100 տարի առաջ անապատով մի ամբողջ ազգ  էր ացնում՝ սոված, ջարդված, տխուր, դառնացած: 50 տարի առաջ, այդ անապատից հեռու քաղաքներում, ռումբեր պայթեցրեց այդ ազգի փրկված մասը՝ որպես  վրեժ :

Այսօր այդ ազգը, որպես գերի, ապրում է «Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում:

«Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում մարդկանց են սպանում, ունեցվածք խլում, անմեղներին բանտարկում ու մարդկանց դուրս մղում արտագաղթի: «Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում պրեզիդենտ չկա, վարչապետ չկա, պառլամենտ չկա, դատավոր չկա, ժողովրդի ձայն չկա:

«Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում  արջերի հյուսիսային  երկրից բերված գողական բարքերն են չափանիշը: «Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում քաղաքական կուսակցություններ չկան. կան դերասաններ ու ներքինիներ:

«Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում գերագույն մարմինը «գողականների գերագույն սխոդկան» է, որի գերագույն նպատակը «Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում ապրողներին ահ ու սարսափի մեջ պահելն է:

«Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում խնամի-բաջանաղա-ախպերական բարքերը սուրբ են:

«Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրում ապրող ազգի կեսից ավելին սփյուռքում է: Սփյուռքում  ապրող ազգակիցները թեև մոլորված են, բայց  սիրելի զբաղմունք ունեն. այն  է՝ ա) տարին 1 օր լացել, բ) փող հաշվել, գ) ցուցադրական աղոթել, ու  դ) «Լիսկաների սխոդկա» կոչված երկրից էժան հուշանվերներ գնել:

3000 տարվա պատմություն ունեցող այս ազգը մի օր ամաչեց ու վեր կացավ: Հետո միայն հասկացավ,որ ամենասարսափելին վախը չէ,այլ գերությունը:

Հարյուր  տարի հետո անապատով մի ամբողջ ազգ էր հետ գնում:

Վարազ Սյունի

Ամստերդամ, 26.09.2014