Արեւը դեռ չէր հասցրել տաքացնել հողը, բայց Արմավիրի մարզի Արեւաշատ գյուղի արհեստավոր տղամարդիկ արդեն պատրաստ էին համագյուղացի Արմեն Մնացականյանի տնամերձ հողամասում ջերմոցի կառուցման աշխատանքներին:

Շինաշխատանքները ղեկավարում էր Հարություն Պետրոսյանը՝ վարպետ Հարութը: Զոդման աշխատանքները հենց նա էր  անում. «Հլա արի տես գյուղացին ինչ օրեր ա քաշում»,-ձայն տվեց Հ. Պետրոսյանը:

Ներկաներն իրենց օրը նվիրել են ջերմոցի կառուցմանը, իսկ Վարպետ Հարութը հավատացնում է, որ բոլորն էլ անվճար են աշխատում. գյուղում իրար միշտ են օգնում:

«Համագյուղացիները նրա համար են, որ գան իրար ձրի օգնեն, եթե փողով լինի էնքան վարպետներ կան, կգնան նրանց կբերեն: Ջերմոցը կկառուցենք, մի կտոր հաց կուտենք, կշնորհավորենք ու կգնանք տներով: Խմելն էլ եմ թարգել, արդեն 2 տարի ա բրախել եմ: Տեսա կողքիս կանգնողները պուճուր են, համը հանում են, բրախ տվեցի իրենց, թող մի քիչ էլ իրենք խմեն»,- ժպտալով ասում է Հարություն Պետրոսյանը:  

Թեեւ բոլորի տրամադրությունը բարձր էր, որովհետեւ ըստ նրանց՝ «լավ գործի համար են հավաքվել», սակայն գարունը շուտով կբացվի եւ գյուղացին դժավարությունների առաջ կկանգնի: Հարություն Պետրոսյանը առանձնացրեց պարարտանյութի, թունաքիմիկատների, ոռոգման ջրի բարձր գները, գյուղատնտեսական տեխնիկայի բացակայությունը:

«Ով էլ տեխնիկա ունի այսօր մասնավոր սեփականություն է, թվեր են դրել վրան ու քշում են: 1000 մետր հողամասը ձեռքի փոքր տրակտորը 20.000 դրամով է վարում: Այդ գումարը հե՞շտ է աշխատելը: Մի կանեստր սոլյարկան 10.000 դրամով ենք առնում, մինչեւ տրակտորով հասնում ենք հողամաս, արդեն վերջանում է: Հիմա չգիտենք՝ ճանապարհածախս անե՞նք, թե՞ գնանք հողի վրա աշխատենք»,- ասում է Հարություն Պետրոսյանը եւ կատակով որպես հարցի լուծում՝ առաջարկում իր տարբերակը. «Գոնե բազմակնություն լիներ, կնանիք կգնային հողերում կաշխատեին, համ էլ շատ երեխեք կլինեին»:

Մինչ տղամարդիկ դրսում ջերմոցի դետալներն էին պատրաստում, Արմենի կինը՝ Մարիամ Ավետիսյանը ասաց, որ թեեւ ջերմոցը շատ ծախսատար է, բայց այլ տարբերակ չկա: Արդեն որոշել են՝ վարունգ ու լոլիկ են ցանելու:

«Կաթիլային սիստեմով 250քմ ջերմոց կառուցելու համար մոտ 1000 դոլար է անհրաժեշտ: Ծախսը շատ է, ցելոֆանները 2-րդ, 3-րդ ձեռքից ենք գնում ու ավելի թանկ: Կառավարությունը պիտի գյուղացու հետ ուղիղ կապի մեջ լինի ու այդ կապը չպիտի լինի միջնորդավորված, որ կարողանանք ոտքի կանգնել»,- ասում է Մարիամը եւ տեղեկացնում, որ ջերմոց կառուցելու համար ոսկի են գրավադրել բանկերից մեկում եւ այդ գումարով էլ իրականացնում են աշխատանքները:

Մարիամի խոսքերով՝ առանց վարկի հնարավոր չէ հող մշակել, դա է պատճառը, որ անընդհատ ոսկին գրավադրում են բանկերում եւ հետ վերցնում ու այդպես շարունակ:

«Հողը շատ ծախս է սիրում, պիտի գումար ծախսես, որ կարողանաս եկամուտ ունենալ, բացի այդ, հողը լատարեի նման բան է՝ մի տարի կարող ես օգտվել, մյուս տարի լրիվ տուժել: Կամ ցուրտ է լինում, ցրտահարվում է, կամ էլ անձրեւն ու կարկուտն են փչացնում»,- ասում է Մարինե Ավետիսյանը եւ ցույց տալիս տան դիմաց հողի տակ թաղած բողկը, որի մի մասը ցրտահարվել է եւ ստիպված են թափել: Արեւաշատում շատերի բողկն է ցրտահարվել:

«Մարդիկ իրենց տանը տաք-տաք նստած էին, մենք դեկտեմբեր-հունվար ամիսների ցրտերին դրսում սառը ջրով բողք էինք լվանում, որ շուկա տանենք: Ճիշտ է, չեմ բողոքում, էլի ձեռքի փող էինք ունենում, բայց տանջանքը շատ է»,-ասում է Մարինե Ավետիսյանը եւ շտապում աշխատող տղամարդկանց համար ուտելիք պատրաստել: