2003 թ. օգոստոսի 13-ին ՀՀ Գլխավոր դատախազությունը Մարիետա Ղազախեթյանի դիմումի հիման վրա հարուցեց քրեական գործ: Մեր նախորդ հրապարակումներում նշել ենք, որ 2001թ. Արմենուհի Սիմոնյանը Արաբական Միացյալ Էմիրություններում (ԱՄԷ) խաբեությամբ սեռական շահագործման է ենթարկել Մարիետա Ղազախեթյանին: 

2002թ. գալով Հայաստան` Արմենուհին կեղծ ամուսնություն է ձեւակերպել իր բարեկամերից մեկի հետ եւ ազգանունը դարձրել Սիմոնյան-Սահրատյան: 

Քրեական գործի մեղադրականի համաձայն` «1999-2003 թթ. ՀՀ Լոռու մարզի Վանաձոր քաղաքի բնակչուհի Արմենուհի Սիմոնյան-Սահրատյանը Հայաստանի տարբեր բնակավայրերում հավաքագրել է մի խումբ կանանց եւ կավատ Ամալյա Մնացականյանի (մականունը` Նանո) հովանու ներքո մարմնավաճառությամբ զբաղվելու նպատակով նրանց տեղափոխել է Արաբական Միացյալ Էմիրություններ»: Ամալյա Մնացականյանը 2002թ. սեպտեմբերից հետախուզման մեջ է` իր նկատմամբ հարուցված քերական գործով: 2003թ. այս երկու քրեական գործերը միացվել են մեկ վարույթում. հիմք է ընդունվել այն հանգամանքը, որ հավաքագրված կանայք սեռական շահագործման են ենթարկվել նույն անձի` Ամալյա Մնացականյանի կողմից: 

2004թ. հունիսի 2-ից օգոստոսի 25-ը Կենտրոն եւ Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարանում տեղի ունեցավ վերոհիշյալ գործի դատաքննությունը: 

Գործին առնչվող 40 վկաներից դատական նիստերին մասնակցել են 11-ը: Դատախազ Ա. Ամիրզադյանի ասելով. «Հարցաքննվել են կեսից շատ վկաներ եւ հետազոտվել են գործում եղած ապացույցները»: 

Գրեթե 2 տարի տեւած նախաքննությամբ պարզվել է, որ Ամալյա Մնացականյանին այս գործում օժանդակել են Արտակ Սիմոնյանը (Արմենուհի Սիմոնյանի եղբայրը), եղբայրներ Աշոտ ու Հրանտ Նաջարյանները եւ Արուսյակ Գեւորգյանը: Գործով հիմնական մեղադրյալը նախկինում դատված Ամալյա Մնացականյանն է` Նանոն: Նրան իրավապահները համարում են «մայր կավատ»: 40-ամյա Ամալյա Մնացականյանը բնակվել է Երեւանի Բանգլադեշ թաղամասում: 

2000թ. օգոստոսի 16-ին կավատությամբ զբաղվելու համար դատապարտվել է պայմանական ազատազրկման: Նշանակված 2 տարի տեւողությամբ փորձաշրջանի ընթացքում եւ դրանից հետո էլ շարունակել է զբաղվել կավատությամբ: Իրավապահները պարզել են նաեւ, որ այդ ընթացքում Նանոն «կեղծել եւ իրացրել է պաշտոնական փաստաթղթեր, անձանց դրդել եւ օժանդակել է ՀՀ պետական սահմանն ապօրինի հատելուն»: 

2004թ. մարտի 10-ին Արաբական Միացյալ Էմիրությունների իրավապահների հետ համատեղ իրականացրած գործողությամբ ձերբակալված Ամալյա Մնացականյանը տեղափոխվեց Հայաստան: 

Նանոյի զոհերից մեկը` գործով վկա Մարինե Վարդանյանը, պատմել է. «Ինձ ու իմ նմաններին անասելի ձեւով տանջում էին: Ինչ այլասերություն ասես, որ չէին ստիպում անել: Ու էդ ամենը գլխավորում էր Նանոն, նա էր մեր բոսը: Ոչ մեկին չէր խղճում, նույնիսկ հիվանդ ժամանակ ստիպում էր հաճախորդներ ընդունել, որ փողերը վերցնի: Նրա նմաններին ուղղակի պետք է ոչնչացնել»: 

Գործով վկա Մարիետա Ղազախեթյանը վստահ է, որ հանցագործներն անպատիժ կմնան. «Այս կանայք մարդ կոչվելու իրավունք չունեն: Նրանք ոչ մի սրբություն չունեն: Մեզ որպես ապրանք օգտագործեցին, վաճառեցին մուսուլմաններին ու հազարավոր դոլարներ աշխատեցին: Հիմա էլ, իբր թե, պատասխանատվությա՞ն են ենթարկվում: Նրանք, ոնց որ միշտ, փող կտան ու կազատվեն»: 

2000-2003թթ. մի քանի ամսվա ընթացքում Ա. Մնացականյանը հավաքագրել է 40-ից ավելի կանանց եւ ուղարկել Էմիրություններ: Ըստ մեղադրական եզրակացության տվյալների` այդ ընթացքում նա աշխատել է 221.000 ԱՄՆ դոլար: 

Ըստ մեղադրականի` ամբաստանյալ Արուսյակ Գեւորգյանը «1998-1999թթ. շահադիտական նպատակով ՀՀ տարածքում օժանդակել է ԱՄԷ-ում կավատությամբ զբաղվող իր ընկերուհի Աննա Ալեքսանյանին, սեռական շահագործման ենթարկելու համար մարմնավաճառ կանանց հավաքագրելուն եւ Էմիրություններ ճանապարհելուն: Դրանից հետո` 1999թ. վերջերից մինչեւ 2000թ. օգոստոսը, ԱՄԷ-ում անձամբ է զբաղվել կավատությամբ: Իսկ 2001-2002թթ. օժանդակել է ԱՄԷ-ում կավատությամբ զբաղվող իր մյուս ընկերուհուն` Ամալյա Մնացականյանին, նրա հովանու ներքո մարմնավաճառությամբ զբաղվելու նպատակով կանանց հավաքագրելուն եւ Էմիրություններ ճանապարհելուն»: 

26-ամյա ամբաստանյալ Արտակ Սիմոնյանը 2000-2002թթ. օժանդակել է սեռական շահագործման ենթարկելու համար հավաքագրված կանանց Էմիրություններ տեղափոխելուն: Կանանց նա ուղարկել է Ամալյա Մնացականյանի եւ իր քրոջ` Արմենուհի Սիմոնյան-Սարհատյանի մոտ: Արտակ Սիմոնյանն անցյալ տարի ստորագրել էր մի փաստաթուղթ, որով հաստատում էր իր մասնակցությունը կանանց սեռական շահագործման ենթարկելու գործին: «Ես` Արտակ Սիմոնյանս, պարտքի հաստատման փաստաթուղթ եմ տալիս Մարիետա Ղազախեթյանին...մեր կողմից 2001թ.-ին Արաբական միացյալ էմիրություններում իրեն սեռական շահագործման ենթարկելու համար, իմ կողմից իր նյութական վնասի փոխհատուցման որոշ` չնչին մասը, տալիս եմ` 200 (երկու հարյուր) ԱՄՆ դոլար, որի համար ստորագրում եմ...»,-գրված է այդ փաստաթղթում: 

Ամբաստանյալներ Աշոտ եւ Հրանտ Նաջարյանները նույնպես մեղադրվում են կավատությանն օժանդակելու մեջ: Նրանք նույնպես աջակցել են գլխավոր մեղադրյալ Նանոյին` հայ կանանց Էմիրություններ տեղափոխելու համար: 

Դատարանում վկայություն տալով` Արմինե Աբրահամյանը նշեց. «2000-ի դեկտեմբերին անձնագիրս կորցրի Էջմիածնի շուկայում: Հետո ոստիկանությունից տեղեկացրին, որ իմ անձնագրով ինչ-որ մեկը մեկնել է էմիրություններ»: Պարզվում է` ամբաստանյալները, ձեռք բերելով կորցրած անձնագրեր, դրանցով Էմիրություններ են ուղարկել իրենց հերթական «զոհերին»: Վկա Լուսինե Պետրոսյանն ասաց, որ ինքնակամ է մեկնել Էմիրություններ. «Ես ինքս եմ փնտրել ու գտել Նանոյին (Ամալյա Մնացականյանին): Ես գիտեի, որ գնում եմ մարմնավաճառությամբ զբաղվելու: Երկու տարի էնտեղ աշխատել եմ: Իմ աշխատած գումարից էլ մոտ 9000 դոլար տվել եմ Նանոյին: Բայց ես դժգոհ չեմ»: 

Մեկ այլ վկա` Մարինե Վարդանյանը, դատարանում չկարողացավ զսպել վրդովմունքը. «Տարան Էմիրություններ, անձնագիրս վերցրին ձեռքիցս ու ստիպեցին ինչ ասես անել: 21 օր եմ մնացել Դուբայում ու ոչ մի կոպեկ չեմ աշխատել: Իսկ ինչ էլ աշխատեի, պիտի տայի Նանոյին: Բայց ես չկարողացա հարմարվել: Ընկա ոստիկանություն, հետո էլ արտաքսվեցի: Եկա Հայաստան սարսափելի վիճակում: Հիմա 3-րդ կարգի հաշմանդամ եմ»: 

Դատարանում վկայություն տվեց նաեւ Վանաձորի ոստիկանության աշխատակից, ջոկի հրամանատար Արայիկ Ոսկանյանը: Նա փաստեց, որ ավագ լեյտենանտ Գագիկ Գեւորգյանի ու Արտակ Սիմոնյանի խնդրանքով 3 կանանց տեղափոխել է Գյումրիի օդանավակայան: «Բայց ես ոչնչի մասին տեղյակ չեմ եղել: Միայն հարցաքննության ժամանակ եմ իմացել, որ այդ աղջիկներին ուղարկում էին Դուբայ մարմնավաճառության»,-նշեց նա: 

Դատարանում Ամալյա Մնացականյանը, Արուսյակ Գեւորգյանը, Արտակ Սիմոնյանը եւ Աշոտ Նաջարյանը հրաժարվեցին ցուցմունք տալ: Բայց նշեցին, որ իրենց մեղավոր ճանաչում են: Արուսյակը միայն զղջում էր, որ անուն է հանել, բայց չնչին գումար է աշխատել: 

Իսկ Արտակ Սիմոնյանն ասում էր. «Ես չէի պատկերացնում, որ իմ կողմից դա օժանդակություն է: Էդ աղջիկներն իրենց ցանկությամբ են գնացել»: Աշոտ Նաջարյանն էլ մասնակիորեն էր ընդունում իր մեղավորությունը. «Ես ցուցմունք չունեմ տալու: Գուցե պահեր կան, որ ես մեղավոր եմ եղել: Թող դատարանը որոշի իմ մեղավորության չափը: Ես ինձ մասնակիորեն եմ մեղավոր ճանաչում»,-ասում էր նա: Հրանտ Նաջարյանը չընդունեց իր մեղավորությունը. «Ճիշտ է, ես Աշոտ Նաջարյանի եղբայրն եմ, բայց նրա գործունեության մասին տեղյակ չեմ եղել: Ոչ էլ աջակցել եմ ինչ-որ բանով»: 

Քանի որ հանցագործությունները կատարվել են 1998-2003թթ, ապա մեղավորների պատժաչափը որոշելիս դատարանը պետք է առաջնորդվեր նախկին Քրեական օրենսգրքով: Իսկ նախկին Քրեական օրենսգրքում մարդկանց առեւտրին՝ թրաֆիկինգին (այս դեպքում՝ սեռական շահագործմանը) վերաբերող հոդված չկա: 

«Ամբաստանյալները հիմնականում պատժվում են ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 262 հոդվածով, որը վերաբերում է կավատությանը: «Անգամ եթե նախկին օրենսգրքում թրաֆիկինգի վերաբերյալ հոդված լիներ, մենք այն չէինք կարողանա կիրառել: Այս դեպքում մարդկանց առեւտուր չի եղել: Բոլոր կանայք մարմնավաճառներ են եղել ու իմացել են, թե ուր եւ ինչի համար են գնում»,-ասում է դատախազ Արա Ամիրզադյանը: 

Իսկ Եվրախորհրդի Թրաֆիկինգի հանձնաժողովի փոխնախագահ Գյուլնարա Շահինյանի հավաստմամբ՝ այս գործով տուժածները հենց թրաֆիկինգի զոհեր են: «Սեռական շահագործումը թրաֆիկինգի՝ մարդկանց առեւտրի դրսեւորումներից մեկն է։ Այլ հարց է, որ մեր իրավապահները լավ չեն պատկերացնում այս երեւույթն ու ամեն ինչին անլուրջ են մոտենում»,-ասում է Գ. Շահինյանը։ 

2004թ. օգոստոսի 25-ին դատաքննությունն ավարտվեց եւ կայացվեց դատավճիռը. Ամալյա Մնացականյանը դատապարտվեց երկու տարի, Աշոտ Նաջարյանը՝ մեկ տարի, Արտակ Սիմոնյանը՝ 10 ամիս ժամկետով ազատազրկման: Ամբաստանյալներ Արուսյակ Գեւորգյանի ու Հրանտ Նաջարյանի նկատմամբ կիրառվեց պայմանական ազատազրկումը: Ա. Գեւորգյանը կանցնի 2 տարվա փորձաշրջան, իսկ Հ. Նաջարյանը՝ 1 տարվա փորձաշրջան: 

Այս դատավճռով «մայր» կավատը դատապարտվեց ազատազրկման ընդամենը երկու տարի ժամկետով: Իսկ դա նշանակում է, որ մի քանի ամիս անց նա նորից կհայտնվի ազատության մեջ եւ կշարունակի նախկին գործը, ինչպես մեկ անգամ արդեն եղել է: