Անցյալ տարեվերջին Վրաստանի մայրաքաղաք Թբիլիսիում կազմակերպվել էր ուշուի միջազգային մրցաշար, որը յուրահատուկ էր նրանով, որ դրան մասնակցում էին Ադրբեջանի ու ԼՂՀ-ի ներկայացուցիչները: Նախապես ծրագրվել էր, որ մրցաշարում տանտերերից բացի հանդես են գալու եւս հինգ երկիր` Թուրքիան, Ադրբեջանը, Իրանը, Հայաստանն ու ԼՂՀ-ն: Թուրքիան, Իրանն ու Հայաստանն ինչ-ինչ պատճառներով չեն ժամանել մրցավայր: Մնացել են երեքը` Վրաստանը, ԼՂՀ-ն ու Ադրբեջանը: 

Ընդ որում` ԼՂՀ պատվիրակությունը կազմված էր 6 հոգուց` 4 մարզիկ, գլխավոր մարզիչը եւ մերսողը: Իսկ ադրբեջանցիները ներկայացել էին 27 հոգով, որից 24-ը` մարզիկ:

«Մեկնելուց առաջ ես տղաներին ասացի, որ եթե նույնիսկ պարտվեն, մինեւնույն է, նրանք հաղթողներ են լինելու, քանի որ մասնակցում են ԼՂՀ-ի դրոշի ներքո` որպես առանձին պետություն»,- պատմում է ԼՂՀ ավանդական ուշուի ֆեդերացիայի նախագահ, «Մեսրոպ Մաշտոց» համալսարանի ռեկտոր Դոնարա Գաբրիելյանը:

«Տկն Գաբրիելյանը մեզ ասաց, որ կարեւորը մասնակցությունն է,- հիշում է ԼՂՀ ուշուի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Կարեն Ղազարյանը:- Այնուամենայնիվ, ինձ մոտ վախ կար: Եվ դա նորմալ երեւույթ է: Անձամբ ես վախենում էի, որ, հնարավոր է, ինչ-որ իմաստով գցենք մեր հանրապետության վարկը: Բայց առաջին մարտից հետո, երբ սկսվեցին հաղթանակները, հասկացանք, որ ամեն ինչ լավ է»:

Ադրբեջանցիներն անակնկալի են եկել ԼՂՀ-ի առանձին պատվիրակությանը տեսնելիս: «Ինչպես պարզվեց, նրանք տեղյակ չէին, որ ԼՂՀ-ն էլ է մասնակցելու մրցաշարին: Երբ հայտարարվեց մեր անունը, անմիջապես սկսվեցին բողոքարկումները: Փաստորեն, ադրբեջանցիները պրոբլեմի առաջ էին կանգնել: Նրանք մեծ գւմարներ էին ծախսել մրցավայր հասնելու համար, եւ հիմա էլ մեծ ֆինանսական կորուստ կլիներ հետ գնալը: Բայց ավելի մեծ կորուստ էր մեր պատվիրակության հետ նույն մրցաշարում ելույթ ունենալը: Ստացվում է, որ այդպես նրանք ճանաչեցին ԼՂՀ-ն: Ու եթե մենք չհաղթեինք էլ, էլի այդ փաստը փոքր հաղթանակ կարելի էր անվանել,- մեկնաբանում է Կ. Ղազարյանը:- Բացման արարողության ժամանակ ադրբեջանցիներից մեկը մոտեցավ, հարցրեց` դու՞ք ներկայացաք որպես Ղարաբաղ, ասացի` այո, ասաց` այդպիսի ազգ, հանրապետություն գոյություն չունի: Ասում եմ` ընկեր, աշխարհագրություն գիտե՞ս, կենդանաբանական այգի գնացե՞լ ես, այնտեղ լեռներ տեսե՞լ ես: Ահա դա մեր Լեռնային Ղարաբաղն է: Նա հասկացավ, թե ինչ եմ ասում, բայց չցանկացավ ընդունել: Ուզում եմ շեշտել. պատերազմ պետք չէ ոչ մեզ, ոչ նրանց: Եվ ես նրան էլ ասացի, որ սա քաղաքականություն չէ, դու ոչ թե պատգամավոր, այլ մարզիկ ես: Ահա ռինգը, ահա քո մարզիկները եւ իմ մարզիկները: Եկեք ցույց տանք` ով ինչի է ընդունակ: Եվ մենք ցույց տվեցինք մեր ունակությունները»:

ԼՂՀ-ի 4 ներկայացուցիչն էլ արժանացել են մեդալների: Մեծահասակների մեջ (18 տարեկանից բարձր) մինչեւ 60 կգ քաշային կարգում հաղթող է դարձել Դավիթ Գրիգորյանը, երրորդ մրցանակը նվաճել է Համիկ Քոչարյանը: 16-18 տարիքային խմբում մինչեւ 52 կգ կարգում բոլորին գերազանցել է Վարդգես Մանասյանը, 14-16 տարեկանների նույն քաշում էլ երրորդն է ճանաչվել Դավիթ Պետրոսյանը:

Հատկանշական է, որ Գրիգորյանն ու Քոչարյանը ԼՂՀ Պաշտպանության բանակի զինվորներ են, զորակոչվել են անցյալ ամռանը: Ընդ որում` Դ. Գրիգորյանը, հանդես գալով իր քաշից երկու կարգ բարձր, կիսաեզրափակիչում հաղթել է ադրբեջանցու, իսկ եզրափակիչում` վրացու:  

«Ադրբեջանցիները թվով շատ էին, բայց վախի զգացում մեր մեջ չկար,- պատմում է Դավիթը:- Միայն նրանից էի վախենում, որ քաշս ավելի թեթեւ էր: Քանի որ իմ քաշում մրցակից չկար, կամ պիտի ավելի ծանրերի հետ մրցեի, կամ ընդհանրապես չմասնակցեի: Ադրբեջանցի հակառակորդս ինձնից 8 կգ ծանր էր, բայց ես վստահ էի ուժերիս: Պարտվելուց հետո նա ձեռքս սեղմեց, ես գնացի իրենց մարզչի ձեռքն էլ սեղմելու, իսկ նա մեր մարզչի մոտ չեկավ: Բայց ադրբեջանցի մարզիչը ուղարկեց նրան»:

Դավիթը 2003-ից պարապում ու մասնակցում է ուշուի տարբեր մրցումների, դարձել է միջազգային մրցաշարերի հաղթող, Հայաստանի, Արցախի չեմպիոն: Նմանատիպ հաջողություններ է գրանցել նաեւ Համիկը, որը Արցախի կրկնակի չեմպիոն է, Հայաստանում, Վրաստանում անցկացված մրցաշարերի հաղթող: Նա նաեւ Հայաստանի հավաքականի անդամ է: Տղաների ասելով` մրցաշարի ժամանակ ադրբեջանցիների «ճամբարից» ռեպլիկներ չեն եղել, բայց բոլոր մենամարտերի ընթացքում իրենք եղել են նրանց սեւեռուն ուշադրության տակ:

ԼՂՀ-ի ուշուիստներից մյուս չեմպիոնը` Վարդգես Մանասյանը, որը նույնպես ՀՀ հավաքականի անդամ է, եզրափակիչում հաղթել է հենց ադրբեջանցու: «Հակառակորդս պատրաստված մարզիկ էր, բայց ես ինձ վստահ էի զգում: Մենամարտը հանգիստ ու հավաքված սկսեցի ու ինձ չկորցրի»,- նշում է Վարդգեսը:  

Թբիլիսիում, բացի անհատական պարգեւներից, ղարաբաղցի մարզիկներն արժանացել են նաեւ թիմային գավաթի` որպես լավագույն թիմ:

«Կուզի Ադրբեջանը, թե չէ, մեր քաղաքացիների ջանքերով այսօր բարձրանում է ԼՂՀ դրոշը,- ասում է ուշուի ֆեդերացիայի նախագահ Դ. Գաբրիելյանը:- Անձամբ ես երազում եմ այն օրվա մասին, երբ մենք մեր դրոշով կմասնակցենք աշխարհի ու Եվրոպայի առաջնություններին»:

Նման բարձունքների հասնելու պայմաններից մեկն էլ ֆինանսական միջոցներն են, որոնք այսօր շատ բան են որոշում: «Ով ինչով կարող է, պետք է օգնի մեր մարզական ֆեդերացիաներին, որովհետեւ այս մարզական մենամարտերը մեր անկախության պայքարի շարունակությունն են,- շեշտում է Դ. Գաբրիելյանը,- ԼՂՀ-ի ֆեդերացիաների զարգացման համար ներդրված ամեն լուման կբերի ընդհանուր հաղթանակի»: 

Հավաքականի մարզիչ Կ. Ղազարյանի ներկայացմամբ` այսօր ուշուի ԼՂՀ հավաքականում մինչեւ 18 տարեկան եւ դրանից բարձր 5-ական մարզիկ կա: Բայց ֆինանսական խնդիրների պատճառով բոլորին չէ, որ կարողանում են հանել ասպարեզ: Ստիպված բավարարվում են մի քանիսով: Այնուամենայնիվ, պատանի մարզիկները հասցրել են բավականին հարուստ մարզական «ավար» կուտակել:  2003-ից նրանք մասնակցում են Հայաստանի բոլոր բաց առաջնություններին, իսկ 2004-ից` Երեւանում կազմակերպվող բոլոր միջազգային մրցաշարերին: Վերջիններիս մասնակցում են մարզաձեւի հզոր ներկայացուցիչներ` Իրանը, Դաղստանը (դաղստանցիները երեւանյան մրցաշարին առանձին թիմով են մասնակցում), գալիս են նաեւ Հոլանդիան, Վրաստանը, Ղազախստանը, Թուրքմենիան, Ուզբեկստանը: 2008-ի ապրիլի 24-ին մասնակցության հրավեր էին ստացել նաեւ Թուրքիան ու Ադրբեջանը, բայց տվյալ օրվա հետ կապված նրանք հրաժարվել էին:

2007-ին Ստեփանակերտում կազմակերպվել էր սանդա-ուշուի պրոֆեսիոնալ մրցաշար, որին մասնակցել են Հայաստանի ու Արցախի լավագույն մարզիկները: 2008-ին Հայաստանի, Դաղստանի, Իրանի, Վրաստանի ու տեղի ուշուիստների մասնակցությամբ մեկ այլ մրցաշար էր կազմակերպվել Ստեփանակերտում: Նույն թվականին անցկացվել է ուժային կառույցների համաբանակային բաց առաջնություն: Մասնակցել են ՀՀ ԶՈՒ, ԼՂՀ ՊԲ, երկու երկրների ոստիկանության եւ Ազգային անվտանգության ծառայության լավագույն մարզիկները:   

Հ.Գ. Թբիլիսյան մրցաշարին մասնակցած պատանի ուշուիստները ֆեդերացիայի նախագահ Դ. Գաբրիելյանի կողմից արժանացան խրախուսման: Չեմպիոնները ստացան 30000-ական, իսկ բրոնզե մեդալակիրները` 20000-ական դրամ: Տղաներին նաեւ դիպլոմներ հանձնվեցին: Լավագույն տեխնիկայի համար հատուկ մրցանակ ստացավ Համիկ Քոչարյանը: ԼՂՀ կառավարությանն առընթեր սպորտկոմիտեի ներկայացուցիչ պրն Հայրիյանը կոմիտեի նախագահ Ռ. Հովսեփյանի կողմից մարզահագուստ նվիրեց պատանի մարզիկներին ու ցանկացավ հետագա ավելի մեծ ու շատ հաղթանակներ: Իսկ թիմային գավաթը մարզիչ Կ. Ղազարյանը փոխանցեց ֆեդերացիայի նախագահին: