք է՝ ինչ-որ տպավորություն ստեղծելու նպատակով: իսկ եթե ուզում եք խոսել ճշմարիտ եվրոպական մոդեռնի ու բարձր բանաստեղծության մասին, ապա եկեք զրուցենք, երևի ձեր գիտելիքները Վահե Արսենից ու Վիոլետ Գրիգորյանից այն կողմ չանցնեն, իսկ ես կարդում եմ ռուսերեն, անգլերեն, ֆրանսերեն, իսպաներեն, պորտուգալերեն, հայերենն էլ ձեզ նվեր...
Դավիթ Մինասյան
Անհայտ Դանթե Ալիգերի, միակ մարդը ով այստեղ կուրծք է ծեծում, դա դու ես: Բանաստեղծ չէիր կարող լինել, ամեն մարդու բան չէ... Դու իրավունք չունես հանդես գալ որպես ճշմարտության չափանիշ, շարունակիր կարդալ, և միգուցե ինչ-որ բան սովորես... Կարծես վիրտուալ անունդ քեզ հասցրել է ամենայնԲարձրի գագաթները... Հաջորդ կանգառդ հնարավոր է Պետրարկան կամ Նապոլեոնը դառնան...
Lusine
Այս հեղինակը հավանաբար այստեղ ինչ որ անունների տակ է թաքնվում և անում սեփական գովեստը: Հարկավոր է մի քիչ համեստ լինել և չշտապել: Ուրիշ երկրում մցանակ շահելը դեռ չափանիճ չէ, քանի որ երբեմն խայտառակ թույլ գործեր կարող են մրցանակի արժանանալ դրսում և աններդաշնակ լինել մեր հողի վրա: մենք մեր մայրենի լեզվովց ենք կարդում նրա գործերը և դա մեր վրա բոլորովին տպավորություն չի թողնում, ուղղակի ծիծաղելի է այս զրույցը շարունակել:
Lusine
Բայց ոչ ոք չի ճանաչում այս բանաստեղծին, բացի դա էլ մի քիչ խառնափնթոր է գրում ու ծանր արսելու համար: Պոեզիան խուճուճ բաներ չի սիրում, այլ պարզություն ու խորություն:
ԴԱՆԹԵ ԱԼԻԳԵՐԻ
Նորարարությունն ու մոդեռնիզմին բարև տալը դեռևս տաղանդի արտահայտություն չեն... Պարզունակ, միայն ու միայն սովորական շարադրանք, որը բանաստեղծություն չի դարձել: Ես մեղավոր չեմ, որ այստեղ չեմ տեսնում բանաստեղծականը: Իհարկե, ոչ ավանդական ու դասական բանաստեղծականը, թեկուզ նորը կամ նորագույնը... Այսպես կարելի է անվերջ գրել՝ այդպես էլ չհասնելով վերջին: Փիլիսոփայական խտացման, բանաստեղծական պատկերի կամ մետաֆորի իսպառ բացակայություն... Էհ, Վահե Արսեն, հազար Ռոտերդամ էլ գնաս, չես դառնա ժամանակակից բանաստեղծ: Սա ինքնաբավ պոեզիա է, որը կարող ես կարդալ քեզ նման գրողների մոտ ու հանճար հռչակվել... Բայց, միևնույն է, չես հասնի պոետականին: Իսկ եթե հասնել ես ուզում՝ մտածիր այն մասին, որ բառաշարքը կամ էլ պրոզայիկ ու անվերջ պատումը բանաստեղծություն չէ: Ընդամենը շարադրանք է...

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter