HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Անի Հովակ. «Այսօր մարդկանց պակասում է հանգստությունը»

«Մի բանի հավատում եմ՝ եթե ինչ-որ բանի շատ հավատաս, իրականություն կդառնա»,- ասում է նկարչուհի Անի Հովակը:

Անին 4 տարի է՝ զբաղվում է նկարչությամբ: Ավարտել է Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիան (ֆլեյտա է նվագում), երգում է « Հովեր» երգչախմբում, նվագում է «Զանգակներ» խմբում: Անին իր կոլաժներում առաջին պլան է բերում ոչ պիտանի իրերը՝ մետաղական թափոններ, կտորտանքներ, պտուտակներ: Դրանք դառնում են կոմպոզիցիայի կարևոր մաս: Լուսարձակն ուղղելով հենց դրանց վրա՝ նկարչուհին ցույց է տալիս, որ նույնիսկ առաջին հայացքից կոպիտ, կոշտ երևացող իրերը կարող են ներդաշնակություն կազմել վառ գույների, գեղեցիկ պատկերների հետ, ինչպիսին են, ասենք, ձուկը, աղջիկը, փիղը:

«Եթե ասելիք ունես, հանգիստ ասա, մի մտածիր, որ փող չունես, որպեսզի ներկ առնես»,- ասում է Անին:

-Ո՞նց սկսվեց... Բալի կորիզներով թևնոցներ էի պատրաստում, հետո տանում էի մարդկանց ցույց տալիս, ասում էին՝ վայ, ինչ լավն է, հետո ասում էի՝ գիտե՞ք՝ կորիզից են: Զարմանում էին: Մարդկանց արձագանքն էր հետաքրքիր: Բայց դրա համար չեմ անում: Մի օր մտքիս եկավ (իսկ ինչ մտքիս գալիս է, աշխատում եմ իրականացնել, պետք է չթողնել), սկսեցի նկարել: Հետո տեսա, որ վատ չէ, ևս մի քանի գործ արեցի: Երբ գնացել էի «Նարեկացի» արվեստի միություն, ընկերուհուս համերգն էր, ասացին՝ ցուցահանդես կուզե՞ս, զարմացա, ինձ համար մեծ պատիվ էր: Քանի որ սիրում եմ ռիսկի գնալ, համաձայնեցի: Դա ստիմուլ էր ինձ համար, և սկսեցի այնքան շատ գործ անել: Իմ առաջին ցուցահանդեսն էր: Շատ հետաքրքիր էր:

-Մի տարածք ես բերել մետաղական, կոպիտ մանր իրերն ու վառ գույներ, գեղեցիկ կերպարներ:

-Դա ես եմ, այդքան հակասական: Մի կողմից՝ երազկոտ եմ, նաիվ, մյուս կողմից՝ ռեալիստ:

Ոչ մի տեղից չեմ վերցրել այդ կոլաժների գաղափարը, իհարկե, Փարաջանովի գործերը կան, բայց ես հենվում եմ իմ զգացողությանը: Երբ ստեղծագործելու վիճակում եմ լինում, այնքան եմ վստահում ինձ: Երբ որոշ ժամանակ է անցնում, մոտենում եմ իմ աշխատանքին, այն ինձ մոտ հարցեր է առաջացնում: Օրինակ, նայում և մտածում եմ՝ ինչո՞ւ այս բոլտն այստեղ եմ դրել կամ այդ գույնի մազերով աղջիկ եմ նկարել: Ասում են՝ ինչի՞ ես այդքան ձուկ նկարում, ասում եմ՝ կներեք, չեմ կարող պատասխանել: Այդ րոպեին ինչ զգում եմ, նկարում եմ: Երբ այդ պահին ուզում եմ ձուկ նկարել, չեմ ասում՝ Անի, լավ, մի տոննա ձուկ ես նկարել, էլ մի նկարի: Ես նկարում եմ ինձ համար: Իհարկե, ձուկը քրիստոնեական խորհուրդ ունի, կարող եմ բացատրել՝ ինչու, բայց ի վերջո, շատ դեպքերում չեմ սիրում խորանալ: Տարածքներ կան, որ սիրում եմ: Ձկան տարածքը սիրում եմ: Օրինակ, ինձ մոտ փղերն ասոցացվում են մայրության հետ, դրա համար իրենք կամ բալիկի հետ են, կամ հղի են: Սիրում եմ փղերի հանգստությունը: Իրենց մեջ հանգստություն կա:

-Քո պատկերած աղջիկները, կարծես, տխուր լինեն: Մտածե՞լ ես՝ ինչու:       

-Չէ, տխուր չեն, գուցե պայծառ թախծոտ են:

-Օրինակ, մտածե՞լ ես՝ ինչու է կապույտը շատ: Երազանքի՞ գույն է քեզ համար:

-Կապույտ շատ եմ սիրում, երևի շատ ժամանակ աչքերս փակում եմ և ուզում եմ ճամփորդել, կապույտի մեջ եմ տեսնում դա: Ճամփորդելն էլ է երազանք ժամանակի մեջ: Եթե նայում ես ինչ-որ նկարի և ճամփորդում ես, ուրեմն, քո կտավն է:

Մեկ-մեկ ինձ վատ եմ զգում, որ 14 տարի ֆլեյտա եմ սովորել, բայց հիմա ֆլեյտայով չեմ նվագում: Շատ բաների համար եմ ջղայնանում ինձ վրա, «Զանգակներում» նվագում եմ, բայց վստահ եմ, որ մի օր սկսելու եմ զբաղվել դրանով: Հիմա իներցիայի եմ տրվել: Չեմ նստել մտածում, որ մի օր դառնալու եմ հայտնի: Ոչ, մտածում եմ, որ եթե ստեղծագործում եմ և հաճույք եմ ստանում, մյուսներն էլ այդ ստեղծագործությունները տեսնեն ու զգան: Ինձ համար կարևոր է անկեղծությունը, և իմ նկարների մեջ էլ կա այդ անկեղծությունը:

Բումերանգի էֆեկտին եմ հավատում, եթե լավ բան ես անում, քեզ լավն է վերադառնում: Ամեն մեկն իր ճանապարհն ունի, բարակ ու անկախ գիծը: Նույնիսկ ազատությունը բարակ եզրագծով է անցնում, այսինքն՝ քո ազատությունն էլ պետք է ունենա սահման: Ամեն բան անսահման է, իհարկե, իմ աշխարհն էլ է անսահման, իմ ստեղծագործություններն էլ են անսահման, բայց միևնույնն է՝ մի սահման կա...

-Եվ որտե՞ղ է այդ սահմանը:

-Ներսում է... Դու ինքդ ես գտնում ու դնում քո առջև: Դու ապրում ես քո ճշտով, լսում ես, ընդունում ես, հասկանում ես, թե որն է քո ճիշտը և սկսում ես ապրել դրանով:

-Ինչի՞ հետ չես հաշտվում:

-Նախանձության հետ չեմ հաշտվում: Էնքան եմ սիրում բարությունը, համեստությունը: Այդպիսի մարդկանց սիրում եմ: Բայց դա կրկին հարաբերական է, գուցե տվյալ մարդն ինձ համար համեստ է, բարի, բայց մեկ ուրիշի համար այդպես չէ: Այնքան լավ է, որ ազատ ես կյանքում, դու ես ընտրում մարդկանց քո կողքին: Երբ այսօր գալիս էի, ասում էի՝ Աստված, այնքան ուրախ եմ, որ ինձ տարածք ես տվել մտածելու... Ես ինձ ուրախ մարդ եմ համարում:

-Ուրախ ես, որովհետև...

-Ես էնքան սիրում եմ կյանքը: Ուրախ եմ... (լռում է, մի քանի վայրկյան անց ավելացնում է- հեղ.), ուրախ եմ, որ էս կյանքով եմ ապրում: Քրիստոնյայի շնորհակալ լինելու խոսքերը, չէ՞, ոչ թե եղածով բավարարվելու, այլ շնորհակալ լինելու: Ես շնորհակալ եմ: Կարող է չունեմ ինչ-որ բաներ այս պահին, որոնց կարիքն ունեմ, բայց միևնույնն է՝ ուրախ եմ, երջանիկ եմ, չեմ սիրում տրտնջալ, փնթփնթալ: Էնքան եմ ուզում մարդիկ իրար հետ անկեղծ լինեն, ինչ իրենց դուր է գալիս, ասեն, ինչ դուր չի գալիս՝ ասեն:

-Դրա համար քեզ էներգիա է պետք, որ չտրտնջաս, ոտքերի վրա ամուր կանգնես:

-Ոտքերի վրա կանգնելն էլ է հարաբերական: Շատ է լինում, երբ փոքր բանից, շատ փոքր խոսքից ընկնում ես: Ինձ շատ էմոցիոնալ մարդ եմ համարում, որը խանգարում է: Բայց նաև չեմ ուզում փոխել ինձ, կոպտացնել, պնդացնել: Ես ուզում եմ, որ ինձ էսպես սիրեն: Ինձ թվում է՝ լավ է, որ մարդիկ տեսակներով տարբեր են, ոչ մեկը թող ոչ մեկին չսովորեցնի ավելի պինդ լինել: Ուզում եմ մարդիկ իրար հարգեն, սիրեն, ընդունեն:

-Կա՞ մի բան, որի պակասն այսօր զգում ես մեր երկրում:

-Հայաստանն ամեն բան այնքան արագ է վերցնում Եվրոպայից: Մեկ-մեկ ինձ ջղայանացնում է շատ եվրոպամետ լինելը: Գուցե մի քիչ հին մարդ եմ թվում, բայց այդքան ել չեմ սիրում ժամանակակից վազքի մեջ լինելը: Սիրում եմ պարել թվիստի, 80-ականների դիսկոտեկայի տակ: Տանել չեմ կարողանում, երբ ասում են՝ պետք է հիմա այս երաժտության տակ պարել, որովհետև ամբողջ Եվրոպան դրա տակ է պարում:

-Մարդիկ են փոխվե՞լ:

-Այսօրվա մարդիկ, կարծես, վազքի մեջ են: Այսօր մարդկանց պակասում է հանգստությունը: Մարդկանց մեջ աղմուկ կա, անընդհատ մի տեղ են շտապում: Ի վերջո, ամեն ինչ չենք հասցնելու անել այս կյանքում: Իրենք իրենց հետ ներդաշնակ, հարմոնիկ լինելու խնդիրն է:

-Դու ինքդ քեզ հետ հարմոնի՞կ ես:

-Մեկ հարմոնիայի մեջ ես լինում, մեկ էլ հանկարծ բոլորից նեղանում ես, աշխարհից նեղանում ես: Առաջինն ինքդ քեզնից ես նեղանում, բայց էնքան հետաքրքիր է, հետո ոչ ոք քեզ չի կարողանում վերադարձնել քո խաղաղ վիճակին, միայն դու ես անում դա:

-Ֆլեյտահար, նկարչուհի, երգչուհի... Ո՞վ է Անի Հովակը:

-Չեմ պատկերացնում, գիտեք: Աստղային հիվանդություն չունեմ, մեկ-մեկ կողքից եմ նայում՝ ասում եմ, հա, խառը բաներ է անում, լավ էլ աղջիկ է (ծիծաղում է- հեղ.): Ուրախ երևանցի է: Ասում եմ՝ այս Անին լավն է: Ցավոք, միայն այդ ուրախ Անիին են սիրում, իսկ երբ Անին տխրում է, ոչ ոք չի սիրում նրան: Բայց գրեք վերջում, որ Անի Հովակը ուրախ երևանցի է: Մարդիկ սիրում են ուրախ, դրական մարդկանց:

Մեկնաբանություններ (3)

Գայանե
Հարգելի Անի Հովակ Ձեր աշխատանքները հետաքրքիր են... Խնդրում ենք զանգահարել Թեքեյան մշակութայի միություն 57-02-83 ամեն օր,12-00 -ից մինչւ 18-00 բացի շաբաթ,կիրակի օրերից:
Օվսաննա
Անի ջան, հրաշալի աշխատանքներ են ու ինքդ էլ շատ լուսավոր, գեղեցիկ մարդ ես, Քեզ շատ հաջողություններ, բայց ամենակարևորը՝ երջանկություն եմ ցանկանում ու որ միշտ պահես ներքին ազատությունդ
Գայանե
Հարգելի Անի Հովակ Հետաքրքիր աշխատանքներ են ... Խնդրում ենք զանգահարեք Թեքեյան մշակությանի միություն 57-02-83 Գայանե

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter