Իմ աշխատանքը «երկնքում է». կռունկավար Հրայր Կյուրեղյան
20 տարեկանում Հրայր Կյուրեղյանը որոշեց դառնալ կռունկավար և արդեն 17 տարի է, ինչպես ինքն է ասում, «երկնքում է»:
Վերամբարձ կռունկի նկատմամբ հետաքրքրությունը փոխանցվել է պապից ու հորից. նրանք նույնպես կռունկավարներ են, հենց նրանցից էլ սովորել է կռունկ վարել:
«Առաջին անգամ բարձրանալիս կռունկի ճոճքը անսովոր է եղել: ժամանակի ընթացքում ամեն ինչ սովորական դարձավ: Վախենալու դեպքում նույնիսկ բարձրանալ չեք կարող»,- ասում է Հրայր Կյուրեղյանը։
Ամեն օր՝ ժամը 09:00-18:00-ին, կռունկավար Հրայրն անցկացնում է վերամբարձի կռունկ խցիկում՝ 80 մետր բարձրության վրա:
Սիրում է իր գործը, բայց ոչ մեկին խորհուրդ չի տալիս զբաղվել դրանով:
Երիտասարդ ժամանակ ուզում էր թարգմանիչ դառնալ. դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվեց համալսարան, սակայն ուսումը կիսատ թողեց:
Ընկերները Հրայրի մասին խոսելիս ասում են՝ ընկերասեր և գործին նվիրված մարդ է:
«Չի եղել մի դեպք, որ Հրայրի պատճառով գործը կանգնի կամ կիսատ մնա, միշտ ճիշտ ժամանակին է գալիս»,- ասում է Արտյոմը: Նա 4 ամիս է՝ աշխատում է Հրայրի հետ:
Հրայր Կյուրեղյանը շատ շենքեր է կառուցել, բայց դրանց թիվն այդպես էլ չմտաբերեց:
Պատմում է, որ մի անգամ սուրճի բաժակը ձեռքին՝ կռունկի խցիկից ներքև է իջել՝ ոչ մի կաթիլ չթափելով:
«Եթե չսիրես մասնագիտությունդ, գործդ լավ չես կատարի: Կարևորը մասնագիտության մեջ հմուտ պետք է լինել»,- ասում է Հրայր Կյուրեղյանը:
Նյութը պատրաստել են ԵՊՀ Ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի 3-րդ կուրսի ուսանողներ`
Անյա Սարկիսովան և Գայանե Հովսեփյանը
Մեկնաբանել