Սյունիքի մարզի Սյունիք գյուղական համայնքի բնակիչներն արդեն մեկ շաբաթից ավելի է՝ խմելու ջուր չունեն: Բնակիչներից Մանյա Պատվականյանն ասում է, որ «Հետքում» համայնքի խմելու ջրի մատակարարման մասին հոդվածից հետո մոտ մեկ ամիս շուրջօրյա ջուր ունեին: «Ինձ համար հանելուկ է մնացել, թե ոնց մեկ ամիս սիստեմատիկ ջուր ստացանք, իսկ հիմա նորից ջուր չունենք»,- նշում է բնակչուհին:

Բնակիչներից Ֆրունզ Զաքարյանն էլ կարծում է, որ «Հայջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ի «Կապան» տեղամասի պետի արձակուրդ գնալով է պայմանավորված ջուր չունենալը: Ասում է՝ պետը հենց արձակուրդ գնաց, ջուրն սկսել է չգալ: «Այսօր ապացուցել եմ, որ ջուրն էս կողմով, էն կողմով տանում են: Առանց իր գիտության ո՞վ կարող է մի բան անել: Այսօր տարել ցույց եմ տվել, թե անհատը ոնց է ջուրը տարել իր այգին և շատ հակասանիտարական վիճակում խողովակը ծակել է ու մի փետ է խրել խողովակի մեջ: Էդ փետը հանում է, ջուրը խմում, հետո նորից էդ փետը դնում է մեջը»,- ասում է Ֆ. Զաքարյանը:

Համայնքի բնակիչները դիմել են Կապանի «Կայուն զարգացում» ՀԿ-ի ղեկավար Արմեն Փարսադանյանին: Վերջինս էլ դիմել է Սյունիքի մարզի դատախազ Արմեն Աֆանդյանին: Դիմումում Ա. Փարսադանյանը նշել է, որ արդեն 7 օր ջրամատակարարողի կողմից միջինը 40C ջերմաստիճանի պայմաններում գրեթե խմելու ջուր չի մատակարարվում համայնքի բնակելի տներ: Համայնքի բնակիչների ահազանգերն այդ ընկերությանը որևէ արդյունք չեն տվել:

Նամակում նշվում է, որ «Հայջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ի «Կապան» տեղամասը ցուցաբերում է անտարբերություն համայնքի բնակչության կենսական պահանջները ապահովելու ուղղությամբ, և որևէ բացատրություն չի տրվում առկա խնդրի վերաբերյալ (նույնիսկ ներկայացվում է, որ որևէ խնդիր չկա, և «Կապան» տեղամասը ահազանգ չի ստացել Սյունիք համայնքից): Այնուհետ դատախազին խնդրում են պարզել, թե որքանով է իրավաչափ «Հայջրմուղկոյուղի» ՓԲԸ-ի «Կապան» տեղամասի գործունեությունը կամ անգործությունը՝ հաշվի առնելով 2004-ի հունվարի 22-ին ՀՀ կառավարության կողմից ընդունված N130 որոշումը և ոլորտը կարգավորող այլ իրավական ակտեր: Դիմումին կից ներկայացվել են բնակիչների ստորագրությունները, որոնք հավաստում են դիմումի բովանդակության իսկությունը:

Բնակիչներից Մ. Պատվականյանն ասում է ՝ դատախազին ուղղված դիմումը նման է խեղդվողի, ով ձեռքը գցում է փրփուրներից: Ֆ. Զաքարյանն էլ նշում է, որ երկրի այսօրվա վիճակը տեսնելով՝ գրեթե ակնկալիք չունեն: «Վերջին ճիգերն են, բա ի՞նչ անենք, էլ ուրիշ ճար ունե՞նք, կամ պիտի հանցագործություն անենք, կռիվ-ղալմաղալ անենք, կամ էլ պիտի էդպես անենք: Որոշեցինք սկզբից էդպես անենք»,- ավելացնում է բնակիչը: