HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Գրիշա Բալասանյան

Բուժկետի, համայնքապետարանի շենքերը, մանկապարտեզի հարակից այգին օտարվել են համայնքապետի ընտանիքի անդամներին

Արդեն տեղեկացրել ենք, որ այսօր վաղ առավոտյան Արմավիրի մարզի Նորակերտ համայնքի բնակիչները փակել են գյուղի ճանապարհը և 16 տարվա համայնքապետ Շահեն Կարապետյանից պահանջում են հետ բերել տարիներ առաջ «կոպեկներով» մերձավորներին օտարված համայնքային սեփականությունը: Գյուղացիները պահանջում էին նաև ներկայացնել մանրամասն հաշվետվություն, թե ինչպես է տնօրինվում համայնքային բյուջեն, քանի որ դրանից տեղյակ չեն:

Շահեն Կարապետյանը

Նորակերտի համայնքապետ Շահեն Կարապետյանը «Հետք»-ին պարզաբանեց, որ իրենց գյուղը, եթե մարզում առաջինը չէ, ապա իր հարմարություններով, կոմունիկացիաներով երկրորդն է: Որպես օրինակ նշեց գյուղ մտնող ասֆալտապատ ճանապարհը, 24-ժամյա ջրամատակարարումն ու գիշերային լուսավորությունը: Տեղեկացրեց, որ ցուցարարների մոտ չի գնացել, նրանց հետ չի խոսել. «Ինչի համար գնամ, եթե ասում են՝ մենք ենք տերը, մենք ենք որոշելու, գյուղապետ պիտի լինենք»,- հավելեց համայնքապետը: Նշեց, որ այսօր առավոտյան են ցուցարարները իրեն ներկայացրել հայտարարության տեքստը:

Մինչդեռ բողոքող նորակերտցիները նշեցին, որ իրենք համայնքապետի հրաժարականի հարց չեն բարձրացրել: Ընդամենը գործող համայնքապետից պահանջում են համայնքային ունեցվածքի վերադարձ:

Շահեն Կարապետյանն, անդրադառնալով օտարված գույքին, համայնքապետարանի շենքին, բուժկետին, մանկապարտեզի այգուն, ասաց, թե այդ ամենն օտարվել է 2006թ.: Իհարկե, այդ ժամանակ համայնքապետ է եղել: Այդ պաշտոնը զբաղեցնում է 2002 թվականից: Ուշագրավն այն էր, որ համայնքապետը «չհիշեց», թե որ գույքը ինչ գնով է օտարվել: Ասում էր, որ «թղթերում կա», սակայն այդ թղթերն այդպես էլ չներկայացրեց:

Շ. Կարապետյանն ասաց, որ բուժկետի առաստաղը փլված է: Փորձագետներ են հրավիրել և տվել են եզրակացություն, որ հնարավոր չէ վերանորոգել: «Ես կանչեցի ավագանիներին, ասի՝ նայեք, եզրակացություն է տված, որ մենք չենք կարող բուժկետը վերանորոգել: Ավագանին իր համաձայնությունը տվեց, աճուրդով օտարեցինք»,- ասում է համայնքապետ Կարապետյանը:

Նա չթաքցրեց, որ նախկինում համայնքային սեփականություն հանդիսացող մի քանի գույքի այսօրվա սեփականատերերն իր մերձավորներն են: Օրինակ, ըստ համայնքապետի, բուժկետի նախկին շենքի սեփականության իրավունքը գրանցված է որդու՝ Գևորգ Կարապետյանի անունով, սակայն իրականում այն պատկանում է քրոջ ընտանիքին: Հենց այդ շենքի հարևանությամբ է գտնվում քրոջ տունը: Նախկին բուժկետն ու համայնքապետի քրոջ տունն ընդհանուր պարիսպի ներսում են:

Համայնքապետը ցույց տվեց ամբուլատորիայի շենքը, սակայն տեղում տեսանք, որ շենքը թեև վերանորոգման կարիք ունի, բայց տանիքը փլված չէ: Իսկ ներսում կուտակված շինանյութ կար:

Ինչ վերաբերում է համայնքապետարանի շենքին, ապա, Շահեն Կարապետյանի ասելով, դա նույնպես 2006-ին է օտարվել: Աճուրդով սկզբում գնել է համագյուղացի Ժորա Ասատրյանը, նա էլ իր հերթին վաճառել է Գեղամ Եղիազարյանին, վերջինից էլ գնել է համայնքապետի որդին՝ Գևորգ Կարապետյանը:

Նորակերտն այսօր համայնքապետարանի առանձին շենք չունի: Նույն շենքում են տեղակայված ամբուլատորիան, մշակույթի տունն ու համայնքապետարանը:

Նորակերտցի Ավետիք Սահակյանը նշեց, որ արդեն 4-5 տարի է՝ գյուղի մանկապարտեզը չի գործում: Դրան ի պատասխան՝ Շահեն Կարապետյանն ասաց, որ մանկապարտեզի շենքի վերանորոգման գումարը հատկացրել է  կառավարությունը, իր հիշելով՝ 45 մլն դրամ: Շինաշխատանքները գրեթե ավարտվել են, շուտով այն կաշխատի:

Գյուղացիները հարց էին բարձրացրել, որ մանկապարտեզի հարևանությամբ գտնվող այգին ևս տարիներ առաջ օտարվել է համայնքապետի կողմից: Այնտեղ եղել են 30-40 տարեկան ծառեր, որոնք ամբողջությամբ հատվել են: Տարածքը պարսպապատվել է, և հասարակ մահկանացուները չեն կարող տեսնել, թե ինչ կա ներսում:

Շահեն Կարապետյանը հաստատեց, որ մանկապարտեզի հարակից տարածքը ևս օտարվել է: Նրա ասելով՝ տարածքը գյուղնշանակության այլ հող է, ավագանու որոշումով՝ աճուրդային կարգով օտարվել է 2000 քմ տարածք: Գնորդը դարձյալ իր որդին է՝ Գևորգ Կարապետյանը:

Շահեն Կարապետյանը հավելեց, որ աճուրդի բոլոր հայտարարությունները հրապարակվել են «Հայաստանի Հանրապետություն» թերթում, ինչպես նաև փակցված են եղել համայնքապետարանի պատին: Դրան ի պատասխան՝ գյուղացիները նշում են, որ գյուղը թերթ չի ստանում, իսկ համայնքապետարանի պատին որևէ հայտարարություն փակցված չի եղել: Միայն վերջերս են իմացել, որ համայնքապետարանի ընտանիքին է պատկանում նախկինում համայնքին պատկանող անշարժ գույքը:

Գյուղացիները հերթով ցույց էին տալիս համայնքի ներսի քարուքանդ ճանապարհները, 4 բազմահարկ շենքերի ավերված տանիքներն ու դրանց հարևանությամբ գոյացած աղբավայրը: Ամռան ամիսներին գարշահոտությունից այդ տարածքով անցնել չի լինում: Երեխաները խաղահրապարակ չունեն, ստիպված մտնում են աղբանոց:

Մանուշ տատը զոհված զինծառայողի մայր է: Արդեն 50 տարի է՝ ապրում է Նորակերտի եռահարկ բազմաբնակարան շենքի առաջին հարկում: Ասում է՝ վերջերս էր ավարտել տան վերանորոգման աշխատանքները, սակայն տանիքից ջուրը պատերով հոսել է և ամբողջ վերանորոգումը փչացրել: Պատմեց, որ նախորդ տարի համայնքապետը գումար է հատկացրել շենքի տանիքը փոխելու համար, բնակիչները ևս 6000-ական դրամ էին հավաքել, որ լավ որակի թիթեղներ գնեն, մինչդեռ մինչ օրս որևէ աշխատանք չի կատարվել:

«Փողը կուլ տվեցին, անցավ-գնաց, ի՞նչ սարքել, ի՞նչ բան: Ով կարողացել` իր ուժերով սարքել է, մենք էլ մնացել ենք»,- ասում է Մանուշակ տատը:

Նորակերտցիներն ասացին, որ ցանկանում են հանդիպել տարածքային կառավարման և զարգացման նորանշանակ նախարար Սուրեն Պապիկյանին և նրան մանրամասն ներկայացնել գյուղում առկա վիճակը:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter