HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Վաղատուրի դպրոցում օտար լեզու չի դասավանդվում եւ ոչ միայն

Անահիտ Բաղդասարյան

Գորիսի տարածաշրջանի Վաղատուր համայնքի դպրոցում այս ուսումնական տարվանից օտար լեզու առարկա չի դասավանդվում: Աշխարհագրություն առարկան էլ պատմության ուսուցիչն է պարապում: Ուսուցչի թափուր պաշտոնի համար մրցույթ է հայտարարվել, բայց մրցույթին մասնակցելու հայտեր չեն ներկայացվել:

Վաղատուր համայնքի դպրոցի տնօրեն Վարազդատ Խաչատրյանի խոսքով՝ գյուղում մասնագետ չկա, դրսից էլ ոչ մի ուսուցիչ չի ցանկանում աշխատել իրենց մոտ:

Մրցույթին չմասնակցելու հիմնական պատճառը գյուղում հանրային տրանսպորտի բացակայությունն ու քիչ դասաժամերն են: «Չեմ կարծում, որ կլինի մի օր, երբ մասնագետ կգա 6 ժամի համար, կաշխատի, 25 հազար դրամ կստանա ու տաքսիով տուն կգնա»,- պատմում է դպրոցի տնօրենը: «Կողքի գյուղից կարող են գալ համատեղության կարգով աշխատել, բայց ո՞նց գան, ինչո՞վ, եթե ներհամայնքային տրանսպորտ չի գործում»,- նշում է դպրոցի ուսմասվար Արշակ Դանիելյանը: Նրա խոսքով` գյուղում միայն կաթի մեքենաներն են շրջում:

Որպեսզի աշակերտները չզրկվեն օտար լեզու սովորելու հնարավորությունից, առավել եւս, որ Վաղատուրում անգլերենի ուսուցիչ կա, դպրոցի տնօրենը դիմել է կրթության եւ գիտության նախարարություն՝ գերմաներեն լեզուն անգլերենով փոխարինելու համար, սակայն մերժում է ստացել: Արդյունքում` վաղատուրցի աշակերտներն օտար լեզու չեն անցնում, այդ մասին նշում չի կատարվելու նաեւ շրջանավարտների ատեստատում:

«Սովորաբար գյուղի կրթական մակարդակի վրա աչք են փակում, բայց այստեղի երեխաների կարողությունները շատ ավելի մեծ են: Անցյալ տարի երկու աշակերտ առանց մասնավոր պարապմունքների հաճախելու, ընդունվել է համալսարան, իսկ այս տարի ԲՈՒՀ ընդունվող աշակերտը պետք է օտար լեզվի քննություն հանձնի: Ինչպե՞ս հանձնի, եթե այդ առարկան չեն էլ անցնում»,- ասում է հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցչուհի Սիրվարդ Թավադյանը:

Վաղատուրի դպրոցում սովորում է 43 աշակերտ, դասարաններն էլ «կոմպլեկտավորված են», ուսուցիչները մեկ ժամ են պարապում եւ 0,25 % են վճարվում: Մաթեմաթիկա եւ քիմիա առարկաներն էլ դասավանդում են Գորիսից եկող ուսուցիչները, ովքեր որպես երթեւեկության փոխհատուցում, օրական ստանում են ընդամենը 1000 դրամ, երբեմն նույնիսկ ավելի քիչ` նախկինում գործող ներհամայնքային տրանսպորտի գումարի չափով: Սակայն արդեն երեք տարի է, ինչ Գորիս-Վաղատուր երթուղին չի գործում, ուստի ստիպված տաքսիով կամ պատահական մեքենաներով են երթեւեկում: Հիշեցնենք, որ նույն ճանապարհին են գտնվում նաեւ Խնածախ եւ Խոզնավար համայնքները, որտեղ նույնպես ներհամայնքային տրանսպորտ չի գործում: Գորիսից այս համայնքներ հասնելու համար տաքսու վճարը 5 հազար դրամ է կազմում:

«Մեր ստացած աշխատավարձն էլ այնքան քիչ է, որ եթե դա էլ ավելացնենք ստացած ճանապարհածախսին, էլի չենք կարող տաքսիով գնալ-գալ»,- նշում է քիմիայի ուսուցչուհի Սաթենիկ Մանգասարյանը եւ ավելացնում, որ ստիպված մաթեմաթիկայի ուսուցչի մեքենայով են երթեւեկում. ստացած ճանապարհածախսի փոխհատուցումը հատկացնում են վառելիքին, իսկ մեքենայի մաշվածության ծախսը չի փոխհատուցվում:

Ամեն ամիս տնօրենը տեղեկագիր է գրում, ներկայացվում է ճանապարհածախսի գումարը, սակայն փոխհատուցումն ստանում են 2-3 ամիսը մեկ: «8 հազար դրամի փոխարեն, եղել են դեպքեր, որ 6 հազար ենք ստացել»,- ասում է Ս. Մանգասարյանը, իսկ թե ինչու է գումարն այդքան քիչ, մարզպետարանից պատասխանում են, որ «ֆինանսը չի հերիքում»:

«Նույնիսկ օլիմպիադային մասնակցելու համար աշակերտները դժվարություն են ունենում, թե ինչո՞վ պետք է հասնեն Գորիս. ստիպված տնօրենն է իր մեքենայով բերում նրանց»,- պատմում է հայոց լեզվի ուսուցչուհին:

Արշակ Դանիելյանը պատմում է, որ բազմիցս դիմել թե՛ մարզպետարան, թե՛ տրանսպորտի նախարարություն, բայց միշտ պատասխանել են, որ մրցույթ է հայտարարվել եւ ոչ մի տրանսպորտային կազմակերպություն չի մասնակցել մրցույթին: «Ախր մրցույթ հայտարարելով չի է~, թող տրանսպորտային պետական կազմակերպություն ստեղծեն: Այսինքն, եթե էս գյուղից ուղեւորները քիչ են, վաղատուրցին աշխարհից կտրված պիտի մնա՞»,- ասում է նա: 

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter