Երեկ, երբ աշխարհը տոնում էր թատրոնի միջազգային տոնը, Ալավերդու քաղաքային թատրոնը  ռեժիսոր Հրաչյա Պապինյանի   նախաձեռնությամբ    թատերասեր ալավերդցիների հետ նշեց  քաղաքային  թատրոնի    դերասան  և Ակներ գյուղի թատրոնի  ռեժիսոր Ռուսլան Սադաղյանի  ծննդյան 60 և բեմական գործունեության  50-ամյակները:  

Դերասանի  բեմական ողջ կյանքն  անցել է   Ակների  գյուղական և Ալավերդու քաղաքային թատրոններում:  Իր  կյանքի 50 տարիներին  ռեժիսոր Ռուսլան  Սադաղյանը  շուրջ  15  ներկայացումներ է բեմադրել իր ծննդավայր Ակներ գյուղում:  Ալավերդու քաղաքային թատրոնում  խաղացել է 25-ից ավելի դերերում: Այդ տարիներին  նրա  յուրովի բացահայտած շատ կերպարներ   արժանացել են   հանդիստատեսի ջերմ  ընդունելությանը: 

Հոբելյարի մեծարման երեկոյին, սակայն,  թատրոնի լոռեցի մասնագետների և թատերասերների կողմից առանձնապես հիշատակվում էր Բոմարշեի «Ֆիգարոյի ամուսնությունը» պիեսի հերոսի` Բրիդուազոնի կերպարի անկրկնելի բացահայտումը:  

Ռուսլան Սադաղյանը  Ալավերդու  քաղաքային թատրոնի այն դերասաններից է, ով երբեք չի  ընկրկել   ցուրտ ու մութ տարիների  դժվարություններից, թատրոնի  նվիրյալին  հարիր  արժանապատվությամբ, շատ դեպքերում առանց  աշխատավարձի, թատերական անմոռանալի պահեր է պարգևել  ալավերդցիներին և իր ծննդավայր Ակների թատերասերներին:  

Մշակույթի մշակի  մեծարման երեկոն   ընթացավ  թատերական ներկայացումներով:  Հանդիսատեսի և դերասանի  այս անգամվա հանդիպումը ամենսրտառուչն էր. «Այս հանդիպումը առանց ձևաչափի է, ինչպես ասում են, առանց դիմակի: Ես ուզում եմ այս հանդիպման ընթացքում ճանաչեք մեկին, ում   հետ հետ շփվել եք միայն բեմից»,- ասաց դերասանը:  Ակները  լոռեցիներին հայտնի է  թատերասեր իր գյուղացիներով: Այս առումով  դերասանը իր համար պատիվ   համարեց, որ ծնվել է  արվեստասեր այդ գյուղում` թատրոնի նվիրյալներ  Սարգիս և Սիրան  Սադաղյանների ընտանիքում: Թատրոնի մարդուն հատուկ   կատարողականությամբ   Ռուսլան Սադաղյանը  հիշեց իր մանկության տարիների  շատ  տարածված   ս տառով սկսվող  և ամփոփ միտք արտահայտող   7 բառերի բառախաղը. «Մեր ազգանունը Սադաղյան է, պապիս անունը Սիմոն, հորս անունը Սարգիս  և այդ բառախաղը սա է. Սդաղանց Սիմոնի Սարգիսը  սարումը սիրեց սիրուն Սիրանին  և էդ սերը ծնեց երկու պտուղ: Մեկը աղջիկ` քույրս, մյուսը  ես ձեր խոնարհ ծառան»:  

Դերասանը թատրոնի նկատմամբ իր հետաքրքրությունը դրսևորել է  շատ փոքր հասակից:  Իր համագյուղացի  Ջիվան Կոնինյանից է նա սովորել  ակորդեոնի  և դհոլի վրա  նվագել:  Իր առաջին դերը Ռուսլանը խաղացել է 1975 թ.-ին  Ակների գյուղական   թատրոնի ղեկավար  Աշխարհբեկ Ծատինյանի  ռեժիսորությամբ:  Դերասանը Ակների թատրոնի և իր կայացման գործում  հիշեց  Ակների թատրոնի մեկ այլ երախտավորի`  Կոլյա Կոնինյանին. «Այս մարդկանց շնորհիվ Ակների գյուղական թատրոնը իսկապես  դարձավ թատրոն: Այս մարդիկ թատրոնի ոլորտում մեծ գործեր չեն արել, բայց գյուղում   թատրոն են ստեղծել:   Եվ պատկերացնում եք, Ակների  թատրոնի կենսագրությունը  90 տարիների է հասնում: Եվ երբ 1998 թ.-ին Ակների թատրոնի համար մի  փոքր  բրոշյուր էի  ստեղծել,  այնտեղ՝ այդ մի փոքր գյուղում,  թվագրվել էր  300-ից ավելի  դերասան:  Կոլյա  Կոնինյանը մի շվիով  գյուղական երգի պարի խումբ է  պահում: Շրջանային ու քաղաքային օլիմպիադաներում Ակների թատրոնը և այդ պարի խումբը միշտ էլ մրցանակներ էր ստանում»: 

Գյուղական  մշակութային  այդ միջավայրն էլ  եղել է  Ալավերդու քաղաքային թատրոնի դերասան և ռեժիսոր   Ռուսլան Սադաղյանի արվեստի ակունքը:    Ակներեցի մեկ այլ ռեժիսոի Ռուբիկ Հակոբյանը  Էջմիածնի ակումբագրադարանային  տեխնիկումն ավարտելու ժամանակ  որպես կուրսային և դիպլոմային աշխատանքներ, հայրենի գյուղում  1977 թ.-ին  բեմադրում է Հովհ. Թումանյանի «Անուշ» և Վահան Միրաքյանի «Լալվարի որսը» ստեղծագործությունների  թատերականացված ներկայացումը: «Երկու ներկայացումներում էլ ես խաղացել եմ:  «Անուշում» խաղացել եմ Մոսի, իսկ «Լալվարի որսում»` Աշուղ»,- ասաց  դերասանը:  Այստեղ էլ  Էջմիածնի  ակումբագրադարանային  տեխնիկումի  ռեժիսորական բաժնի դասախոսներ Վրույր Մանվելյանը և  Մարտին Մաթոսյանը Ռուբիկ Հակոբյանի  ներկայացումները դիտելուց հետո  Ռուսլան Սադաղյանին խորհուրդ են տալիս սովորելու  Էջմիածնի ակաումբագրադարանային տեխնիկումի ռեժիսորական  բաժնում, որը  Ռուսլանը 1977 թ.-ին ընդունվում և 1980 թ.-ին ավարտում է:

Հետայդու Ռուսլան Սադաղյանի  աշխատանքային  ողջ  կենսագրությունը շաղկապվում է  ծննդավայրի և Ալավերդու մշակութային կյանքի հետ` 1980 թ.-ից նա աշխատել է Ալավերդու քաղաքային 2-րդ ակումբի վարիչ,  քաղաքային զբոսայգու գեղմասվար, Ակների ժողթատրոնի ռեժիսոր և Ալավերդու քաղաքային թատրոնի դերասան:  Նա եղել  է նաև Ալավերդու «Լազուր» ժողգործիքների  համույթի նվագակցող:  Ռուսլան Սադաղյանի  դերասանական համբավը   լայն սահմաններ չի հատել, սակայն  նրա  դերասանական  մեծ աշխարհի   պոռթկումները արժևորող և    թատորը  գնահատող   իր հայրենակիցների  ծափերը   նրան լիուլի  բավարարել են իրեն մեծ դերասան զգալու համար: 

Մեծարման երեկոյին դերասանի խոսքը նաև գնահատանք էր աշխատանքային իր ընկերների  և  թատրոնի կազմակերպիչների հասցեին:  Ռուսլան Սադաղյանին ծննդյան 60-ամյակի  և բեմական կյանքի 50-ամյակի առթիվ  շնորհավորանքի խոսքեր ուղղեցին  նրա  բեմական ընկերները, համագյուղացիները և իրենց  չընդհատվող  ծափերով   Ալավերդու և Ակների թատրոնի սիրահարները:  Ալավերդու քաղաքապետ  Արտավազդ Վարոսյանը  Ռուսլան Սադաղյանի համարեց  Ալավերդի քաղաքի մշակույթի նվիրյալ:  Ծննդյան 60-ամյակի և բեմական գործունեության 50-ամյակի առթիվ  նրան  հանձնեց  պատվոգիր:   Հոբելյարին շնորհավորեց և Լոռու մարզպետ Արթուր Նալբանդյանի կողմից պատվոգիր ևու դրամական պարգև հանձնեց մարզպետարանի  կրթության և մշակույթի  բաժնի պետ  Արամ Ռևազյանը: 

Յուրաքանչյուր  շնորհավորանք դերասանը պատասխանում էր իր կերտած հերոսների մենախոսությունների  արտասանությամբ և երգով:  Ռուսլան Սադաղյանի  մեծարման երեկոն դերասանի   բեմական գործունեության  արժևորման  և  թատրոնի նկատմամբ  ալավերդցի  հանդիսատեսի սիրո  դրսևորում էր: