«Ուժեղ Արցախին՝ ջիգյարով Շիրակից»
Գյումրու թիվ 30 դպրոցի մարզադահլիճում կրկին եռուզեռ է. կամավորները ստուգում, տեսակավորում, փաթեթավորում եւ վերջնական տեսքի են բերվում առաջնագիծ ուղարկվող արկղերը:
«Ղարաբաղը Հայաստան է եւ վերջ», «Հայ զինվորը թագավոր է», «Քաղաք կըքելենք սիրուն տղա չկա, ու՞ր եք». այս եւ նմանատիպ ոգեւորող այլ արտահայտություններով գունավոր փոքրիկ թերթիկները սպասում են իրենց հերթին: Արցախ ուղարկվող աջակցության հավագրմամբ զբաղվող «Ես Արցախն եմ՝ Շիրակ» քաղաքացիական նախաձեռնությանը ձեւավորվել է սեպտեմբերի 28-ին: Նախաձեռնության անդամ Ղարիբ Հարությունյանի փոխանցմամբ՝ իրենք աշխատում են Շիրակի մարզպետարանի հետ փոխհամաձայնեցված, իրականացնում են այն բոլոր անհրաժեշտ իրերի հավաքագրումը, որոնց անհրաժեշտությունը կա:
«Մենք այստեղ կենտրոնացում ենք այն ամբողջ անհրաժեշտը, որ մարդիկ բերում են: Ֆեյսբուքում ունենք էջ, որտեղ հրապարակում ենք մարզպետարանից ստացած իրերի ցանկը: Իհարկե, լինում են նաեւ անձինք, ովքեր պարզապես բերում են այն, ինչ իրենց մտքով անցել է, որ կարող է պետք գա ռազմաճակատում կռվող մեր տղաներին՝ սկսած մեկ շիշ ջրից, մինչեւ ամենամեծ աջակցություն: Օրինակ, մի քանի օր առաջ բերեցին դաշտային մի խոհանոց, որ այսօր ուղարկվելու է առաջնագիծ, դրան զուգահեռ, մեզ մոտ կա կուտակած պարկերով կարտոֆիլ, որի պահանջը չի դրվել, բանակը դրա կարիքը չունի, սակայն գյուղերից բերել են՝ մտածելով ինչ-որ կերպ օգտակար լինել, իրենց լուման ունենալ այս ամենում»,-ասում է Ղարիբ Հարությունյանը:
Նախաձեռնությունը չունի ֆինանսական հոսքեր, աշխատանքներն իրականացվում են կամավորական հիմունքներով: Օրվա ընթացքում մինչեւ 40-50 երիտասարդ՝ ուսանողներ, բարձր դասարանցիներ, հերթափոխով մասնակցում են իրականացվող աշխատանքներին: Անհատների, կազմակերպությունների տրամադրած աջակցության արկղերը մեկ անգամ էլ են վերատեսակավորվում, հեռացվում են ժամկետանց ապրանքները՝ լինի սնունդ, թե դեղորայք: Այն ինչի պահանջը չկա եւ չի տեղափոխվելու Արցախ, մնում է, որպես պահուստային եւ տրամադրվելու է Գյումրի տեղափոխված արցախցի ընտանիքներին:
«Կարտոֆիլը նախատեսված է այդ նպատակի համար, նաեւ կան հագուստի որոշ տեսակներ, որ մեզ մոտ կա, եւ որը պետք չէ ուղարկել, դրանք ևս կտրամադրվեն այդ ընտանիքներին»,-ասում է Ղարիբ Հարությունյանը:
Մեկնաբանել