HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

«Կտանեն պադվալում ոտերիցդ կկախեն, էնքան կտան թոքերիդ, կտրաքացնեն»

«Նուբարաշեն» ՔԿՀ ՊԱՉ-ի դատապարտյալ Հարություն Խաչատրյանը նամակով դիմել է «Հետքի» խմբագրություն՝ գրելով, թե ինչպես է 2004թ. դատապարտվել ցմահ ազատազրկման ու թե ինչպես է բանտում պատիժ կրում 10 տարի: Նամակը ներկայացնում ենք հատվածաբար. 

«Ինձ 2004թ. անհիմն մեղադրել են սպանությունների մեջ՝ շառ ու շանտաժով: Ինձ դաժան ծեծի ենթարկելով սարքել են հաշմանդամ, ստիպում էին, որ գրեմ՝ իբր ես ներկա եմ եղել, եթե չէ, ինձ կմեղադրեն սպանությունների մեջ: Ես ինձ մեղավոր չեմ ճանաչել ոչ մի հոդվածով: Քննիչը ոնց ուզել ա, գրել ա և ինձ չի ծանոթացրել, ինչն անել պարտավոր էր: Ինձ տարան ք.Մասիսի առաջին ատյանի դատարան առանց մեղադրականը տալու, որ գոնե ծանոթանամ, թե ինչում են ինձ մեղադրում: Հացադուլ արեցի, կարեցի աչքերս և բերանս, 5 օր ինձ պահեցին կարցերում: Ինձ, դուբինկաներով ծեծելով, էլեկտրաշոկի տալով քարշ տալով մայկայով, ոտաբոբիկ տարան դատարան, գցեցին ՑՄԱՀ՝ առանց վերջին խոսքի իրավունքի: Չէի կարող խոսել ու իրավունք չունեին դատեին, քանի որ հացադուլի մեջ էի: Այդ ամենը արեցին բռնի ուժով ու խուլիգանավարի… Դա անում էր դատախազ Փիլոյանի «բանդան»: Ինձ ճնշում էին, որ Վերաքննիչ ու Վճռաբեկ չդիմեմ, դիմումս հետ վերցնեմ: Երբ հացադուլ էի անում, ինձ բոքսերում ծեծում էին քացիներով, բռունցքներով, դուբիկաներով, ճղեցին շորերս, թափվեցին ատամներս: Էս ամենի մասին գրել եմ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին, էն ժամանակվա արդարադատության նախարարին, վարչապետին, բայց մինչ օրս պատասխան չեմ ստացել: Կասկածում եմ, որ դիմումներս տեղ չեն հասել: Դատախազ Փիլոյանն եկավ իմ մոտ, երբ հացադուլի մեջ էի, դիմումներս նրա մոտ էին: Ասեց. «Ինչ էլ գրում ես, ինձ ա գալիս: Էլ մի գրի, թե չէ, կմտնեն մեկուսարան, քեզ կտանեն, կկորես, կեթաս: Կտանեն պադվալում ոտերիցդ կկախեն, էնքան կտան թոքերիդ, կտրաքացնեն: Կամ կսրսկեն, կամ ճաշիդ մեջ դեղ կլցնեն, տարբեր հիվանդություններ կբռնես, կմեռնես: Քանի ես սաղ եմ, քո գործը հետ քննության չի ուղարկվի: Հանգիստ նստի մի 20 տարի»:

Պատասխանեցի՝ խի՞, ո՞ւմ տեղը նստեմ, բեր մարդասպանին, թող նստի: Ասեց՝ նա 50.000 դոլար փող ա տվել, դու ի՞նչ ունես, որ տաս… Ինձ արհեստական սարքել են մարդասպան: Ես չգիտեմ, թե 2004 թ.-ից ում տեղն եմ նստած բանտում: Խնդրում ու պահանջում եմ, որ իմ գործով նորից քննություն լինի: Ես նաև հիվանդ եմ, ունեմ տարբեր հիվանդություններ, բայց էստեղ բուժում չկա: Ուզում եմ շնորհակալություն ասեմ դիտորդական խմբից, ՄԻՊ գրասենյակից, քանի որ տարբեր դիմումներ նրանց միջոցով են դուրս եկել»: 

Հարություն Խաչատրյան

«Նուբարաշեն» ՔԿՀ պատժի առավելագույն չափի դատապարտյալ

Մեկնաբանություններ (3)

Լիանա
Կարդում եմ ու սարսափում, մտածում եմ ես անմեղ մարդկանց ճակատագրերի մասին ու քունս չի տանում, ինչպես են կարողանում հանգիստ գլուխները դնել բարձին էդ փիլոյաններն ու դրա նման տականքները մեղմ ասած
Վեհարի
Այս նամակն ապացույց է խորհրդաին ժամանակներից մինչ օրս մեր բանտերի այնքան փակ հիմնարկ լինելու փաստը, որ հնարավոր չէ այնտեղից ոչ միայն վճռաբեկ բողոք լույս աշխարհ հանել, այլև այնտեղ հայտնված յուրաքանչյուր անմեղ մարդու, ցանկացած ժամանակ, կարող են վերացնել:
ՀԱՅՈՒՀԻ
Պրազ է, Հայաստանում 50 հազար դոլար տալով մարդասպանն ազատվում է դատից, եթե Լիսկայի ազգականը չէ։ Դեռ ինչքա՞ն է շարունակվելու այս համազգային ամոթն ու խայտառակությունը։ Ի՞նչ են մտածում ՀՀ արդարդատության նախարարությունը և դատախազությունը։

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter