Տեսանյութեր
Լուսանկարներ
«Շունն Աստծո դեմ. Շունը ոչնչացնում է Արևմտյան քաղաքակրթության հիմքերը». “Publishers Weekly”-ն` Մելիքյանի վեպի մասին
Մաս 2
Ամերիկաբնակ մտածող, գրող Արմեն Մելիքյանի «Ճանապարհորդություն դեպի կուսական հողեր» վեպն արդեն իսկ արժանացել է գրականության ոլորտի լուրջ մրցանակների, գրականության եւ գրականագիտության ներկայացուցիչների համառոտ եւ ընդգրկուն կարծիքների, այնինչ ամբողջական տեսքով հանրությանը կներկայանա նոյեմբեր ամսին:
Ներկայացնում ենք «Ճանապարհորդություն դեպի կուսական հողեր» վեպից փոքր մի հատված`հեղինակի կողմից թարգմանած:
Կխնդրեի, եթե դժվարություն չի ներկայացնում, մի փոքր հատված թարգմանաբար ներկայացնեիք:
Դժվարություն ներկայացնում է: Նաև չեմ ցանկանում. գիրքը պետք է կարդալ ամբողջությամբ: Որևէ առանձին հատված չի կարող արտահայտել գրքի նյութը կամ ոճը` բազմաշերտության պատճառով: Կարող է և ապակողմնորոշել: Լավ` մեկ փոքր հատված` հապավումներով:
«Մի օր Սատանոնն ինձ այցելության եկավ Դրախտ: Հանդիպեցինք Արտգործի շենքի առջեւ:
-Բարեւ, շովեն, ի՞նչ կա, չկա՞:
Քանի որ շներին չեն սիրում Դրախտում, ինձ լավ զգացի Սատանոնի գրկում` նստած շենքի աստիճաններին, զրուցելիս: Սատանոնն ուներ ծիրանի գլուխ եւ տասներկու աչք: Շոյելով դունչս` Սատանոնն ասաց. «Էս որտե՞ղ ես կորել, անառակ որդի»:
-Չգիտեմ, հոպար: Չի հաջողվում:
-Ի՞նչը:
-Գոդոշի հետ միությունը:
-Ի՞նչ դժոխս էիր ուտում մինչ հիմա Դրախտում:
-Չգիտեմ, հոպար: Խոտորել եմ:
- Ինձ այդպես էլ տեղեկացրել են:
Սատանոնը կերպարանափովեց: Եռակտոր գործազգեստ հագած տղամարդ է հիմա, խոսում է հանգիստ: Բաճկոնի գրպանից, որի վրա սեպված էր Աքիլլեսի պատկերով ոսկեդրամ, հանեց մի թուղթ եւ սկսեց կարդալ:
Այդ պահին արևածակի դեմքով երկու սեւազգեստ տղամարդ աստիճաններով բարձրանալիս մի ափ արեւածաղկի կուտի կեղեւ թքեցին մեզ վրա:
-Տեսնո՞ւմ ես, հոպար, թե ինչու միությունը չի հաջողվում: Ցնորքներ ես հյուսում Գոդոշի հետ կապված:
-Լավ, այդ խնդիրը թող ինձ: Ես սրա դասը կտամ: Ընթացքում ուզում եմ, որ Դրախտում քարոզես իմ վեցաբանյան:
Ականջներս տնկում եմ:
-Առաջին` Արևը արեգակնային դրության կենտրոնն է: Հասկացա՞ր: Երկրորդ` Արևը բաղկացած է հյուլեներից: Երրորդ` Երկիր մոլորակը պտտվում է Արևի շուրջ: Չորրորդ` Կյանքը պայքար է: Հինգերորդ` Մարդը տերն է Երկիր մոլորակի: Վեցերորդ` Գոդոշը նախ ստեղծեց տղամարդը, ապա` կինը:
Այդ պահին Սատանոնի դեմքի վրա տեսա մեծ մորուք: Մեծ հոր աչքերով նայում էր ինձ, գլխին` փաթթոց: Ֆաքիրիստանի քրմերի ժպիտով հագեցած դեմքը մոտեցրեց, քերեց կզակս` վստահ լինելու, որ ամեն բան հասկացա:
-Իսկ ի՞նչ ես դու այս բոլորից շահելու, հոպար:
Սատանոնը դարձյալ ժպտաց` արդեն խորհրդավոր, ու ասաց.
-Եթե հաջողությամբ կատարես այս թելադրանքս, քեզ կարգելու եմ Թագավոր Երկիր մոլորակի:
-Բայց, հոպար, ես շան ձագ եմ եւ ժամանակ չեմ վաճառում: Ամեն դեպքում` ինչքա՞ն ես վճարում մարգարեներին:
-Կախում ունի թե ինչ ես արտադրում:
-Քաք: Օրը մի քանի անգամ:
-Զուգարաններում, անշուշտ:
-Որտեղ որ լինի: Դրախտում, Դժոխքում:
-Ոչ մի դրամ: Չէ, լուրջ, ի՞նչ ես արտադրում:
-Մահ:
Սատանոնը ցնցվեց այնպես, կարծես Գոդոշն էր հանկարծ հայտնվել գրկում: Բաց թողեց ինձ այնպես, կարծես հրդեհ լինեի նրա անդամի առանցքում: Ձեւացրեց, որ տիրապետում է իրեն, ամրացրեց փողկապի եռանկյունին, հարգալից ժպտաց` շռայլելով քաղաքական անկեղծ ժպիտ, բարի ճանապարհ մաղթելով:
-Ի՞նչ է հեռախոսահամարդ, հաճի...,-շունը հաչեց նրա հետեւից:
-Համարներ ես չունեմ, որդիս: Ինքս եմ համարակալում բոլորին:
-Ինչպե՞ս քեզ գտնեմ, հաճի... Ի՞նչ անուն ես օգտագործում այս տարածքում:
-Հա~- հա~- հա~... Ես եմ նա, ով անվանում է բոլորին: Անուն ես չունեմ, որդիս:
-Ես քեզ տալու եմ անուն եւ համար, հաճի... Այսօրվանից դու կոչվում ես...
-Հա~- հա~ -հա~...
Եվ Սատանոնը` հավիտենական կյանքի պահապանը, թողեց Շանը մենակ` Գոդոշ հրապարակի մեջտեղում ու բարձրացավ աստիճաններից` Գոդոշի Արտգործնախարարի` Զուլֆիքար Ճեյմս Լութֆուլլահի հետ իր հանդիպմանը, որը պատշգամում կանգնած դիտում էր հրապարակի անցուդարձը: Շունը հաչեց Սատանոնի հետևից.
-Ես գիտե՛մ քո համարը` 393206637:
Սատանոնի գլուխը վերածվեց անարյուն ադամանդի: Կուլ տվեց սեփական գլուխը և բարձրացավ: Արդեն որոշել էր Շան ճակատագիրը:
Զանգվածեղ սեւ ամպեր երկնքից իջան Արարատ լեռան վրա, թավալվեցին ներքեւ ու իրենց հազարներով նստեցին Կուսապատի` Դրախտի մայրաքաղաքի վրա»:
Հ.Գ. Արմեն Մելիքյանի հետ ունեցած հարցազրույցն` այստեղ:
Մեկնաբանություններ (2)
Մեկնաբանել