Համբարձում Հարությունյանը ընկերոջ եւ իր երեխաների քավոր Հովհաննես Ալեքսանյանի հետ 1999 թ. գրանցել է «Բրավո-Բետո» ՍՊԸ-ն եւ սկսել սննդամթերք իրացնել: ՍՊԸ-ի տնօրենը Համբարձում Հարությունյանն էր: «Հ. Ալեքսանյանը այդ ժամանակ աշխատում էր Հարկային պետական տեսչությունում, դրա համար էլ իմ անունով բացեցինք ընկերությունը: Գործի խաթր խանութս վաճառեցի, քանի որ նա կոպեկ չուներ: Ինքը ՍՊԸ-ի ոչ մի բանը չէր, քանի որ պետական պաշտոնյա էր, սակայն երկու տարի ՍՊԸ-ի կնիքը մնացել է նրա մոտ: Նրա մայրը` Մառլենա Ալեքսանյանը, 50-50 փայատեր էր ինձ հետ: Վարդուհի Թադեւոսյանը` նրա կինը, փոխտնօրենն էր, զոքանչը` Դոնարա Միտոյանը, գլխավոր հաշվապահն էր: Ես բոլոր հարցերը նորմալ կարգավորում էի, պետության հետ ոչ մի խնդիր չկար»,- պատմում է Հ. Հարությունյանը: 2005-ին Հ. Ալեքսանյանին աշխատանքից հեռացնում են, նա վերադառնում է ՍՊԸ-ի աշխատանքներին` իբրեւ իրավաբան: Ինչպես Հ. Հարությունյանն է պատմում` այդ օրվանից ֆիրման «սկսեց դեպի ետ գնալ, ամբողջ գումարները ինքն էր տնօրինում: 200 000 դոլար փող նվազեց»: «Կողբում հող էր առել` անասուններով, բայց մինչեւ հիմա ոչ մի գումար այդտեղից չեմ ստացել: Ես չէի մտածում, որ ինձ կգցի: Բերել, մեզ կեղտոտ փողեր է ցույց տվել: Իր նախաձեռնությամբ բացվեց նաեւ «Գլորիա Ֆուդ-Կո» ՍՊԸ-ն` 2004-ի վերջին: Ես ասում էի` մեկի հարցերը չենք կարում լուծենք, մյուսն ինչի՞ ես բացում»: «Բրավո-Բետո» ՍՊԸ-ում սկսում են պարտքեր կուտակվել: Հ. Հարությունյանի վստահեցմամբ` Հ. Ալեքսանյանն է պարտքեր վերցրել, ապրանքներ է բերել, ծախել, գրպանել, գումարները փոշիացրել: «Վերջում ահավոր խախտումներ հայտնաբերեցի: 2005-ի կեսերին հողեր առանք: Ասում էի` հողն իմ անունով գրանցի, քանի որ ՍՊԸ-ն իմ անունով էր: Չգրանցեց, հողը հետո օտարել եւ վաճառել է»,- պատմում է Հ. Հարությունյանը: 2007-ից Համբարձում Հարությունյանի եւ Հովհաննես Ալեքսանյանի միջեւ կոնֆլիկտ է սկսվում: «Մի օր եկել, ամբողջ փաստաթղթերը «Գլորիա Ֆուդ-Կո»-ի տարել է, ու ես նրան այլեւս չեմ տեսել: 2008-ին ես դատարանից դիմում եմ ստացել, որ սնանկության գործերը գտնվում են վարույթում, խնդրում են ներկայանալ քաղաքացիական դատարան»: Հ. Հարությունյանը զանգահարում է գործընկերոջն ու ստանում հետեւյալ պատասխանը. «Գցել եմ, լավ եմ արել, տղա ես` ստացի: Մեր վերջին խոսակցությունը սա է եղել: ՍՊԸ-ի բոլոր պարտավորությունները մնացին ինձ վրա»: 2008 թ. դատարանի վճռով «Բրավո-Բետո» ընկերությունը սնանկ է ճանաչվել: Լուծարային գործընթացի կառավարիչ նշանակված Մայիս Հայրապետյանը հայց է ներկայացրել քաղաքացիական դատարան` «Բրավո-Բետո» ՍՊԸ-ի տնօրեն Համբարձում Հարությունյանից 176 մլն 734 հազար 430 դրամ գումար բռնագանձելու պահանջով: Համբարձում Հարությունյանը շուրջ երկու տարի տեւած դատաքննության ընթացքում Երեւանի Աջափնյակ եւ Դավիթաշեն համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի դատավոր Անի Մխիթարյանին բազմիցս ներկայացրել է լուծարային կառավարիչ Մ. Հայրապետյանի եւ ընկերության նախկին իրավաբան Հ. Ալեքսանյանի համագործակցությամբ կատարված բազմաթիվ կեղծիքների, փաստաթղթերի կեղծումների, դրամական միջոցների յուրացման մասին փաստեր: «Ինձ ասացին, որ Հովհաննես Ալեքսանյանն ու Մայիս Հայրապետյանն ամեն օր իրար հետ ռեստորաններում են: Կառավարիչը եկել, ընկերությունում գույքագրում է արել, 10 մլն դրամի ժամկետն անցած ապրանք կա, գույքագրման թերթը չի տվել դատարան: Դատավորը պատճենահանված թղթի հիման վրա վճիռ է կայացրել` առանց պարզաբանելու: Ես ինքնաբացարկ հայտնեցի դատավորին, երկու օրվա մեջ վճիռ կայացրեց: Իրականում թղթերում իմ ստորագրությունը չկա, կեղծել են: Հովհաննես Ալեքսյանյանն էր կեղծել իմ ստորագրությունը: Բայց 115 մլն թիվ են թողել ինձ վրա»,- ասում է Հ. Հարությունյանը: Դատարանում արված նրա միջնորդությունները չեն բավարարվել: Դատավորը չի նշանակել անգամ մեկ դատաձեռագրաբանական փորձաքննություն: Հ. Հարությունյանը դատավորին ինքնաբացարկ է հայտնել, սակայն Անի Մխիթարյանը չի ընդունել ինքնաբացարկը: Հ. Հարությունյանը հասցրել է դիմել գրեթե բոլոր պետական մարմիններին: Դիմում է ուղարկել անգամ հանրապետության նախագահին: Երկու անգամ դիմել է դատախազություն` կեղծված փաստաթղթերի հիման վրա քրեական գործ հարուցելու համար, սակայն երկու դեպքում էլ մերժվել է` հանցակազմի բացակայության պատճառով: Հ. Հարությունյանը կանգ չի առել: Նա դիմել է արդարադատության խորհուրդ, մարդու իրավունքների պաշտպանի գրասենյակ: Անգամ հանդիպել է ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպանին: Ասում է` ի վերջո, մեղավորները պատժվելու են: «Եթե Հ. Ալեքսանյանն ու Մ. Հայրապետյանն անմեղ լինեին, իմ այսքան դիմումների դեմ կբողոքեին, չէ՞: Ինչո՞ւ ոչ մի արձագանք չկա»,-հարցնում է Հ. Հարությունյանը: Նա դեռ հույս ունի, որ հասնելու է արդարության հաստատմանը: