Քաղաքացին ահազանգում է. դատավորները դատական ակտում թույլ են տվել ակնհայտ կեղծիք
Դատավորների կողմից կեղծիք կատարելու հերթական մեղադրանքն է հնչում քաղաքացուց: Սամվել Մալխասյանը դիմել է Բարձրագույն դատական խորհրդին (ԲԴԽ), որպեսզի պատասխանատվության ենթարկվեն վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի դատավորներ Հարություն Ենոքյանը, Նարինե Բարսեղյանն ու Գագիկ Ռաֆիկի Խանդանյանը: Ըստ դիմումի՝ նշված դատավորները դատական ակտի պատճառաբանական մասում ակնհայտ կեղծ տեղեկություններ են մտցրել, իրեն վերագրել են փաստերի ընդունում, այն դեպքում, երբ ոչ միայն չի ընդունել, այլև մանրամասն բացատրություն է տվել՝ հերքելով դրանք:
ԲԴԽ-ին դիմած քաղաքացին կարծում է, որ դատավորները կենթարկվեն պատասխանատվության:
Սամվել Մալխասյանի դիտարկմամբ՝ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանը քննության է առել քաղաքացիական գործով` ըստ հայցի Սամվել և Արմեն Մալխասյաններն ընդդեմ Սեդրակ Խզրթյանի` 23.03.2015թ. և 24.03.2015թ. Խզրթյանի և Մալխասյանի միջև կնքված փոխառության պայմանագրերն անփողության հիմքով չկնքված համարելու, որպես հետևանք 24.03.2015թ. կողմերի միջև կնքված հիփոթեքի պայմանագիրն անվավեր ճանաչելու պահանջների մասին բողոքը: Սամվել և Արմեն Մալխասյանների դեմ հակընդդեմ հայց է ներկայացրել Սեդրակ Խզրթյանը` գումար բռնագանձելու և բռնագանձումը գրավի առարկայի վրա տարածելու պահանջի մասին:
Գործով 22.09.2017թ. վճիռ է կայացրել Երևան քաղաքի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանը: Մալխասյանների հայցը մերժել է, իսկ հակընդդեմ հայցով պատասխանող Սամվել Մալխասյանից հօգուտ Սեդրակ Խզրթյանի վճռվել է բռնագանձել 71 մլն 752 հազար դրամ` որպես փոխառության գումար:
Քննչական կոմիտեի Երևան քաղաքի քննչական վարչության Մալաթիա-Սեբաստիա վարչական շրջանի քննչական բաժնում Սամվել Մալխասյանի հաղորդման հիման վրա Քրեական օրենսգրքի 178-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետով (Խարդախություն, որը կատարվել է առանձնապես խոշոր չափերով) հարուցվել էր քրեական գործ: Թե՛ նախաքննության, թե՛ քաղաքացիական հայցի քննության ընթացքում Սամվել Մալխասյանը հերքել է Սեդրակ Խզրթյանից փոխառության գումարը ստանալու հանգամանքը: Սամվել Մալխասյանը փաստում է, որ քրեական գործով, ինչպես նաև Սեդրակ Խզրթյանի քաղաքացիական գործի քննության ընթացքում հայտնած դիրքորոշմամբ հաստատվել է, որ ինքը 23.03.2015թ. և 24.03.2015թ.-ի նոտարական սեղանամատյանում գրանցված փոխառության պայմանագրերով սահմանված փոխառության գումարը չի ստացել:
Ըստ Մալխասյանի՝ Սեդրակ Խզրթյանը միակողմանի հայտնել է, թե իբր փոխառության պայմանագրերի կնքման ժամանակ գումարը չի փոխանցել, սակայն, նշված գումարը Սամվել Մալխասյանին հանձնել է 2014թ-ի դեկտեմբերի 12-ին՝ այդ կապակցությամբ չներկայացնելով որևէ վերաբերելի և թույլատրելի գրավոր ապացույց: Սեդրակ Խզրթյանի հայտնածը հերքել է Սամվել Մալխասյանը:
Սակայն, վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանը հաստատված է համարել կողմերի միջև փոխառության իրավահարաբերության առկայության փաստը:
«Դատարանը գիտակցել է, որ առանց բողոքաբերի նշված փաստի ընդունման հնարավոր չէ նման ապացույցների կազմով իրավական հիմք ստեղծել և փոխառության իրավահարաբերություն հաստատել: Դատարանի շահագրգռվածությունը Սեդրակ Խզրթյանի օգտին որոշում կայացնելու հարցում այնքան մեծ է եղել, որ չեն խորշել նաև դատական ակտում ակնհայտ կեղծ տեղեկություն մտցնելու միջոցով պատճառաբանել ակնհայտ ապօրինի դատական ակտը»,- Բարձրագույն դատական խորհրդին ներկայացված դիմումում նշել է Սամվել Մալխասյանը:
Վերաքննիչ դատարանը, 12.04.2018թ-ին կայացրած որոշման պատճառաբանական մասում նշել է. «Վերաքննիչ դատարանն անհրաժեշտ է համարում նշել, որ բողոքաբերների կողմից ընդունվել է այն հանգամանքը, որ իրենք Սեդրակ Խզրթյանին վերադարձրել են 30 000 ԱՄՆ դոլար` որպես փոխառության պայմանագրով ստանձնած պարտավորության մարում, ինչի պարագայում ակնհայտ է, որ վերջիններս ընդունել են փոխառության իրավահարաբերությունների մեջ գտնվելու հանգամանքը»:
Սամվել Մալխասյանը փաստում է, որ Վերաքննիչ դատարանը նշված պատճառաբանության մեջ ներառել է ակնհայտ կեղծ տեղեկություն: Մասնավորապես բողոքաբերին վերագրել է այն փաստը, թե իբր վերջինս ընդունել է, որ Սեդրակ Խզրթյանին վերադարձրել են 30,000 ԱՄՆ դոլար` որպես փոխառության պայմանագրով ստանձնած պարտավորության մարում: Սակայն, իրականում բողոքաբերը նման փաստը ոչ միայն չի ընդունել, այլև Վերաքննիչ դատարանի գործի քննության ընթացքում հերքել և պատճառաբանել է գումարի վճարման իրական նպատակը՝ կրկին անգամ փաստելով, որ դա չի հանդիսանում փոխառության գումարի մարում: Վերոնշյալ փաստը հաստատվում է նաև դատական նիստի ձայնագրությամբ:
Ս. Մալխասյանը Բարձրագույն դատական խորհրդի անդամների ուշադրությունն է հրավիրում այն հանգամանքի վրա, որ քրեական գործում առկա որևէ փաստաթղթում, որևէ արձանագրության մեջ, որևէ ցուցմունքում, երբևէ հայցվորները չեն ընդունել Սեդրակ Խզրթյանից գործարքի կնքման պահին կամ դրանից առաջ գումար ստանալու փաստը: Հենց իրենց հաղորդման հիման վրա է հարուցվել քրեական գործը, բոլոր բացատրություններում և ցուցմունքներում նշել են, որ Սեդրակ Խզրթյանից փոխառության գումար չեն ստացել: Այսինքն՝ դատարանի կազմում հանդես եկող դատավորները, ակնհայտ շահագրգռվածություն ունենալով ամեն կերպ մերժել վերաքննիչ բողոքը, միտումնավոր կեղծ և հորինված փաստեր են ներառել և դրա հիման վրա կատարել եզրահանգում:
Սամվել Մալխասյանը զարմացած է, որ Վերաքննիչ դատարանը, հորինելով փաստական հանգամանքներ, վերացական նշել է իբրև դրանք բխում են քրեական գործից, բայց թե մի քանի հատորանոց քրեական գործի կոնկրետ որ նյութից է բխում` Վերաքննիչ դատարանը չի անդրադարձել մի պարզ պատճառով, քանի որ նման նյութ գոյություն չունի, չի կարող ունենալ:
«Որոշումը առնվազն 3 դրվագով դատարանը պատճառաբանել է իր կողմից հորինված, ակնհայտ կեղծ տեղեկությամբ: Գտնում եմ, որ Հայաստանի Հանրապետության անունից որոշում կայացնող դատավորների նման վարքագիծն անթույլատրելի է: Վերջիններս կամ չունեն մասնագիտական բավարար պատրաստվածություն, որպեսզի կարողանան իրավական և փաստական հանգամանքների համադրման արդյունքում, գործում առկա ապացույցների շրջանակում կատարել ճիշտ իրավական վերլուծություն, կամ գործել են ակնհայտ կանխակալ, դրանց անհերքելի ապացույցն է որոշման պատճառաբանական մասում դիտավորությամբ ակնհայտ կեղծ տեղեկություն մտցնելու հանգամանքը»,- ԲԴԽ-ին ուղղված դիմումում նշել է Սամվել Մալխասյանը:
Նշենք, որ Վերաքննիչ դատարանի 12.04.2018թ. որոշմամբ՝ Սամվել և Արմեն Մալխասյանների բողոքը մերժվել է:
Լուսանկարում (ձախից աջ)՝ դատավորներ Գագիկ Խանդանյանը, Նարինե Բարսեղյանն ու Հարություն Ենոքյանը
Մեկնաբանություններ (2)
Մեկնաբանել