Յարգելի պրն. Վահան Յովհաննիսեան

Ատենէ մը իվեր կը շրջէր այն լուրը, թէ կոչուելու էք Գերմանիոյ մէջ Հայաստանի Հանրապետութեան (Հ.Հ.) դեսպանատան գլխաւոր պաշտօնին: Անկեղծօրէն, խումբ մը սրտցաւ հայերս, թերահաւատ էինք լուրի վաւերականութեան:

Այսօր, դուք արդէն նշանակուած էք մէր պետութեան արտակարգ եւ լիազօր դեսպան: Մենք հաւատացած ենք, որ Դաշնակցութիւնը ու նաեւ' դուք, միշտ գերադասած էք ազգային մտահոգութիւնները կուսակցական շահերէն, եւ ասոր գրաւականնէ ձեր տուած համամտութիւնը «տէ ֆաքթօ» նախագահի որոշման: Այլ խօսքով, կուսակցութիւնն ու դուք, համարելով օգտակար' ձեր բերելիք նպաստը մեր պետութեան, կը գործակցիք՛ օրուայ «տէ ֆաքթօ» իշխանութեան հետ:

Տարիներ առաջ, Դաշնակցութիւնը մաս էր կազմած Հ.Հ. համախոհական (coalition) կառավարութեան կազմին: Ապա, հասկնալի պատճառներով դուրս եկաք կառավարութեան շարքերէն: Այս կը նշանակէ որ դուք մերժած էք այլեւս օրուայ կառավարութեան կամ իշխանութեան վարած քաղաքականութիւնը պետական շատ մը բնագաւառներէն ներս: Նաեւ՝ որ դուրս գալով դահլիճի կազմէն, դուք որոշեր էք մեղսակից չդառնալ իշխանութեան գործած հայավնաս արարքներուն:

Ակներեւ է նաեւ այն, որ ներկայ կառավարութեան վարած գործունէութիւնը շատ աւելի վատ է' քան այն օրերու իշխանութեանը, որուն մաս էիք կազմած: Ու ներկայիս, մեր միտքը չարչըրկողը հետեւեալ հարցն է որ կ'ուզենք ձեզի յայտնել ամենայն անկեղծութեամբ. ինչու՞ դուք դուրս եկաք այդ օրերու նուազ խաթարուած կառավարութեան կազմէն, եւ այսոր կը գործակցիք ալ՛ աւելի վարկաբեկուած այդ նոյն իշխանութեան հետ: Չէք՞ կարծեր որ Դաշնակցութիւնը տեւաբար մնալով անցեալի դահլիճին մէջ, կրնար աւելի դրական գործ մատուցանել հայ ժողովուրդին' միշտ քննադատելով, տալով աւելի լաւ որոշումներ դահլիճէն ներս, եւ շարունակ պայքարելով' կրնայիք կատարուած եւ պատահելիք չարիքներուն մէկ մասը նուազեցնել, եւ այս կը դառնար ազգաշահ գործունէութիւն: Միթէ՞ իշխանութիւնը դիւանագիտական այդ պաշտօնը կատարելու մարդ չունէր: Այդ պաշտօնը կրնար յանձնել որեւէ հանրապետականի կամ ընդդիմադիր միւս կուսակցութիւններու որեւէ մէկ ներկայացուցչին: Իշխանութեան այս մարդիկը ազնիւ չեն, անհաղորդ են ժողովուրդի ցաւերուն եւ ամենեւին ալ ցանկութիւն չունին օրէնքն ու արդարութիւնը գործադրել խղճմտօրէն ու ազնուօրէն: Վաղը, պաշտօնավարութենէն որոշ ժամանակ մը անց, իշխանութիւնը կրնայ ձեզի, կը ներէք մեր համարձակութեան' հեռացնել այդ պաշտօնէն' զրպարտելով եւ մեղադրելով' որպէս անատակ կամ պաշտօնը շահագործող պաշտօնեայ: Կրնայ պատահիլ, չէ՞: Այսօր, մեզի նման շատեր վերապահութեամբ կը մօտենան իշխանութեան հետ ձեր վարած գործելակերպին. Նման մէկ պարագային, ձեր արձանագրելիք ձախողութիւնը մեծ կ'ըլլայ: Երանի թէ սխալած ըլլանք: Համոզիչ խօսքեր են պէտք, բայց մանաւանդ' հաւաստիացնող գործեր' մեզ բոլորս համոզելու:

Շատ՛ յարգելի եւ սիրելի պրն. Վահան Յովհաննիսեան.

Մենք, խումբ մը սրտցաւ հայերս' զանազան կուսակցութիւններու անդամներ, համակիրներ եւ անկուսակցականներ, կ'ուզենք մտքերնիս աւարտել հետեւեալ պարբերութեամբ: Տասնամեակներ առաջ, Հայաստանի Առաջին հանրապետութեան հիմնադիրներէն' Լ. Շանթ, Ն. Աղբալեան, Կ. Սասունի, Գ. Գիւզելեան, իրենց ջամբած ուսուցման զուգահեռ, կ'աւանդէին նաեւ բարոյական մեծ դաստիարակութիւն: Չենք մոռնար երբեք մեր շատ սիրելի եւ պաշտելի՝ Ն. Աղբալեանի այն բացատրական խօսքը, երբ կը պատգամէր. «Ձեր Այո-ն թող' ըլլայ Այո եւ Ոչ-ն ալ՝ Ոչ»: Ճիշդ է որ այս սրբազան խօսքը առնուած է Ս. Գիրքէն, բայց ան պէտք է նաեւ ձեզ առաջնորդէ եւ գործօն դեր կատարէ ձեր քաղաքական կեանքին մէջ:

Լաւագոյն մաղթանքներով'

Սեւակ Հակոբյան (Sevag Hagopian, Toronto),

Վրեժ Հայրապետյան (Vrej Hayrabedian, Vancouver),

Հակոբ Այվազյան (Hagop Ayvazian, Toronto),

Վիգեն Տեր-Հարությունյան (Viken Der Harutunian, Toronto),

Վաչե Այվազյան (Vatche Ayvazian, LA),

Սեւակ Տեր-Արզումանյան (Sevag Der Arzoumanian, Windsor) եւ ուրիշներ...