Այն, ինչ կատարում են հայ ծանրորդները լոնդոնյան օլիմպիական հարթակում, ուրիշ բառով չես անվանի, քան տապալում կամ խորտակում: Հերթական հիասթափությունը բոլորիս պատճառեց 69 կգ քաշային Մելինե Դալուզյանը, որը կրկնեց երեկվա Առաքել Միրզոյանի տխուր ելույթը՝ հրում վարժությունում 0 ստանալով: Մելինեն պոկեց 111 կգ, սակայն հետո ձախողեց 115 կգ-ոց ծանրաձողի բարձրացումը: Երեկ էլ Առաքել Միրզոյանը իր 6 փորձերից միայն մեկը կատարեց: 

Մելինեից պոկում վարժությունում ավելի լավ հանդես եկան 5 մարզուհիներ: Սակայն առավելագույնը 115 կգ բարձրացված քաշն էր, եւ հրում վարժությունում կարելի էր հետ բերել այդ 4 կգ-ի տարբերությունը կամ գոնե մեդալների համար պայքարել: Սակայն Դալուզյանը ձախողեց բոլոր 3 փորձերը եւ դարձավ առանց մեդալի մնացած մեր 8-րդ մարզիկը: 

Երկամարտի 261 կգ արդյունքով չեմպիոն դարձավ հյուսիսկորեացի Ջոնգ Սիմ Ռիմը, երկրորդ տեղը բաժին հասավ ռումինուհի Ռոքսանա Կոկոսին (256 կգ): Նույն արդյունքով երրորդը բելառուս Մարինա Շերմանկովան էր, Դինա Սազանավեցն էլ բարձրացրեց այդքան, սակայն դարձավ 4-րդը: Այսպիսի դասավորությունը հետեւանք էր քաշի տարբերության. մի քանի տասնյակ գրամները մարզուհիների միջեւ բաշխեցին մեդալներն ու դրանց գույները:  

Հրում վարժությունը, որում ավանդաբար հայ մարզիկները ընդհանուր առմամբ ավելի վստահ են հանդես եկել, այս օրերին մեր ծանրորդների անեծքն ու սարսափն է դարձել: Կրկին հարց է ծագում. ինչպիսի՞ հաշվարկներ են անում մարզիչները, որոնց սաները պարզապես չեն կարողանում հաղթահարել ծանրությունն ու կատարել առաջադրանքը: Սրանք կիլոգրամներ են, որոնք բարձրացվել են մարզումների ժամանակ: Ուրեմն ի՞նչ է պատահում ելույթից առաջ: Այս հարցերի պատասխանները պետք է տրվեն հենց իրենց՝ մարզիկների, մարզիչների ու ղեկավարների կողմից: Երկրպագուները որքան համբերատար, նույնքան էլ պահանջող են: