HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Ամալյա Մարգարյան

«Կով պահող նկարչության ուսուցչի մոտ ո՞վ կգա, քաղաք կգնան»,- ասում է Եղեգիս տեղափոխված նկարիչը

«Ես սիրում եմ Երևանը, բայց այնտեղ ապրելը չեմ սիրում»,-ասում է նկարիչ Սոս Բաբումյանը: Հետո պատմում է, թե ինչպես է կնոջ հետ Երևանից տեղափոխվել Վայոց ձորի Եղեգիս գյուղ ու սկսել զբաղվել անասնապահությամբ ու գյուղատնտեսությամբ: «Մարդիկ մտածում են, որ Երևանում ամեն ինչ լավ է, կյանքը բարեկեցիկ է: Ինձ համար էստեղ ավելի բերեկեցիկ է»,-ասում է նկարիչը: Հետո ավելացնում է. «Սովորելու տարիներին էլ սիրում էի գյուղը, ես էլ եմ գյուղում ծնվել, բայց երբ երիտասարդ ես, ուզում ես քաղաք գնալ»:

 «Պատուհանից դուրս ես նայում, տեսնում ՝ ծառը ծաղկել է. ի՞նչը կարող է ավելի շատ հուզել մարդուն»: (ժպտում է-հեղ.):

Նկարիչը եղել է  Հակոբ Հակոբյանի կրտսեր ընկերը: Հիշում է, թե ինչպես են միասին գյուղերով, տեսարժան վայրերով շրջագայել ու նկարել: Հիմա ասում է, երկար ճանապարհ անցնելու կարիք չկա, տնից դուրս գալով՝ կարելի է նկարել. «Թղթերս վերցնում եմ, գնում ձորը: Հիմնականում վրձինով եմ նկարում, հետո տանը յուղանկարներ անում»:

Տան անկյուններում նկարչի աշխատանքերն են, կտավները, վրձինները, ներկերը: Պատից կախված է նկարչի  նոր և մի քանի տարի առաջ պատկերված կտավները:

Շրջանակի մեջ քսան տարի առաջ արված կնոջ դիմանկարն է, փակցված է սենյակի   կենտրոնական պատից: Նկարչի կինը՝ Գոհար Եդիգարյանը հիշում է՝ ուսանող տարիներին է նկարել: Ասում է՝ ինքը Սոս Բաբումյանի առաջին բնորդուհին է եղել. «Նստեցնում էր ժամերով, ասում ՝ մի շարժվի: Ես էլ հոգնում էի, բայց լուռ նստում»:

Տիկին Գոհարը մասնագիտությամբ դաշնակահար է, ասում է, որ երբ գյուղում տուն են գնել, նպատակը որպես ամառանոց օգտագործելն է եղել: «Ուզում էինք մի տեղ լիներ, ամառները գայինք, հանգստանայինք, Սոսն էլ նկարեր: Հետո Սոսը որոշեց էստեղ մնալ, ես էլ համաձայնեցի»,-պատմում է Գոհարը:

Հիմա նկարիչն ունի սեփական այգի՝ խնձորի, տանձի, ընկույզի ծառերով, ազնվամորու, լոլիկի թփերով: Պատմում են, որ բերք մշակելու համար գրքեր են կարդում, խորհուրդներ լսում տեղացիներից: Նկարիչն ասում է, որ աշխատող մարդը գյուղում արագ կկարողանա հարստանալ. «Հողը բերրի է, ձմռանը ձյան վրա լավ երևում են ծառերից թափված շագանակները, բայց բերքը իրացնելն է դժվար»:

[gallery id= 606]

Բացի հողագործությունից, ընտանիքը նաև մեղուներ, նապաստակներ ու կովեր է պահում: Զույգի լավագույն ընկերն իրենց շունն է: Սոս Բաբումյանը մեղվի փեթակներ գնելով շատ է ուրախացել, հետո պարզել է, որ մեղվի խայթոցից ալերգիա ունի. աշխատանքը վստահել է կնոջը:

Սոս Բաբումյանը գյուղում նկարչության դասեր է տվել, բայց  չի շարունակել: «Կով պահող նկարչության ուսուցչի մոտ ո՞վ կգա, քաղաք կգնան»,-ծիծաղով ասում է նա:  

Մեկնաբանություններ (1)

Գագիկ Խաչատրյան
Հարգելի Ամալյա Մարգարյան և Դավիթ Բանուչյան, որքան որ հասկաց նյութի հեղինակները Դուք եք։ Ձեր կողմից պատրաստված նյութի հերոսը իմ կողմից շատ սիրված և հարգված Երևանի թիվ 156 միջնակարգ դպրոցի 1985-87թթ․ի իմ կերպարվեստի ուսուցիչն է։ Իհարկե դպրոցն ավարտելուց հետո առիթ եղել է հանդիպել ընկեր Բաբումյանին, բայց ցավոք կոնտակտային տվյալները այժմ չունեմ։ Եթե Դուք ունեք հեռախոսահամար, որով հնարավոր է կապնվել իմ ուսուցչի հետ, ապա խնդրում եմ տրամադրել․․․․ Կանխավ շատ շնորհակալ եմ

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter