HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Վարդան Պետրոսյան. «Հայ մարդն իր մեջ որոշում է կայացրել՝ այլևս չապրել գաղջի մեջ»

Դերասան Վարդան Պետրոսյանը երկու օր առաջ է վերադարձել Հայաստան: «Հետքին» տված հարցազրույցում նա պատմեց, որ Հայաստան այցելությունը ծրագրած չի եղել: Գալու նպատակը համաժողովրդական շարժումը տեսնել, զգալն է ֆիզիկապես և, իհարկե, լինել երիտասարդների կողքին:

-Վարդա՛ն, երկու օր է Երևանում եք, բնական է՝ հետևել եք շարժմանը սփյուռքից: Ի՞նչ եք զգացել, տեսել, արձանագրել:

-Ճիշտ է, որ առաջին օրվանից հետևել եմ շարժմանը: Եվ ես մենակ չեմ: Սփյուռքում մարդիկ առավոտից երեկո ինտերնետով հետևում են Հայաստանի իրադարձություններին: Բոլորը հոգով, սրտով, ամբողջ էությամբ մեր ժողովրդի հետ են: Շատ-շատերը այս պահին կուզենան ներկա լինել Հայաստանում: Բայց շատերը չունեն այդ հնարավորությունը: Ես կարողացա գալ, որովհետև դրսում լինելն արդեն դառնում էր անտանելի: Ուզեցի ֆիզիկապես ներկա լինել: Կան պրոցեսներ, երբ հեռվում լինելը շատ դժվար է: Նաև ինձ անհանգստացնող երևույթներ կային, դա էր պատճառը, որ ուզեցի անպայման ներկա գտնվել, բայց ոչ միայն ֆիզիկապես ներկա լինել, այլև ապրել այս պահերը:

-Գալով Երևան, դուրս գալով փողոց, հրապարակ՝ ի՞նչ փոփոխություն տեսաք մարդկանց մեջ:

-Առաջին փոփոխությունը՝ շարժումը առաջ են տանում երիտասարդները, շարժման ղեկը երիտասարդների ձեռքին է: Սա ամենակարևորն է, ամենահուզիչն ու ամենաողջունելին: Երիտասարդները չեն ուզում ապրել այնպես, ինչպես ապրում էին առաջ: Ուղղակի պետք է կանգնել նրանց կողքին: Մեր սերունդն ինչ արեց-արեց՝ լավ արեց, վատ արեց, արդեն նշանակություն չունի: Բայց այսօր երիտասարդները գնում են առաջ, նրանք այլ կերպ են ուզում ապրել, այլ կերպ են տեսնում կյանքը:

Ես երեկ մտել եմ մի պետություն, որը նման չէր նախկինում տեսածս Հայաստանին: Տեսեք՝ ինչքան ուրախություն կա, ինչքան ժպիտ, ինչքան համարձակություն: Երբ ամեն անգամ գալիս էի Հայաստան, զգում էի, որ մարդկանց մեջ ինչ-որ ճնշվածություն կար, վախ կար: Հարցեր էին տալիս՝ բա՛, Վարդա՛ն ջան, ինչ ա լինելու, դու ոնց ես տեսնում ելքը, էս վիճակը ինչքան կշարունակվի: Ինչքան կարողանում էի, գոտեպնդում էի մարդկանց ներկայացումներովս, մարդկանց հետ առանձին խոսակցությունների ժամանակ: Բայց այսօր այն, ինչ տեսա, շատ-շատ կարևոր է: Մարդիկ ձերբազատվել են վախից, իրենք իրենց վախերն են հաղթահարել, դարձել են ուրիշ մարդ, ճիշտ մարդ:

Բոլորը հասկանում են, որ դժվարություններ կան ու դեռ առջևում են, բայց կա պետություն կառուցելու գիտակցումը: Անդառնալի դրական, լավ, լուսավոր երևույթներ են տեղի ունեցել: Վերջնականապես հայ մարդն իր մեջ որոշում է կայացրել՝ ես այլևս չեմ կարող գաղջի մեջ ապրել: Եվ սա որոշ քաղաքական ուժեր, եթե կարելի է նրանց այդպես անվանել, պետք է վերջապես հասկանան: Արդեն դեմագոգիայի ժամանակը չէ, էլ ոչ մեկի դրանով չես խաբի: Սա այլևս իրենց իմացած ժողովուրդը չէ:

Մեծահասակներին՝ տատիկ-պապիկ, ծնողներ... բոլորին եմ տեսնում, բայց պիտի երիտասարդների կողքին կանգնի նաև մտավորականը: Պիտի միասնական լինենք, հոգևորականներ թող լինեն, օրհնեն շարժումը:

-Ձեր կարծիքով ի՞նչը մարդկանց դուրս բերեց փողոց` պայքարելու:

-Ներքին սպասումների, քնած հարբուխի ժայթքում էր սա: Օդից նման շարժում չէր կարող ծնվել: Ժողովուրդը էլ չէր դիմանում: Կրիտիկական վիճակում էր Հայաստանը: Անարդարությունը դարձել էր կենսակերպ, բանը բանից անցել էր: Երկրից գնում էին անգամ մարդիկ, ովքեր հարուստ են, նույնիսկ ճնշված չեն, ինչ-որ չափով առնչվում են մի քանի կլանների: Սակայն երկրում ստղեծվել էր ճահճացած վիճակ, այդպիսի բորբոսնած ճահճում ինչ-որ բան պիտի տեղի ունենար: Ու ամեն ինչ սկսվեց Գյումրիից Նիկոլ Փաշինյանի քայլերով:

-Անարդարության մասին խոսեցիք: Դատաիրավական համակարգում ինչպիսի՞ փոփոխությունների կարիք կա:

- Մշակույթ, կրթություն, արդարադատություն, որևէ համակարգ չկա, որ պղծված չլինի: Բակտերիաներն ամեն ինչ քայքայել են: Բայց եթե գնանք վրեժխնդրության ճանապարհով, երկիրը չի վերականգնվի: Պիտի ամեն ինչ տանել օրինականության դաշտ:

Իսկ դատաիրավական համակարգի հետ շփման փորձ ունեցել եմ: Ես տեսել եմ՝ ինչ է կատարվում բանտերում, դատարաններում: Անպայման պիտի վերափոխվի այդ ամենը: Կալանքից դուրս գալուց հետո իմ նոր ներկայացման մեջ խոսում եմ հենց դատաիրավական համակարգի խնդիրների մասին բավականին մանրամասն: Այդ համակարգը ամեն ինչից հարստանում էր: Հարստացման աղբյուրներից մեկն էլ հենց կալանավորն էր: Գիտեք՝ ինչքան անարդար դատապարտված մարդիկ կան մեր բանտերում: Իհարկե, չեմ կարող տոկոս ասել, բայց կեսից շատը անմեղ-մեղավորներ են: Երբ մարդուն տոնածառ դնելու համար 6 տարի ազատազրկում են, 10.000 դրամի համար՝ 5 տարի:

- Նիկոլ Փաշինյանի պնդումները օրինականության, օրենքի առաջ բոլորի հավասարության հաստատման մասին լուրջ հակազդեցություն են ծնում վարչախմբի մոտ: Ինչո՞ւ է այդպես:

- Առավոտյան Ֆրանսիայի «Լիբերասիոն» թերթը գրել է՝ 55 բանդիտ 3 մլն ժողովրդի դեմ: Հասկանո՞ւմ եք՝ ինչպես են վերնագրվում միջազգային մամուլում մեր իրադարձությունները: Բայց ինձ շատ դուր է գալիս այն փաստը, որ շարժման առաջնորդը չի խոսում վենդետայի մասին: Դա բացառված բան է: Եթե մեր երկիրը գնա վրեժխնդրության ճանապարհով, ինչպես միշտ արվել է մյուս հեղափոխություններից հետո, կսխալվի: Բոլորը պիտի լուծվի օրենքի ու օրինականության դաշտում: Անգամ այն մարդիկ, ովքեր ինչ-ինչ զարտուղի ճանապարհներով հարստացել են, որովհետև, գիտեք՝ այսօր դժվար է Հայաստանում արդար բիզնեսով հարստանալ, նրանցից շատերը ուրախ կլինեն աշխատել օրինականության դաշտում, որովհետև բիզնեսմենը պիտի հանգիստ աշխատի: Նա հարստանում ու հարստացնում է երկիրը, ոչ թե ինչ-որ կլանի:

Երեկ նայում էի ԱԺ-ում հանրապետականների ելույթները, հանկարծ նրանք սկսել էին Սահմանադրությունից խոսել՝ տարիներ շարունակ ոտնահարելով Սահմանադրությունը: Տասնյակ տարիներ իշխում էր ոչ թե օրինախախտումը, այլ բեսպրեդելը, որի հեղինակներն ու ի կատար ածողները հանկարծ երեկ խոսում էին Սահամանադրությունից: Բեսպրեդելի կուսակցությունը ինչպես է խոսում օրինականության մասին: Նրանք վարչապետի թեկնածու Նիկոլ Փաշինյանի հարցեր էին տալիս՝ եթե արեգակի խավարումներ լինեն, մոլորակը չպտտվի, ապագա վարչապետը պատրա՞ստ է դրան: Պարզվում է՝ այս տարիներին մենք ունեցել ենք վարչապետներ, ովքեր տիեզերական հարցերով են զբաղվել, երկրի ձգողականության ուժն են ապահովել ժողովրդի համար, արևի ճառագայթներն են երևի հասցրել մեր երկիր: Հո նրանք չէի՞ն կարող կաշառակերությամբ զբաղվել: Դառը ծիծաղ էր առաջացնում այս ամենը: Նրանք, ովքեր ԱԺ-ում երեկ ելույթ էին ունենում, հարցեր տալիս Նիկոլ Փաշինյանին, պետք է հասկանան՝ իրենց գնացքն արդեն գնացել է: Ժողովուրդը միասնական է:

՞նչն է Ձեզ հիմա ոգևորում, հուսադրում շարժման մեջ:

-Ես շատ ուրախ եմ, որ սա Հայաստանի թռիչքային զարգացման մեծ հնարավորություն է բացելու: Հայաստանը իսկապես կարող է դառնալ հզոր պետություն: Եվ ինչպես հիմա ժողովուրդը քայլ առ քայլ առաջ է գնում, այդպես էլ քայլ առ քայլ հասնելու է իր հաղթանակին:

Հենց երեկ տեսել եմ ցնծացող մարդկանց, բայց ոչ մեկը այդ ցնծության, ուրախության մեջ չի կորցնում հավասարակշռվածությունը, ինքնակազմակերպվածությունը:

- Զրույցի սկզբում ասացիք՝ անհանգստացնող երևույթներ եք նկատել:

- Իհարկե, անհանգստացնող երևույթներ կան: Երեկ էլ նայեցի ԱԺ նիստը: Ես չգիտեմ՝ ինչպիսի ընթացք կարող է վաղը ստանալ շարժումը: Բնականաբար, այն իր ընթացքն ունի, բայց այն մարդիկ, որոնք այնուամենայնիվ ուզում են ճնշել այս շարժումը, ինչ քայլերի պիտի դիմեն: Ուստի, պետք է լինենք զգոն, աչալուրջ: Հատկապես կոչ եմ անում մտավորականներին, հայտնի մարդկանց: Այսօր նրանք պետք է կանգնեն ժողովրդի, երիտասարդի կողքին:

Եթե ոմանք ուզում են ճնշել այս զարթոնքը, պետք է հասկանան, որ այս ինքնակազմակերպված, լուսավոր, ստեղծագործ երիտասարդներին այլևս չեն կարող ճնշել: Եթե փորձեն, նրանք անմիջապես ստեղծագործելու են: Ստեղծագործող մարդուն ոչինչ չես կարող անել: Ինչքան դիմացը արգելքներ, պատնեշներ դնես, նա անպայման ստեղծագործելու է, առաջ է գնալու, քանի որ ստեղծագործողը ներքին հավատամք ունի: Նրա զենքն առաքինությունն է:  

Այսօր մենք հաղթող երիտասարդություն ունենք: Եվ ես համոզված եմ՝ այս շարժումը ոչ մեկը չի կարող ջարդել: Իսկ եթե որևէ մեկի մտքով անցնում է, որ կարող է դրսից ուժ բերել, թող չփորձի: Որևէ մեկին այևս չեն կարող ուժով վախեցնել: Մարտի 1-ն այլևս չի կրկնվելու: Հանրապետականները թող դուրս գան փողոց նայեն մարդկանց աչքերին: Չնայած մտածում եմ՝ ինչ երեսով են դուրս գալու: Վախենում են, որ իրենց կքաշքշե՞ն. ոչ մի նման բան, ուղղակի իրենք արդեն դուրս մնացած կլինեն այս ամեն ինչից: Անգամ հիմա ընտրության հնարավորություն ունեն՝ կպնել հարազատ մարմնին, հարազատ ժողովրդին: Բայց ինչքան օտարացած են ժողովրդից: Լա՛վ, մտածում եմ՝ եղբայրներ ունեն, ծանոթ-բարեկամներ, լրտեսներ ունեն վերջիվերջո: Մի՞թե չեն փոխանցում իրենց, թե ինչ են մտածում, զգում, ապրում մարդիկ: 

-Դասագրքերից իմացած հեղափոխություններին նմա՞ն է հայկական այս թավշյա հեղափոխությունը:

-Ոչ մի հեղափոխական շարժում մարդասիրության, առաքինության զենք չի ունեցել: Հեղափոխությունները, որպես կանոն, ատելությունն են օգտագործել որպես զենք: Մեզ մոտ էլ միշտ այդպես է եղել՝ անկյունները սրել, ամեն ինչ բաժանել սևի ու սպիտակի: Բայց հիմա՝ ինչ զարմանալի հասունություն, ինչ զարմանալի քնքշություն այս եղբայրության մեջ: Սա հրաշալի պահ է:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter