Փոշոտ հայացքներից, խոսակցություններից, զգացմուքներից, գարեջրի բույրից ու փոշիացած արժեքներից զզված` տուն ընկա: Ուրցի թեյ. հա, ուրցը դեռ մանկուց մոտիկ ընկերս է եղել: Չգիտեմ` էս մասին ինչու եմ գրում ու ձեզ բան ունե՞մ ասելու ընդհանրապես, ուղղակի, գրում եմ:

Ձեր տեղը լինեի, չէի կարդա, քանի որ վաղը մեկա պետք ա արթնանաք ու նորից նույն փոշու մեջ մխրճվեք էլի: Բայց դե, հազարից մեկ փոշիներն արժե սրբել: Եւ այսպես, ձեռքս եմ վերցնում փոշու շորն ու…

Շարունակությունը՝ «Սարդ» բլոգում: