Ես Կապանի օրինակով ասեմ,թե ինչ է կատարվում Հայաստանում ,որովհետև իմ աչքերով ես այն լավ զննել եմ: Ուրեմն, Կապանում միջին տարիքի տղամարդ համարյա չկա: Ամբողջ քաղաքում ՄԻԱԿ փոփոխությունը մի քանի պսպղուն, ինչ-որ տեղ զիզիկ-պիզիկ օլիգարխահոտ օբյեկտներն են. ասենք ռեստորան, խանութ-սուպերմարկետ-էդ տիպի բաներ ու սրանց արանքներում մի քանի զզվելի-ցուցադրական ջիպեր: Քաղաքի բնակելի շենքերի 95%-ը ՔԱՅՔԱՅՎԱԾ է. շենքի մուտք մտնելիս ՇՈԿԻ մեջ ես մտնում. բան չկա-ոչ դուռ,ոչ լուսամուտ,գիշերը ոչ լույս: Գիշերը շենքի մուտք մտնելը ուղղակի կյանքի վտանգ է:Շատ փողոցներ մութ,փոսերով, թափառող շներով: Գործ չկա-համատարած աղքատություն է: Ամբողջ քաղաքը տաքսի է-սովից փրկվելու միջոց. ՕՐՈՒԿԵՐ:Մարդկանց աչքերում ՀՈՒՅՍ չկա: Օդը հանքային-գետը կեղտոտված:Ու դեռ ուրանի վտանգ էլ: Եվ ոչ մի պետական կամ ոչ-պետական հաստատությունում ես չտեսա երկրի (տեր) ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ. մեծագույն մասը վախվորած, լեզուն իրեն քաշած, ներքուստ տառապող: (Տղա)մարդկանց մի զգալի մասի ատամները (կիսա)թափված:

marine (4) - Լրիվ ճիշտ ես նկատել: ............................................................Ահա անցած ամառ Կապանում ինձ հետ կատարված այդ սովետական վիրուսի դրսևորումներից. 1.Կապանի իրոք անհավատալի նոտարուհի.« ազատիր,ազատիր սենյակը», 2. Կապանի անձնագրային բաժնի պետի տեղակալը սիգարետը բերանում,ծուխը դեմքիս, չհրավիրեց նստել,լրիվ անտարբեր կեցվածք, 3.մի հաստավիզ փոխկապով ջահել տղամարդ գոռգռւմ է ամբողջ ինտերնետ կաֆեով.«... ջան, էս կամպուտերը ոնց միացնեմ, որ կոճակը?», 4.բանկում- նստած եմ բանկի աշխատակցի դիմաց-գործարքի մեջտեղում. արանքում/միաժամանակ մի տղամարդ գլխիս վրայով թղթեր է տալիս նույն աշխատակցուհուն ու դեռ աշխատակցուհին է վրաս մունաթ գալիս.« սա Հայաստան է,եվրոպա չէ»:............................ Սա դեռ Կապանը,որ Հայկական վիրուսից մի քիչ պաշտպանվել է: Կարող են չէ ԳՈՆԵ հերթերը թվերի կտրոններով կարգավորել կամ թույլ չտալ ծխել ներսում: Սա էլ է փողի հարց?

թող գնան, բայց եվրոպական երկրներ թող գնան, կաշխատեն կզարգանան, կարգ ու կանոն կսովորեն, հետո կվերադառնան: երբ իջնում էինք զվարթնոց օդանավակայան, եվրոպայում ապրողներս հանգիստ հերթ էինք կանգնել, մեկ էլ մի շուխուր լցվեց, մի վայրենի աղմուկ, սոչիի ռեսն էր իջել, եկան խառնվեցին մեզ, մեզանից առաջ ընկան , գոռում եմ, որ նա իրավունք չունի իմ առաջ խցկվի, հեչ վեճները չի, կարծես ցիգանների թափորն էր գալիս ռուսաստանից... երբ նայում ես պարզ երևում է, եվրոպայում ապրողների ու նախկին սովետի. կոռուպացված երկրներում ապրող հայերի մակարդակը....տարբերությունը զռռում է....

Գոհար ջան,ոնց եմ քեզ հասկանում,երևի դուք էլ եք էդ ճանապարհով անցել:Բայց ես որոշել եմ մնամ,չուզողի աչքն էլ հանեմ....

Փախչում են անարդարություններից, դատական համակարգի շոուներից, ոտնահարված իրավունքները պաշտպանել չկարողանալուց, խլողներից, գցողներից հոգնած՝ փրկության եզերքի ակնկալիքներով գլխապատառ հեռանում են...