HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Կրծկալները կանանց ազատում են սեռական ստրկությունից

Ինչպես կարող են անհատներն օգնել պայքարել մերօրյա ստրկության դեմ

ԱՄՆ Դենվեր քաղաքում ապրող տնային տնտեսուհի Կիմբա Լանգասի նկուղում կրծկալների մի ամբողջ սար է առաջացել: Կիմբան սկսել է կրծկալներ հավաքել, որպեսզի օգնի աշխարհի մյուս ծայրում գտնվող կանանց: CNN-ը գրում է, որ Կիմբայի այս ակցիան սկսվեց բերնեբերան պատմելուց, այնուհետև ֆեյսբուքում էջ բացելուց:

Շուտով այնքան շատ կրծկալներ հավաքվեցին, որ Կիմբան սկսեց դրանք պահել իր տան նկուղում, ավտոտնակում, ավտոմեքենայում, պարկերում, արկղերում: Ամուսինը՝ Ջեֆը, փորձում էր կրծկալների միջոցով ճանապարհ բացել՝ նկուղում քայլելու և իրեն պետք եկած իրերը վերցնելու համար, բայց դա այնքան էլ հեշտ չէր:

«Եթե եղանակը լավ է, ես սովորաբար ավտոտնակում հաշվում եմ կրծկալները և տեղավորում արկղերի մեջ: Հարևանների տղաները, ովքեր միշտ խաղում են մոտակայքում, փորձում են ձևացնել, թե չեն նայում»,- ասում է Կիմբա Լանգասը:

Նա հավաքում է կրծկալներ «Ազատենք աղջիկներին» բարեգործական ծրագրի համար, որի շրջանակներում կրծկալները փոխանցվում են Մոզամբիկում գտնվող երիտասարդ կանանց, ովքեր փորձում են ազատվել սեռական թրաֆիքինգից: Այդ կանայք ոչ թե հագնում են կրծկալները, այլ վաճառում օգտագործված հագուստների շուկաներում, որտեղ կրծկալները համարվում են պերճանքի առարկա և բավականին թանկ արժեն:

Կրծկալներ վաճառելով՝ թրաֆիքինգի զոհերը կարող են վաստակել միջին աշխատավարձից երեք անգամ ավելի մեծ գումար, ինչն ավելի քան բավարար է, որ կերակրեն իրենց և այլևս թրաֆիքինգի չենթարկվեն:

Հյուրասենյակում նստած և իր 4 տարեկան որդու՝ Վիյաթի օգնությամբ կրծկալները արկղերի մեջ տեղավորելով՝ Կիմբան հիշում է, թե ինչպես սկսվեց այս ծրագիրը:

«Ազատենք աղջիկներին» ծրագիրը մտահղացավ մի քահանա, որի եկեղեցի այցելում էր Կիմբան: Քահանան ծրագրում էր Մոզամբիկ տեղափոխվել՝ այնտեղ աշխատելու, և Կիմբային առաջարկեց միասին ղեկավարել ծրագիրը:

«Բացի հիշվող անունից՝ «Ազատենք աղջիկներին» ծրագրի մեջ ինձ համար շատ գրավիչ էր այն, որ պետք է կրծկալներ նվիրաբերել: Ես 5-6 կրծկալ ունեի իմ դարակի խորքում: Մենք՝ կանայք, գնում ենք կրծկալ, խանութում այն չենք փորձում, բերում ենք տուն, մի անգամ հագնում ենք, և այն մեր վրայով չի լինում: Սա այն իրերից է, որ ցանկանում ես նվիրաբերել, երբ որևէ բարեգործական ծրագրի շրջանակներում հագուստ ես հանձնում, բայց վստահ չես՝ նվիրաբերե՞լ, թե՞ ոչ»,- ասում է Կիմբան:

Ողջ ԱՄՆ-ով մեկ կանայք արձագանքեցին այս ծրագրին: Ֆեյսբուքում էջ բացելուց շատ չանցած՝ նրանք սկսեցին կրծկալներ ուղարկել: Արձագանքը շատ ավելի մեծ էր, քան Կիմբան սպասում էր:

«Հիշում եմ, թե սկզբում որքան էի ուրախանում, եթե կարողանում էի կրծկալներով լցնել փոքր տուփեր և եթե տուփի մեջ 50 կամ նույնիսկ 100 հատ կրծկալ էր լինում, խելագարվում էի: Եվ մեկ էլ հանկարծ միանգամից՝ 800 հատ, 1000 հատ, 1250 հատ կրծկալ: Արիզոնայում կանայք հավաքեցին 8000 հատ կրծկալ: Այստեղ՝ Դենվերում, մի խումբ կա, որը հավաքեց 1250 հատ կրծկալ»,- պատմում է Կիմբա Լանգասը:

Այս փոքր ծրագիրն այնքան մեծ արձագանք ստացավ ու տարածվեց, որ Կիմբան պահեստ վարձակալեց, որպեսզի պահի բոլոր կրծկալները: Բայց հիմա նա մեծ խնդրի առաջ է կանգնել. ինչպե՞ս է 25.000 հատ կրծկալը տեղափոխելու 15.000 կմ:

Կոնտեյներով այդքան ապրանք տեղափոխելը կարժենա 6500 դոլար, իսկ Կիմբան այդքան փող պարզապես չունի: Երբ նա լսում է, որ ինչ-որ մեկը Մոզամբիկ է գնալու, նրան խնդրում է իր հետ տանել մեկ հատ ավելի ճամպրուկ՝ լցված կրծկալներով: Բայց Կիմբայի նպատակն է հանգանակության միջոցով բավարար փող հավաքել՝ բոլոր կրծկալները Մոզամբիկ տեղափոխելու համար:

Կիմբային աջակցում են կամավորները, և քաջալերում է այն միտքը, որ ինքն օգնում է թրաֆիքինգի երիտասարդ զոհերին՝ իր լուման ունենալով մերօրյա ստրկության դեմ պայքարում:

«Ի վերջո, իրավիճակը փոխվելու է: Եվ եթե իմ սերունդը չտեսնի, հուսով եմ, որ տղայիս սերունդը կտեսնի մեծ փոփոխությունը: Հուսով եմ, որ երբ նա ավարտի քոլեջը կամ գուցե իմ տարիքին լինի, կասի. «Ստրկությո՞ւն, ի՞նչ է դա: Ես դրա մասին կարդացել եմ իմ դասագրքում»»,- ասում է Կիմբան:

Լուսանկարը՝ CNN-ից

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter