HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Մոմիկ Վարդանյան

Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ոլորտում քառակուսի գլխով մարդիկ չկան

Հարցազրույց Ինֆորմացիոն տեխնոլոգիաների ձեռնարկությունների միության գործադիր տնօրեն Կարեն Վարդանյանի հետ

«Digitec - 2010» ցուցահանդեսի առիթով Ձեր կայքում տեղեկատվություն կա, որ «Digitec» ցուցահանդեսը նաեւ ներդրումների ներգրավման նպատակ ունի: Որքանո՞վ եք հասնում ձեր նպատակին:

Մեր գործը ուղղակիորեն ներդրումների նպատակը չէ, այլ ներդրումների միջավայր ստեղծելն է: Ներդրումների համար ի՞նչ է պետք: Որ մարդիկ տեսնեն շուկան, վստահեն այդ շուկայի գործընկերներին եւ ներդրում անեն: Մեր նպատակը այդպիսի միջավայր ստեղծելն է: Վառ օրինակներ շատ կան, որ «Digitec»-ի շնորհիվ Հայաստան են մտել այնպիսի խոշորագույն համաշխարհային ընկերություններ, ինչպիսիք են «National Instruments»-ը, որն այսօր շատ լուրջ հաջողության պատմություն է Հայաստանի համար: Մուտքը տեղի է ունեցել «Digitec» ցուցահանդեսի միջոցով: Նույնը կարող եմ ասել «Mitsubishi Electric» ընկերության մասին: Շատ ընկերություններ Հայաստան մուտք են գործում հենց «Digitec»-ի միջոցով, որովհետեւ գալիս են մեկ տեղում տեսնում են շուկան, մեկ տեղում տեսնում են համայնքը, մեկ տեղում տեսնում են գործընկերներին, եւ որոշում ընդունելը էականորեն հեշտանում է: Այդ իմաստով ցուցահանդեսը նպաստում է ներդրումների ներգրավմանը:

Այցելելով ցուցահանդես` նկատում ենք, որ այցելուների մեջ շատ են շարքային քաղաքացիները: Փաստորեն, Հայաստանում հետաքրքրություն կա տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նկատմամբ:

Ընդհանրապես, տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նկատմամբ Հայաստանում մեծ ակտիվություն կա: Մենք հետազոտություն ենք արել, թե ինչ է փնտրում այցելուն ցուցահանդեսում: Այսինքն` հարցում ենք արել, թե ինչո՞ւ են եկել ցուցահանդես: Զգալի մասը փնտրում է նոր տեխնոլոգիաներ: Զգալի մասը մոբիլ տեխնոլոգիաների մուտքից հետո փնտրում է նոր մոբիլ լուծումներ:

Իսկ ինչո՞ւ դա խթան չի հանդիսանում, որպեսզի ոլորտի բոլոր ընկերությունները մասնակցեն:

Հայաստանում կա 230-240 ՏՏ ընկերություն, ցուցահանդեսին մասնակցում է շուրջ 60-ը: Ցուցահանդեսը մարկետինգային գործիք է: Ընկերությունը մասնակցում է այն ցուցահանդեսին, որտեղ շուկա ունի: Այդ պատճառով շատ ընկերություններ կան, որոնց հաճախորդը ցուցահանդես չի այցելում, ինքն էլ լրացուցիչ մարկետինգային ջանքեր թափելու կարիք չունի: Կամ` հաճախորդը ընդհանրապես Հայաստանում չէ: Չնայած ունենք նաեւ շատ մասնակցող ընկերություններ, որոնց շուկան Հայաստանից դուրս է: Բայց նրանք էլ մասնակցում են նոր տաղանդների հետ հանդիպելու համար: Սա էլ է մարկետինգային խնդիր: Բայց ինքը գալիս է` իմանալով, որ «Digitec»-ի այցելուների 50 տոկոսը երիտասարդ մասնագետներ եւ ուսանողներ են: Իր համար հետաքրքիր է հանդիպել այն մարդու հետ, որն իսկապես ուզում է իր մոտ աշխատել:

Կարո՞ղ է, արդյոք, Հայաստանում ստեղծվել մի իրավիճակ, որ ՏՏ ոլորտում վերջնական արտադրանք թողարկվի տեղում եւ վաճառվի, թե՞ Հայաստանը շարունակելու է մնալ որպես ամբողջական արտադրանքի ինչ-որ դետալ պատրաստող երկիր:

Այդքան էլ այդպես չէ: Հայաստանում գտնվում են հիմնականում ինժեներական կենտրոնները, որոնք կոնկրետ ինժեներական խնդիրներ են լուծում մինչեւ վերջ: Հետո ինժեներական այդ լուծումները փոխանցում են իրենց մայր ընկերությանը, որը ենթադրենք Միացյալ Նահանգներում է: Նա էլ արդեն իրականացնում է մարկետինգը կամ, օրինակ, այնտեղից փոխանցում է այլ տեղ: Դժվար է ասել` տեխնոլոգիական ոլորտում ամբողջապես արտադրելը ինչ է նշանակում:

Գուցե Հայաստանում մոնոպոլիա կա, դրա համար չեն ուզում ամբողջը այտեղ արտադրել:

Չէ, չկա այդպիսի մոնոպոլիա: Այդ ոլորտում չկա մոնոպոլիա: Ընդհանրապես բացառվում է այդ ոլորտում մոնոպոլիան: Տեխնոլոգիական ոլորտում ի՞նչ մոնոպոլիա: Մոնոպոլիան քառակուսի գլխով մարդկանց համար է, որոնք բիզնես չեն կարողանում անել, գնում պայմանավորվում են, իրենց համար ինչ-որ մոնոպոլիաներ են ստեղծում: Այստեղ քառակուսի գլխով մարդ չկա:

Ձեր կայքում տեղեկատվություն կա, որ 1987թ., ըստ տարբեր հաշվարկների, Հայաստանի գիտական եւ տեխնոլոգիական ոլորտում աշխատում էին շուրջ 100.000 մասնագետներ, որի շնորհիվ տարածաշրջանում Հայաստանը ընկալվում էր որպես բարձր տեխնոլոգիաներ ունեցող երկիր:

Ոչ միայն գիտության եւ տեխնոլոգիաների ոլորտում, փոքր թիվ եք ասում, միայն հաշվիչ տեխնիկայի ոլորտում 100 հազար մարդ կար: Եվս 100 հազար մարդ կար էլեկտրատեխնիկայի ոլորտում, եւս տասնյակ հազարավոր մարդիկ կային բարձր որակի քիմիայի ոլորտում եւ այլն: Այսինքն` տեխնոլոգիական ոլորտի աշխատողների քանակը մի քանի հարյուր հազար է: Ինտելեկտուալ զանգվածը արտագաղթեց: Աշխատանքի պայմաններ չկային: Ես չեմ կարծում, որ արտագաղթեց, ուղղակի նրանց իմացածը հնացավ: Մեծ մասը մնացին այստեղ եւ իրենց գիտելիքները չօգտագործելով հնացրին: Այստեղ կարեւոր խնդիրը գիտելիքները թարմացնելն էր:

Իսկ Հայաստանում հնարավոր չէ՞ հասնել 87 թ.-ի մակարդակին:

Դա կապված է հայերի ցանկության հետ: Հայերը ցանկություն ունեին մանր առեւտուր անել, ստացան այդ շրջանը: Իհարկե, արհեստականորեն ստեղծվեց այդ ցանկությունը. 92-94 թթ., երբ լույսերն անջատեցին, նաեւ ստեղծեցին չաշխատելու, մանր առեւտրով ապրելու ցանկություն: Մարդիկ չունեին այդ ցանկությունը: Իրենք այդպիսի փորձ չունեին: Արհեստականորեն ստեղծեցին: Մարդկանց շեղեցին ճիշտ ճանապարհից: Հիմա ժամանակն է վերադառնալու: Ես կարծում եմ` որքան հեշտ մարդիկ շեղվեցին, էնքան էլ հեշտ կարող են վերադառնալ:

Ի՞նչ եք ակնկալում այս տարվա ցուցահանդեսից:

Ավելացնել այցելուների թիվը: Դա կարեւոր է, որովհետեւ ցուցահանդեսն ունի նաեւ կրթական նպատակ, մարդկանց ցույց տալու, որ տեխնոլոգիական զարգացումն ապագա ունի, բերեք երեխաներին այդ ուղղությամբ: Մյուս խնդիրը` իհարկե ուժեղացնել համագործակցությունը Հայաստանի ներսում. հաճախ ընկերությունները տեղյակ չեն մեկը մյուսի արտադրանքից, չգիտեն, թե ինչպես կարող են համագործակցել. «Digitec» ցուցահանդեսն օգնում է նաեւ այդ կամուրջները գցել:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter