Դսեղում բացվեց Թումանյանի որդու հուշաքարը
Հոկտեմբերի 20-ին Դսեղում տեղի ունեցավ բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի ծննդյան 145-ամյակին նվիրված միջոցառում: Միջոցառմանը Դսեղի հրապարակում բացվեց բանաստեղծի վաղամեռիկ որդու` Արտավազդ Թումանյանի հուշաքարը: Արտավազդը հայ ժողովրդի համար ամենածանր տարիներին, հայ գաղթականներին օգնելու համար մեկնել է Արևմտյան Հայաստան, որտեղ էլ 1918թ.-ին` 24 տարեկանում զոհվել է Վանի մատույցներում:
Արտավազդը եղել է շնորհալի երիտասարդ: Նա հատկապես մեծ հետաքրքրություններ է ունեցել կերպարվեսի, գրականության և թատրոնի նկատմամբ: Կերպարվեստի դասեր է ստացել մեծանուն նկարիչ Եղիշե Թադևոսյանից, ապա Մոսկվայում սովորել է Պ. Կերինի նկարչական ստուդիայում:
Արտավազդի սցենարով Դսեղում բեմադրվել է «Գիքորը»: Բեմադրությանը ներկա է եղել նաև Հովհ.Թումանյանը: Որդու մահը ընկճել է Թումանյանին և դարձել է նրա ծանր հիվանդության, ապա մահվան պատճառ:
Դսեղի գյուղապետ Նորիկ Քոչարյանը հայտնեց, որ դսեղցիները իրենց պարտքն են համարել գերեզման չունեցող Արտավազդի համար գյուղի հրապարակում կառուցել հուշաքար: Ճակատագրի դառը հեգնանքով Թումանյանի մյուս երեք որդիները`Մուշեղը, Համլիկը և Արեգը 1937թ.-ի աքսորվել են Սիբիր և զոհվել են այնտեղ: Նրանց մասունքները նույնպես չի հանձնվել հարազատներին:
Արտավազդ Թումանյանի հիշատակի հուշաքարի կառուցման աշխատատանքերը ղեկավարել է դսեղցի Արարատ Աղաբեկյանը: Վերջինիս օգնել են Դսեղի վարպետներ Արտաշ Ղազարյանը, Սոկրատ Մամիկոնյանը և էլի ուրիշներ:
Գյուղապետ Քոչարյանը Դսեղի ավագանու որոշմամբ շնորհակալագրեր հանձնեց հուշակոթողի հեղինակին և կառուցողներին: «Եթե ուզում եք իմանալ, այս խաչքարը ոչ Թումանյանին էր պետք, ոչ Արտավազդին: Մենք գտել ենք, որ դա մեզ է պետք ու մեր սերունդներին: Հուսով ենք՝ Արտավազի կյանքը օրինակ կծառայի մեր սերունդների համար»,- իր ելույթում նշեց Ա. Աղաբեկյանը: Բանաստեղծի ծննդյան օրվան նվիրված միջոցառումն օրհնեց Գուգարաց թեմի առաջնորդ, գերաշնորհ Տեր Սեպուհ Եպիսկոպոս Չուլջյանը:
Դսեղցի Աշոտ Գրիգորյանը իր երախտիքը հայտնեց Հովհ. Թումանյանին Դսեղի բարեկարգ ճանապարհների համար. «Դա մեր Թումանյանի շնորհքն է»,- ասաց տարեց դսեղցին: Նա հուզված արտասանեց Թումանյանի «Գութան երգը» բանաստեղծությունը:
«Դսեղի Քոչարյանները Հովհ. Թումանյանի քեռիներն են»,- ասաց «Դսեղ» գրքի հեղինակ, դսեղցի Սերգեյ Քոչարյանը: «Պապս ինձ պատմել է, որ Դսեղի հին, փոքր գերեզմանոցում երկու գերեզմանաքար է առանձնանում`իրենց ձևով և դիրքով: Դրանք Թումանյանի մոր կողմից պապի և տատի գերեզմաններն են: Պատմում են, որ Թումանյանը, երբ գալիս էր Դսեղ, նստում էր էդ քարերի վրա: Այդտեղ էլ գրել է.
Երկու շիրիմ իրար կից,
Հավերժական ու դրկից,
Թախծում են ո լուռ խորհում,
Թե ինչ տարան աշխարհքից:
Թումանյանը մեծ հայրենասեր էր ու մեծ հայ : Եթե որևէ հայ կմոռանա Թումանյանին, որեմն նա հայ չէ»,- ասաց Սերգեյ Քոչարյանը:
Միջոցառման ավարտին Դսեղի հրապարակում մատաղ մատուցվեց հայր և որդի Թումանյանների հոգու հանգստության համար:
Մեկնաբանել