HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Ինչո՞ւ ենք քանդում հին շենքերը. պատասխանում են պատգամավորները

ԱԺ 6 խմբակցություններից 4-ի ներկայացուցիչները պատասխանել են մեկ հարցի: Այդ հարցին մեր նախորդ նյութում պատասխանել են արվեստագետները (ՕԵԿ և ՀՅԴ պատգամավորների հետ չհաջողվեց կապ հաստատել՝ կամ հարցը լսում էին և չէին ցանկանում պատասխանել, կամ էլ օգնականների միջոցով տեղեկացնում էին, որ զբաղված են): Հարցը հետևյալն է՝ ի՞նչ են մտածում ներկա Երևանի ճարտարապետական դիմագծի, տեսքի մասին, ինչո՞ւ ենք ուզում ազատվել հին շենքերից, քանդո՞ւմ, թե՞ կառուցում ենք Երևանը:

Զարուհի Փոստանջյան, «Ժառանգություն» խմբակցության ղեկավար - Կարծում եմ՝ քանդում ենք Երևանը, շատ տխուր է, մտահոգիչ: Այսօր ոչ թե քաղաքակրթությունն է փորձում տիրել Երևանը, այլ ընդհակառակը՝ կարելի է ասել, որ քոչվորի մտածելակերպով քաղաքականություն է իրականացվում Երևանում (շարունակությունը՝ տեսանյութում):

Մարգարիտ Եսայան, ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր - Հին շենքերն այսօր չէ, որ սկսում են քանդել: Հին շենքերը շուրջ 15- 20 տարի է՝ քանդում են: Շատ եմ մտածել այդ խնդրի մասին և շատ ափսոսում եմ, ճիշտն ասած, քանի որ կան հին շինություններ, որոնք գուցե կարելի էր բարի կամք դրսևորելու դեպքում վերանորոգել, վերակառուցել և օգտագործել հասարակական նպատակներով, ինչպես, օրինակ, Արամի 30 շենքը: Իմ պատանեկությունն անցել է Նալբանդյան փողոցում, այդ շենքի մոտով շատ եմ անցել-դարձել, այն ինձ համար Երևանի խորհրդանիշներից է: Ինչքան էլ պատասխանատուները պնդեն, որ այն չէր մտնում պատմամշակութային հուշարձանների մեջ, ինձ համար որևէ նշանակություն չունի ցանկը՝ կա՞ նման ցանկ, թե՞ ոչ: Ինձ համար կարևոր է՝ որպես երևանցի, որ այդ շինությունը կար, որի կողքով անցնում էինք՝ որպես Երևանի փողոցի տներից մեկի մոտով, որը հուշարձան էր ինձ համար, և այն քանդվեց: Իսկապես, տխրեցի, ինձ թվաց, թե ինչ-որ հարազատ բան կորավ Երևանից:

Բայց գիտեք մի կարևոր բան կա. երբ այսօր լսում ենք, որ էլի տարբեր շինություններ պիտի քանդվեն, մոռանում ենք, որ դա այսօր չսկսվեց, այսինքն՝ այս կամ այն անձը, որը սեփականատեր է տվյալ տարածքին, հենց այսօր չի սեփականաշնորհել այդ տարածքը, 10-15 տարի առաջ է սեփականաշնորհել որոշ մարդկանց բարի կամքի շնորհիվ: Հիմա ինքը սեփականատեր է, իսկ մենք ազատ շուկայական հարաբերություններում գտնվող պետություն ենք և հարգում ենք, այսպես ասեմ՝ սեփականության իրավունքը: Եթե օրենքով ենք նայում, ինքը ճիշտ է: Որևէ մեկը, որն ուզում է հին շինություն քանդել և տեղը բազմահարկ շինություն կառուցել, նրա իրավունքն է: Խնդիրը շատ ավելի խորքային է: Ժամանակին երբ այս տարածքները տրվում էին այս կամ այն մարդուն, այս կամ այն բիզնեսմենին կամ կազմակեպությանը, ժամանակին պիտի մտածեին, որ այդտեղ կա մի բան, որը պիտի չքանդվեր: Մենք միշտ հետին թվով ենք մտածում, երևի հայկական բնավորությունն է, որ կորցնում ենք, գալիս ենք կանգնում փաստի առաջ, ասում ենք՝ «վայ, էս ինչի՞ ենք քանդում» (շարունակությունը՝ տեսանյութում):

Լևոն Զուրաբյան, ՀԱԿ խմբակցության ղեկավար - Երևանում ուրբան պլանավորման քաղաքականության տեսակետից միշտ գտնվել ենք շատ ցածր մակարդակի վրա, թեև, բնականաբար, չի կարելի համեմատել Թամանյանի ժամանակների հետ, և հետագայում մի քիչ ավելի վատացավ իրավիճակը: Բայց այն, ինչ կատարվում է հիմա, ընդհանրապես չի կարելի համարել համահունչ ժամանակակից քաղաքի համար անհրաժեշտ պլանավորման տարրական պահանջների հետ: Օրինակ, մենք Երևանում չունենք պարկային լավ կամ բավարար գոտիներ: Ցանկացած եվրոպական քաղաք գնացեք, այն ամենակարևոր հարստությունն է: Ինչո՞ւ չունենք այդ գոտիները, որովհետև Հայաստանի կամ Երևանի իշխանությունները, որոնք Հայաստանի իշխանության մի մաս են կազմում, քաղաքը պլանավորելիս առաջնորդվում են ոչ թե ժամանակակից քաղաքի կառուցման, պլանավորման տարրական պահանջներով, այլ ընդամենն իրենց հարստանալու անհրաժեշտությամբ: Նրանք այդ պարկային գոտիները հանգիստ վաճառում են կառուցապատման համար՝ ստանալով մեծ կաշառքներ դրա համար, և հարստանալու նպատակով պատրաստ են խախտել քաղաքաշինական բոլոր նորմերը: Դա այն է, ինչ մենք տեսնում ենք Երևանում: Օրինակ, ինչո՞ւ են հիմա հին շենքերը, որոնք պատմամշակութային արժեք են ներկայացնում, քանդում, որովհետև պետք է այդ նույն տեղում կառուցել 15-հարկանի շենք և վաճառել այդ բնակարանները՝ անկախ նրանից, թե քաղաքաշինական տեսակետից հնարավոր է դա, թե ոչ: Այսինքն՝ հնարավո՞ր է, այդտեղ համապատասխան պարկինգ կառուցել, հնարավո՞ր է այնպես անել, որ դա չբերի փողոցների ծանրաբեռնվածությանը, հնարավո՞ր է լուծել պաշտաճ կերպով ջրամակատարարման խնդիրները և այլն և այլն: Այս բոլորը մի կողմ են նետվում, կարևորը, կոպիտ ասած, փող սարքելն ու հարստանալն է:

Գոնե պատմամշակութային արժեքների առումով այս երևույթի դեմն առնելու համար Հայ ազգային կոնգրեսը մի նախաձեռնությամբ է հանդես եկել՝ պատմամշակութային արժեք ներկայացնող շենքերի ցանկը հաստատել ոչ թե կառավարությամբ, ոնց որ հիմա է, այլ Ազգային ժողովով: Այսինքն՝ կառավարությունը չունենա այդ իրավունքը, թե որ շենքն է մտնում այդ ցանկի մեջ, որը՝ ոչ, ու ցանկացած իրենց ուզած շենք, որ ցանկանում են քանդել, ուղղակի հանում են ցուցակից իրենց կամայական որոշումով և հանգիստ քանդում են: Դրա համար մենք առաջարկում ենք, որ պատմամշակութային արժեք ներկայացնող պետական ցուցակը հաստատի Ազգային ժողովը (շարունակությունը՝ տեսանյութում):

Նաիրա Զոհրաբյան, ԲՀԿ խմբակցության ղեկավար - Մեկ բան կարող եմ հստակ ասել, որ ներկա Երևանը ճարտարապետական դիմագիծ ընդհանրապես չունի, ինչ-որ մի խառնիճաղանջ, բացարձակապես իրար հետ կապ չունեցող, բացարձակ, այսպես ասեմ, ճարտարապետական տրամաբանություն չունեցող քաղաքի է վերածվել, որտեղ պահպանված չեն քաղաքի ճարտարապետական կանոնները:

Ես ավարտել եմ թատերական ինստիտուտը, որտեղ նաև մշակութաբանություն ենք անցել, այսինքն՝ մի քիչ, հպանցիկ նաև մշակութաբանի, արվեստաբանի աչքով եմ նայում: Գուցե մեր տուֆը փրկում է մեզ, որ ասենք գեղեցիկ քաղաք է, բայց եթե մեծ առումով ուզում ենք նայել, Երևանի նախնական վիճակից, ճիշտ թամանյանական Երևանից, ըստ էության, ոչինչ չի մնացել, վերածվել է մի անհասկանալի կոնստրուկցիաներով անհասկանալի ճարտարապետական տրամաբանությամբ մեգապոլիսի, որտեղ ոչ մի կանոն պահպանված չէ: Եվ շատ ցավ եմ ապրում հին քաղաքի հանդեպ այդ անմարդկային, ասեմ, բացարձակ անտարբեր վերաբերմունքից, որ ով ինչ ուզում, քանդում է (շարունակությունը՝ տեսանյութում): 

Լուսանկարում՝ պայքար Աֆրիկյանների շենքի համար («Ֆոտոլուր»)

Մեկնաբանություններ (2)

David Balyan
I have only one thing to say- bring back Communism!
Քոչար Սարգսյան
Չեմ հասկանում, բոլորն ախ ու վիշ են անում միաձայն ու մեկը չի ասում քանդողը ես եմ, կամ՝ այս ինչն է, ու սրա համար է քանդում: Այսինքն դրսեւորվում է համահայկական - համազգային մասշտաբի հերթական գ ......թյունը! Պատկերը նման է մարտի 1-ին: Կա արդյոք մի բթամիտ, որը չգիտե թե ով հրամայեց ու ովքեր համաձայնեցին կրակել ժողովրդի վրա? Բոլորը աղմկում են - բացահայտեք, բացահայտեք կազմակերպիչներին! Արդեն իսկ բացահայտ են թե սպանություն կազմակերպողները, թե քանդողները - հետո ի՜նչ:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter