«Հետք»-ի հարցերին պատասխանել է Ազգային ժողովի մարդու իրավունքների պաշտպանության և հանրային հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահ, «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը:

- Ինչպե՞ս կգնահատեք երրորդ նստաշրջանում Ձեր ղեկավարած հանձնաժողովի կատարած աշխատանքները` նաև օրենսդրական նոր նախագծերի առումով:

-Ավանդաբար թե’ այս, թե’ Եվրոպական ինտեգրման հանձնաժողովները գլխադասային են նշանակվում քիչ նախագծերի համար, այս առումով, մյուս հանձնաժողովների համեմատությամբ, օրենսդրության քննարկման տեսանկյունից զիջում ենք, բայց հանձնաժողովի աշխատանքը միայն օրենսդրությունը չէ: ԱԺ կանոնակարգով մենք այլ առաքելություններ ևս ունենք: Հանձնաժողովի աշխատանքը բավական արդյունավետ եմ գնահատում, ասեմ, որ անընդհատ, ամենօրյա ռեժիմով աշխատում ենք Հայաստանի բոլոր Քրեակատարողական հիմնարկների (ՔԿՀ), Պաշտպանության նախարարության հետ, պարբերաբար այցեր լինում են զորամասեր, առաջնագիծ, հոգեբուժարաններ:

Միջազգային հանրապետական ինստիտուտի հետ (International Republican Institute) առաջիկայում համագործակցության հուշագիր կստորագրենք: Իրենց հետ իրականացնելու ենք համատեղ ծրագրեր, նաև փորձագիտական օժանդակություն են տրամադրելու հանձնաժողովին:

Նախատեսում ենք մի քանի խորհրդարանական լսումներ կազմակերպել կանանց հանդեպ բռնության և ընդհանրապես ՔԿՀ-ներում խոշտանգումների թեմայով: Աշխատանքի մի մեծ ծավալ ունենք գիշերօթիկների` տուն-ինտերնատների փակվելու վերաբերյալ: Հունվարի մեկից, ըստ էության, տուն-ինտերնատները փակվում են, բազմաթիվ նամակներ ունենք ծնողներից, նրանցից մի քանիսը նույնիսկ սպառնացել են, որ երեխային բերելու են թողնեն մեր տան դռան մոտ, որովհետև չեն պատրաստվում երեխային պահել` ոչ միայն ֆինանսական խնդրի, այլ նաև երեխայի առողջական խնդիրների պատճառով:

Մենք պետք է հասկանանք` ինչ է լինելու այդ երեխաների ճակատագիրը, երեխաներ, որոնք իրենց իսկ ընտանիքներում ենթարկվել են սեռական բռնության և թրաֆիքինգի, ինչպես կարելի է երեխաներին վերադարձնել նորից այդ ընտանիք: Ես միշտ կողմ եմ եղել, որ երեխան վերադարձվի ընտանիք, բայց կան ընտանիքներ, որտեղ ուղղակի հակացուցված է երեխա վերադարձնելը, և մենք պիտի փորձենք օպտիմալ լուծում գտնել:

Այնպես որ հանձնաժողովը շատ բազմազբաղ օրակարգ ունի: Նաև ասեմ, որ բոլոր դատապարտյալները զանգում են անձամբ ինձ, ես գիտեմ բոլոր դատապարտյալների պրոթեզն ինչպես է դրված, ողնաշարի որ մասն ինչպես է ցավում, ինչ դեղ է ստացել, ինչ դեղ է պակաս, ես համբերատար այդ բոլոր խնդիրներով զբաղվում եմ:

Հանձնաժողով են դիմում նաև այն քաղաքացիները, որոնք պետք է դիմեին քաղաքապետարան, օրինակ վթարային շենքերի խնդրով: Երբ իրենց ասում ենք, որ գլոբալ առումով քաղաքապետարանի խնդիրն է, իրենք ասում են` ոչ, իմ իրավունքները ոտնահարված են, և մենք, ունենալով փորձագիտական սակավ խումբ, փորձում ենք այդ բոլոր խնդիրներին արձագանքել: Որոշ խնդիրների դեպքում ներգրավում ենք նաև Երևանի ավագանու անդամներին:

-Ասացիք, որ հանձնաժողովը քիչ նախագծերի դեպքում է նշանակվում որպես գլխադասային, սակայն Ձեր ղեկավարած հանձնաժողովը ամենաքննարկվածն էր, հանձնաժողովի անդամների մոտ տարբեր հարցերի շուրջ նկատելի անհամաձայնություն կա, որը երբեմն վերածվում է հրապարակային վիճաբանությունների, հանձնաժողովի որոշ անդամներ անգամ բարձրաձայնում էին Ձեզ` որպես հանձնաժողովի նախագահի անվստահություն հայտնելու ցանկության մասին, հաջորդ նստաշրջանում հանձնաժողովում համագործակցությունն ինչպե՞ս է լինելու:

-Գիտեք, հակասությունը կապված է մեկ բանի հետ, որ հանձնաժողովում կան որոշ անդամներ, դա իրենց իրավունքն է, որոնք գտնում են, որ Հայաստանում պետք է պահպանվեն բացառապես սեռական փոքրամասնությունների իրավունքները և շահերը, իսկ ես գտնում եմ, որ Հայաստանում պետք է պահպանվեն բոլորի իրավունքները և շահերը, այդ թվում` սեռական փոքրամասնությունների: Իրենք ինձ համարում են հոմոֆոբ, ես այդ մեղադրանքը չեմ ընդունում, և համարում եմ, որ հակասությունը միայն և բացառապես սեռական փոքրամասնությունների շահերի իրավունքների հետ է կապված, այո’, նրանց համար գերակա է այդ համայնքի շահը, ինձ համար գերակա է բոլոր թիրախային խմբերի շահերը, այդ թվում սեռական փոքրամասնությունների իրավունքները:

-Հակասությունը միայն դրանո՞ւմ է:

-Բացառապես և միայն այդ թեմայի հետ է կապված, այլ հակասություն չի եղել, եթե նայեք իրենց հրապարակային ելույթները, իրենք ինձ համարում են հոմոֆոբ, ես դա չեմ ընդունում բնականաբար, որովհետև որպես հանձնաժողովի նախագահ բոլոր թիրախային խմբերի շահերով եմ զբաղվում, ինձ համար բոլոր խմբերի իրավունքները հավասար են: Իրենց համար կան խմբեր, որոնց շահերը դոմինանտ են, չգիտեմ ինչի են դոմինանտ` գրանտային շահագրգռվածություն ունեն, թե այլ` չգիտեմ: Իմ սկզբունքն այն է, որ Հայաստանում բոլոր խմբերի իրավունքները հավասար են, Հայաստանում չի կարող լինել խավ, որի իրավունքներն առավել լինի, քան` մյուսինը:

Ինչ վերաբերում է համագործակցությանը, ապա մենք շատ նորմալ համագործակցում ենք, որևէ կոնֆլիկտ չկա: Հանձնաժողովում ստեղծեցինք աշխատանքային խումբ` ատելության խոսքի դեմ պայքարի նպատակով, որովհետև այն այսօր շատ լուրջ մարտահրավեր է ոչ միայն Եվրոպայում, այլև Հայաստանում: Մենք կողմ քվեարկեցինք «Իմ քայլը» խմբակցության ներկայացրած առաջարկին` ստեղծել նման խումբ, ընտրեցինք «Իմ քայլը»  խմբակցության պատգամավորին (Սարգիս Խանդանյանին, հեղ.) աշխատանքային խմբի ղեկավար:

-Այդ նիստի քննարկմանը հանձնաժողովի անդամների մի մասը այն կարծիքին էր, որ քաղաքական գործիչները ևս թիրախավորված են, հետևաբար օրենքի շրջանակում նրանց ևս պետք է զերծ պահել ատելության խոսքից, մյուս մասը պնդում էր, որ քաղաքական գործիչները թիրախավորված չեն, ի՞նչ դիրքորոշում ունեք այս հարցում:

-Քաղաքական գործիչը ևս Հայաստանի քաղաքացի է, որը ևս ենթարկվում է ատելության խոսքի, և մենք որոշեցինք, որ եթե այդ օրենսդրական նախաձեռնությունը ամեն դեպքում ծնվի, ապա այն պետք է պաշտպանի Հայաստանի յուրաքանչյուր քաղաքացու ատելության խոսքից` կլինի վարչապետ, նախագահ, պատգամավոր, շարքային քաղաքացի թե թիրախային խմբում ներառված որևէ անձ: