HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Սամվել Կարապետյան. «Կարծում եմ, որ վրացիներն ավելի են գնահատում իմ աշխատանքը, քան հայերը»

«Ջավախք ինֆո»-ի հարցերին պատասխանել է Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հիմնադրամի նախագահ, հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանը

-Պրն Կարապետյան, ինչո՞ւ արգելեցին Ձեր մուտքը Վրաստան, մանրամասն կպատմե՞ք հոկտեմբերի 18- ին սահմանին տեղի ունեցած միջադեպի մասին:

- Այս տարի երրորդ ճամփորդության ժամանակ ինձ արգելեցին մուտք գործել Վրաստան: Երբ ես հարցրեցի, թե արգելափակման պատճառը որն է, ասացին, որ տեղյակ չեն: Հենց հաջորդ օրը՝ հոկտեմբերի 19- ին կարճ նամակ գրեցի՝ ուղղված ՀՀ- ում Վրաստանի դեսպանին: Առ այսօր չունեմ նամակի պատասխանը: Երեկ լրագրողներից մեկն ինձ հայտնեց, որ իրենք կապվել են դեսպանի հետ: Վերջիններս հայտնել են, որ նամակն ուղղարկել են իրենց արտգործնախարարություն: Առայժմ պատասխան չկա: Անցանկալի անձի կարգավիճակ տրվում է, ընդհանրապես, քաղաքական գործիչներին: Կարծում եմ, որ վրացիներն ավելի են գնահատում իմ աշխատանքը, քան հայերը: Գնահատում են, որպես պատմությունը մատնող, հանցագործություններ մերկացնող՝ ոտնձգությունները հայկական պատմական հուշարձանների նկատմամբ, թե' ոչնչացման իմաստով, թե' յուրացման, խեղման, ձևափոխման արդյունքում, յուրացման իմաստով:

Ինչու՞ Ձեր մուտքը Վրաստան արգելափակվեց հենց այս տարի հոկտեմբերին, ոչ թե, ասենք, նախորդ տարիներին կամ նախորդ այցելությունների ժամանակ:

-Դեռ 2002 թվականից, երբ մտնում էի Վրաստան, զգում էի, որ բոլորը վարկյանների ընթացքում անցնում էին սահմանը, իսկ ինձ սպասեցնել էին տալիս: Աշխատողներն ինչ-որ տեղ էին զանգահարում, ինչ որ աշխատողներ էին գալիս: 15-20 րոպե սպասելուց հետո միայն անցնում էի սահմանը: Այս վերջին տարիներին զգում էի, որ ինչ-որ ուշադրութուն կա, երևի ֆիքսում էին ինձ Վրաստան մտնելուց և երկրից դուրս գալուց: 

Եթե ես նպաստում եմ ճշմարիտ գիտության զարգացմանը, ոչինչ չեմ կեղծում, արձանագրությունները հրատարակել եմ ինչպես որ կա (կեղծելու պատճառ էլ չկա), դրանով հանդերձ դարձել եմ անցանկալի երկրի համար, միթե՞ վրացի գիտնականն, ով գրքեր է հրատարակում հայկական հուշարձանները վրացական ներկայացնելով, հայ առաքելական եկեղեցին վրաց Գրիգորյանների մշակույթ ներկայացնելով, նրա մուտքն առավել վտանգավոր չէ Հայաստան:

-Հատկապես Վրաստանի ո՞ր շրջանի հուշարձաններն են ձևափոխվել:

-Տարբերություն չկա, այն, ինչը որ հայկական է, դրանց նկատմամբ ոտնձգություններ է արվել: Տվյալ դեպքում բավականին հանցանքներ է գործել Վրաստանի եկեղեցին, հոգևորականները: Կախեթիի Գրեմի քաղաքում հոգևորականը չգիտեր, որ հայ ենք, (եթե իմանար, անշուշտ դա չէր ասի) ցույց էր տալիս հայերեն արձանագրությունը և ասում. «Սա հավանաբար, պիտի քերենք, սա կեղծ է, հայերն են փորագրել, պատմական իրականություն չէ»: 1595 թվականի արձանագրության մասին էր խոսքը:

-Ինչպիսի՞ն է վիճակը հայաբնակ Ջավախքում:

-Այստեղ խնդիրն այլ է: Ճիշտն ասած, մեղքի բաժինը այստեղ մերն է: Ծնունդով ջավախքցիները, ովքեր կյանքի բերումով Ջավախքում չեն գտնվում, ցանկանում են, ինչ-որ, բարի գործ անել և իրենց ծննդավայրում կառուցում են եկեղեցի: Եկեղեցին կառուցում են ոչ թե հնի կողքին կամ մեկ ուրիշ գյուղում, այլ, հաճախ քանդելով հինը, կառուցում են նորը: Օրինակ, այդպիսի ճակատագրի է արժանացել Վաչիան գյուղի եկեղեցին, որը կառուցվել էր 1989թ., Մեծ Արագյալի եկեղեցին, որը կառուցվել էր 1830 թ.-ին, շատ հետաքրքիր ձևով, բայց քայքայված էր: Հիմքից քանդելով եկեղեցին՝ կառուցեցին նորը արդեն Հայաստանից տարված տուֆով: Այդ գյուղն արդեն չունի 180 տարվա եկեղեցի, փոխարենը այսօր ունի մեկ կամ հինգ տարվա եկեղեցի: Ինչպես կարող է հայ մարդն իր հիշատակը, իր հնությունը, իր ձեռքերով վերացնի:

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ այստեղ

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter