HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

«Արի»ն ո՞վ է, «տուն»ը ո՞ւր է

ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ

Հայաս­տա­նի Սփիւռքի նա­խարա­րու­թեան կող­մէ ամէն տա­րի կազ­մա­կեր­պուող «Արի Տուն» ծրա­գիրը առա­ջին հա­յեաց­քէն ու­նի բա­րի նպա­տակ մը՝ Հա­յաս­տա­նին, ոմանց խօս­քով հայ­րե­նիքին կա­պել այն երի­տասարդնե­րը, որոնք ծնած ըլ­լա­լով այդ երկրին սահ­մաննե­րէն դուրս, պէտք եղա­ծին չափ չեն ճանչնար զայն, անոր պատ­մութիւ­նը չեն գի­տեր, աւան­դութիւննե­րուն, նիս­տուկա­ցին ծա­նօթ չեն եւլն.։ Ծրա­գիրին կազ­մա­կեր­պի­չը Հա­յաս­տա­նը կը նկա­տէ տուն մը, ուր պէտք է վե­րադառ­նան աշ­խարհաց­րիւ հա­յերը։ Նոյն այդ կազ­մա­կեր­պի­չը հա­յերէնն ալ վստա­հաբար կը նկա­տէ միակ ու ան­փո­փոխ մայ­րե­նին բո­լոր այն հա­յերուն հա­մար, որոնք ծնած են «ար­տա­սահ­ման»ի մէջ։ Հե­տեւա­բար թոյ­լատրե­լի կա­րելի չէ նկա­տել որե­ւէ «օտար» լե­զուի գոր­ծա­ծու­թիւնը այդ ծրագ­րի շրջա­նակ­նե­րուն մէջ։ Առա­ւել եւս թրքե­րէնի գոր­ծա­ծու­թիւնը, որ այ­պա­նելի արարք մըն է ան­կասկած…

Ձեռ­նարկին խո­րագիրն ան­գամ կը մատ­նէ այն մտայ­նութիւ­նը, որ կը տի­րէ Սփիւռքի նա­խարա­րու­թեան մի­ջանցքնե­րուն։ «Արի Տուն»։ Սփիւռքա­հայ հա­սարակ մահ­կա­նացու մը, մա­նաւանդ աշա­կերտ մը, նոյ­նիսկ շատ ան­գամ վար­ժա­րանի մը մէջ պաշ­տօ­նավա­րող ու­սուցիչ մը, հա­յաս­տանցի­ներու կող­մէ յա­ճախ գոր­ծա­ծուող «արի» հրա­մայա­կանը պի­տի շփո­թէ Արի արա­կան անու­նին հետ, որ յա­ճախ կը գոր­ծա­ծուի Պո­լիսի եւ այլ գա­ղութնե­րուն մէջ եւ պի­տի հարցնէ միամ­տա­բար՝ «Արին ո՞վ է»։

Ոչ միայն Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւննե­րը, այլ իրենց կող­մէ պար­գե­ւատ­րուած սփիւռքի հա­յապահ­պաննե­րը այս պա­րագա­յին մէկ բան կ՚ըսեն՝ «Թող սոր­վին, հոգ չէ»։

Տու­նի պա­րագան ալ կայ, ան­շուշտ։ Հայ­րե­նասի­րական, ազ­գա­սիրա­կան կեղծ խօս­քե­րը մէկ կողմ պի­տի ձգեմ ու ան­կեղծօ­րէն պի­տի յայ­տա­րարեմ, թէ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պետու­թիւնը ին­ծի հա­մար տուն մը չէ, պի­տի չըլ­լայ ապա­գային ալ, նոյ­նիսկ երբ օր մը հոն բնա­կիմ։ Շատ սի­րելի վայր մըն է, ուր ու­նիմ բազ­մա­թիւ ըն­կերներ, յի­շատակ­ներ։ 1993-2005 թուական­նե­րուն, այ­սինքն 12 տա­րի հոն ու­սա­նած եմ, ապ­րած եմ։ Թե­րեւս շատ աւե­լի այն ան­ձե­րէն, որոնք օրն ի բուն «Հա­յաս­տա­նը մեր հայ­րե­նիքն է» կը պո­ռան… Եւ շատ սի­րելի Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւննե՛ր, գիտ­ցէք որ «Արի Տուն»ի մաս­նա­կից սփիւռքա­հայ երի­տասարդնե­րուն մեծ մա­սը, մէկ կողմ ձգե­ցէք զգաց­մունքա­յին յայ­տա­րարու­թիւնը, որ­պէս իրենց «տուն»ը չեն նկա­տեր ձեր եր­կի­րը։ Ամէն մարդ ու­րախ է հոն, ուր կ՚ապ­րի, ուր ծնած է։ Այս խոս­տո­վանու­թիւններն ալ ան­շուշտ ոչինչ նշա­նակու­թիւն ու­նին, գի­տեմ, եւ պի­տի չփո­խեն այն մտայ­նութիւ­նը, զոր ու­նիք դուք եւ ձեր քա­նի մը տա­րին ան­գամ մը Երե­ւանի կեդ­րո­նին տաս­նօ­րեայ զբօ­սաշրջա­կան պտոյտներ կա­տարող սփիւռքա­հայ հա­յապահ­պաննե­րը. «Թող գիտ­նա՛ն որ իրենց տու­նը հոս է»։

Հոն ուր կայ այս մտայ­նութիւ­նը ան­խուսա­փելի է բա­խու­մը գո­նէ թրքա­հայ խումբե­րուն հետ։ Բո­լոր այն ձեռ­նարկնե­րուն ըն­թացքին, որոնք կազ­մա­կեր­պուած են «Արի Տուն»ի մտայ­նութիւ­նը ու­նե­ցող Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թիւննե­րուն կող­մէ, խնդիր­ներ ծա­գած են թրքա­հայ խումբե­րուն հետ՝ սկսեալ Հա­մահայ­կա­կան խա­ղերէն մին­չեւ «Արի Տուն»ի նման պա­տանե­կան հա­ւաք­նե­րը։ Գլխա­ւոր հար­ցը թրքե­րէնի գոր­ծա­ծու­թիւնը եղած է շատ ան­գամ։ Նե­րելի է երբ Ռու­սաստա­նի խումբը խօ­սի ռու­սե­րէն, կամ Ֆրան­սա­յինը՝ ֆրան­սե­րէն, կամ Ար­ժանթի­նինը՝ սպա­ներէն… Ազ­գա­սիրու­թեան կամ հայ­րե­նասի­րու­թեան այն տե­սակը, որու խոր­քին եր­բեմն կը նկա­տուի Ցա­րական Ռու­սաստա­նէն մին­չեւ այժմ աւան­դուած հա­կաթրքա­կանու­թիւն մը, ան­կա­րելի է որ ըն­դունի այն իրա­կանու­թիւնը, թէ հայ ժո­ղովուրդի լե­զու­նե­րէն մէկն ալ թրքե­րէնն է, նոյ­նիսկ շատ աւե­լի քան ֆրան­սե­րէնը, անգլե­րէնը։ Թէ՝ օրի­նակ Թէ­քէեանի մը մայ­րը թրքա­խօս էր, պատ­մա­կան Հա­յաս­տա­նի հա­յու­թիւնը եր­բեմն թրքա­խօս էր մեծ մա­սամբ, ու­նէինք թրքե­րէնով ստեղ­ծա­գոր­ծողներ… Ան­շուշտ, ցան­կա­լի է որ ամէնքն ալ խօ­սին հա­յերէ­նով, սա­կայն երբ մար­դի­կը իրենց «տու­նը» կը կան­չէք՝ ձգե­ցէք որ խօ­սին այն լե­զուով, որով հան­գիստ կը զգան իրենք զի­րենք։

Երբ մտայ­նութիւ­նը կը փո­խուի մօ­տեցումն ալ կը փո­խուի, բա­րեբախ­տա­բար։ Ու­ղեկցած եմ խումբե­րու՝ մաս­նակցե­լու «Կիւլպէն­կեան» հաս­տա­տու­թեան նա­խաձեռ­նութեամբ կազ­մա­կեր­պուած ձեռ­նարկնե­րուն կամ լսած եմ բազ­մա­թիւ վկա­յու­թիւններ այն ան­ձե­րէն, որոնք Հա­յաս­տա­նի մէջ կը մաս­նակցին տար­բեր կազ­մա­կեր­պութիւննե­րու մի­ջոցա­ռումնե­րուն, ինչպէս՝ «Թու­մօ»ի կամ Դի­լիջա­նի մի­ջազ­գա­յին դպրո­ցի ամ­րան ճամ­բարնե­րը։ «Արի Տուն»ի նման պո­ռոտ խո­րագիր­ներ թէեւ չու­նին անոնք եւ ոչ ալ սո­վետա­կան կո­մերիտ­միու­թեան նախ­կին վա­րիչ մը իրենց գլու­խը։ «Սո­րուեց­նե՛նք»ի, «թող սոր­վի՛ն»ի, «հա­յերէ՛ն պէտք է խօ­սիք»ի մտայ­նութիւ­նը տի­րապե­տող չէ այդ հա­ւաք­նե­րուն, ուր ամէն մարդ իր ու­զած լե­զուն կը խօ­սի, մի՛ մտա­հոգուիք, քա­նի մը օր ետք առանց գի­տակ­ցե­լու, ինքնա­բերա­բար, հա­յերէն ալ կը սկսին խօ­սիլ, Հա­յաս­տանն ալ կը ճանչնան, հա­յաս­տանցին ալ կը տես­նեն ու կը սի­րեն։ Յա­ջորդ տա­րի վերստին մաս­նակցե­լու խոս­տումով ալ կը բաժ­նուին իրար­մէ։

Հա­յաս­տա­նի Սփիւռքի նա­խարա­րու­թիւնը մին­չեւ որ մտայ­նութեան փո­փոխու­թիւն մը չկա­տարէ՝ նման վէ­ճերն ալ ան­խուսա­փելի են։ Սա­կայն այնքան ժա­մանակ որ­քան նա­խարա­րու­թիւնը կը հե­տեւի աւան­դա­կան սփիւռքի տա­րած­քին իր կող­մէ շքան­շա­նատ­րեալ խմբա­գիր­նե­րու գրած­նե­րուն, որոնք «ան­յարգա­լիր կե­ցուածք»ով, «ան­խո­հեմ որո­շում»ով, «կա­թիլ մը ջու­րի մէջ փո­թորիկ ստեղ­ծել»ով կը մե­ղադ­րեն պա­տանի­ները՝ առանց խոր­քա­յին քննու­թեան մը են­թարկե­լու խնդի­րը, հա­զիւ թէ բա­ներ մը փո­խուին. հե­տեւա­բար, նա­խարա­րու­թիւնն ալ կը շա­րու­նա­կէ ըն­կա­լուիլ որ­պէս կազ­մա­կեր­պութիւն մը, որ երկրին մէջ սա­սանած վար­կը կը փոր­ձէ ոտ­քի պա­հել սփիւռքի մէջ։

Նիւթի աղբիւրը՝ Ակօս

Մեկնաբանություններ (5)

garnik
Dear Arka , dear Gurgen you are putting your heads into the sand and assuming nobody can see you You are running away from realities of our homeland , you enjoy watching medal presentation ceremonies . By using totalitarian methods of argument , you can not discredit the solid massage of article from giant of Armenian newspapers nor the website displaying it. Stop taking the easy route out .lets face the very dangerous shortcomings of our homeland , together, rather blame foreigners , as North Korean government does now
Վարազ Սյունի (Ամստերդամ)
Իսկ հայերը ՊԻՏԻ դադարեն ամեն ինչ ԿՐՈՆԱԿԱՆ պրիզմայով նայել: Հերի՛ք եղավ իսկապես:…………….. Հայ է նա,ով իրեն հայ է զգում՝ անկա՛խ ամեն ինչից: Սա կրոնի հարց չէ այլևս. սա լինել-չլինելու հարց է արդեն:
Վարազ Սյունի (Ամստերդամ)
«Արի տուն» ծրագիրը, ընդհանրապես,վատ չէ: Ծրագրի որոշ առկա թերությունները պիտի շտկել, ծրագիրը դուրս պիտի բերել Սփյուռքի նախարարությունից ու այն պիտի հանձնել հայաստանյան և՛ սփյուռքյան տուրիստական կազմակերպությունների՝ պետական պայմանագրով: Իսկ Սփյուռքի նախարարությունը պիտի՛ սկսի զբաղվել ԿԱՐԵՎՈՐ հարցերով,որոնցից մեկն անպայման պիտի լինի Հայաստանում սփյուռքահայ ներդրողների de facto և՛ de jure պաշտպանությունը՝ անազնիվ «քցողներից»: Սփյուռքի նախարարությունում թող նստեն ու գլուխ կոտրեն,թե ինչպես պաշտպանեն Հայաստանում սփյուռքահայ ներդրողներին: Օդում խոսելով ու կոչերով չէ. անցեք ԳՈՐԾԻ վերջապես:
Arka Gatian
Will be interesting to know George Soros' sociopolitical agenda,through pages of HETQ.
Gurgen
Ari Tun is a wonderful program my children had the pleasure of attending several summers ago. Those reading this article should take into account that this website is partially funded by George Soros. It therefore has a sociopolitical agenda.

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter