HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Գրիշա Բալասանյան

Չորրորդ կարգի վթարային դպրոցում վայրկյանների տարբերությամբ առաստաղի ծեփը չի ընկել աշակերտների գլխին

Արմավիրի մարզի Պտղունք գյուղի միջնակարգ դպրոցում այս օրերին մեկ դասաժամի տևողությունը 15-20 րոպե է: Պատճառը ցուրտն է և 10 աստիճանից չբարձրացող ջերմաստիճանը: Դասասենյակներում չեն կարողանում ապահովել նորմային համապատասխան ջերմաստիճան, ուստի դպրոցի տնօրեն Սիլվա Մկրտումյանը մարզպետին տեղեկացրել է, որ ստիպված է կրճատել դասաժամի տևողություն: Օրական 2.5 լիտր հատկացվող սոլյարկայով հնարավոր չէ 18 աստիճան ջերմություն ապահովել:

«Երբեմն, երբ փոքրերը շատ են մրսում ասում եմ հանձնարարություններ տվեք թող գնան տուն, որ վաղն ավելի շատ չբացակայեն»,-ասում է տնօրեն Մկրտումյանը:

Ժամը 11-ի սահմաններում, դպրոցում գրեթե աշակերտ չկար: Ձայներ լսվում էին միայն ուսուցչանոցից: Նրանք հավաքվել էին սոլյարկայի վառարանի շուրջ և զրուցում էին: Այնքան ցուրտ էր, որ սենյակում նստած ուսուցիչները չէին հանում ձեռնոցները, վերարկուներն ու գլխարկները:

Սոլյարկայի բույրը ինձ մի պահ տարավ 90-ականների սկիզբ, երբ աշակերտ էի ու նույն պայմաններում էի սովորում: Մեկ-մեկ դասերից խոսափելու համար սոլյարկայի վառարանի մեջ պարկետ էինք գցում, հրդեհային իրավիճակ ստեղծում և փախչում տուն:

«Դե տեսեք ինչ պայմաններում ենք աշխատում: Երևանում էլ է չէ՞ նույն վիճակը»,-հեգնանքով մանկությունս «ընդհատեց» ուսուցիչներից մեկը:

Դպրոցի տնօրեն Սիլվա Մկրտումյանն արդեն 44 տարի է աշխատում է այս դպրոցում: Ասում է, որ աշակերտների թիվը տարիների ընթացքում պակասում է, քանի որ շենքը ֆիզիկապես քայքայված է: 630 երեխայից այսօր դպրոց է հաճախում 117-ը: Արդեն հաստատվել է, դպրոցը չորրորդ կարգի վթարային կարգավիճակ ունի, ինչը մեծ վտանգ է ստեղծում երեխաների կյանքի ու առողջության համար: Չկան տարրական պայմաններ, ինչը բացասաբար է անդրադառնում երեխաների հոսքի վրա:

Դպրոցը չունի ոչ մի լաբորատորիա: Երեխաները վիրտուալ միայն փորձեր են կատարում: Ձմռան ամիսներինն ֆիզկուլտուրայի մասին խոսք լինել չի կարող՝ դահլիճ չունեն: Իսկ ամառվա ամիսներին մարզադաշտ հիշեցնող տարածքում խաղալու համար մարզագույք չկա: Մի քանի գնդակ նվիրում է համայնքապետարանը, որ գոնե տղաները ֆուտբոլ խաղան:

Տանիքը կաթում է: Տնտեսվարն արդեն չի համարձակվում բարձրանալ թիթեղյա տանիքի վրա, որպեսզի վերանորոգման աշխատանքներ կատարի: «Կանգնելու տեղ չկա տանիքին, ոտքը դնում է ու անմիջապես նոր անցք է բացվում այնքան փտած է»,-ասում է դպրոցի տնօրենը:

Պատերն ու հատակը քանդվում են, իսկ փայտյա տանիքը սկսել է փտել, ծեփը պոկվել: Դպրոցի ներսում չկան զուգարաններ: Դրանք գտնվում են դրսում, ինչը անհարմար է ոչ միայն երեխաների, այլև ուսուցչական կազմի համար:

Այս ամենից ելնելով ծնողները ստիպված իրենց երեխաներին տանում են հարևան գյուղի կամ Էջմիածին քաղաքի դպրոցներ:

Տնօրեն Մկրտումյանը հիշեց, որ միջանցքի առաստաղի ծեփը վայրկյանների տարբերությամբ չի ընկել տարրական դասարանում սովորող երեխաների գլխին: Իսկ նման դժբախտ դեպք կարող է պատահել ցանկացած պահի:

Դպրոցի տարածքում գրեթե չկա մի վայր, որ անվտանգ լինի: Քայլում էի միջանցքում, երբ ուսուցիչները զգուշացրեցին՝ «շատ մի խորացի, հատակը ճոճվում է, կարող է կոտրվել»:  Այդ հատվածում ուսուցիչները հերթապահություն են իրականացնում, որպեսզի երեխաները չվազեն ու հատակի կոտրվելու հետևանքով վնասվածքներ չստանան:

Սիլվա Մկրտումյանը ցավով էր նշում, որ ունեն հրաշալի երեխաներ, սակայն չեն կարողանում նրանց ուսման պահանջները բավարարել զուտ շենքային ու գույքային պայմաններից ելնելով: Նշեց, որ մանկավարժները մեծ նվիրումով են աշխատում: Իրենց հայոց պատմության ուսուցչուհին նախորդ տարի ճանաչվել է մարզում լավագույնը, սակայն այդ ամենը ցավոք մղվում է երկրորդ պլան:

Պտղունքի համայնքապետ Կարապետ Արթենյանը «Հետքի» հետ զրույցում ասաց, որ դպրոցը կառուցվել է 1940-ական թվականներին և վերջին 30 տարիների ընթացքում չի վերանորոգվել:

Կարապետ Արթենյանն ասում է, որ իր համար գերխնդիր է դպրոցի նոր շենքի կառուցումը: Նա պատմեց, որ դիմել է բոլոր պատկան մարմիններին, սակայն ապարդյուն: 2 տարի առաջ 250 աշակերտի համար նոր դպրոց կառուցելու նախագիծ է արվել: Նախագիծը հաստատվել է և համայնքը սպասել է Ասիական զարգացման բանկի դպրոցաշինական վարկի հաստատմանը: Վարկը հաստատվել է և հույս են ունեցել, որ 2016թ. շենքի շինարարությունը կսկսվի: Անցել է մեկ տարի, բայց որևէ շինարարական աշխատանք չի իրականացվել:

Համայնքապետի խոսքերով՝ այդ նախագծով մոտ 700 միլիոն դրամ էր անհրաժեշտ դպրոցի շենքն ամբողջությամբ շահագործման հանձնելու համար:

«Ցավոք, ինձ համար անհասկանալի ինչ-ինչ պատճառներով, ոչինչ չարվեց: Նորից մնացինք կոտրած տաշտակի առաջ: Քաղաքաշինության նախարարության պատասխանատուները գտնում են, որ այս գյուղի համար նորմալ դպրոց ունենալը երևի ճոխություն է, առաջարկում են 100 տեղանոց դպրոց: Ես դեմ եմ դրան, գյուղն ունի 2000 բնակչություն, գտնվում է մայրաքաղաքին, օդանավակայանին մոտ, աճող գյուղ է: Տարեկան 20-25 երեխա է ծնվում, սակայն ամեն տարի դպրոց է հաճախում 7-8 երեխա: Ծնողներն իրենց ժամանակի, ներվերի հաշվին տաքսի են վարձում, կամ իրար հետ պայմանավորվում են երեխաներին տանում են Էջմիածին կամ հարակից գյուղերի դպրոցներ: Պատկերացնում եք ինչ լրացուցիչ հոգս է»,- ասում է համայնքապետը:

Կարապետ Արթենյանի խոսքերով՝ նամակով դիմել է նաև նորանշանակ վարչապետին, որին իրենց ստորագրություններով միացել են մոտ 100 պտղունքցիներ և ուսուցչական կազմը: Կառավարությունից զանգահարել են իրեն, հետաքրքրվել են, սակայն միայն այդքանը:

«Միթե մեր երեխաներն իրավունք չունեն նորմալ կրթություն ստանալ, ի՞նչ մեղք են գործել այս երեխաները: Դուք ձեր երեխուն դպրոց կուղարկե՞ք՝ +8, 10+ աստիճանի դեպքում՝ սոլյարկայի վառարանի կողքը: Այն պաշտոնյաները, որ գնում են իրենց աշխատանքին իրենց տաքուկ կաբինետներում, իրենց երեխաներին կուղարկե՞ն այս դպրոց սովորելու»,-ասում է Կ. Արթենյանը, հավելելով, որ լավ ուսուցիչներ ունեն, երեխաների մոտ ուսում ստանալու պահանջը կա, սակայն պայմանները բավարար չեն:

Մեր այցելության ժամանակ դպրոց էր եկել նաև Պտղունք համայնքի ընտանեկան բուժքույր Մարինե Գրիգորյանը, ով նաև հսկողության տակ է պահում համայնքի դպրոցի երեխաներին: Մարինե Գրիգորյանն ասաց, որ դպրոցի շենքային պայմաններից ելնելով երեխաների հաճախելիությունը նվազում է հատկապես ձմռան ամիսներին: Երեխաները դպրոցում հիվանդանում են և ծնողները նախընտրում են նրանց չուղարկել դպրոց: «Երեխան հասավ դպրոց հիվանդ է վերադառնում տուն»,-ասում է բուժքույրը:

Թե Պտղունքը երբ նոր դպրոց կունենա, որևէ մեկը հստակ չգիտի, սակայն Արմավիրի մարզպետարանից հավաստիացնում են, որ այդ ուղղությամբ աշխատանքներ կատարվում են:

Լուսանկարներն ու տեսանյութը՝ Դավիթ Բանուչյանի

Մեկնաբանություններ (1)

Հովսեփ
Էն էրկու եթիմների նկարներն էլ որ պատերից կախված չլնի, էրեխեքը հանկարծ վատ կգային, կնեղանային: Չնայած եթե կպցրել եք, որ ամեն օր տեսնեն, թե ով ա մեղավոր նաև իրանց դպրոցի նման սարսափելի պայմանների համար, դա ուրիշ հարց ա: Թող տենան ու իմանան, թե ով ա էս երկիրը նման թշվառ վիճակի հասցրել:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter