Կ'ըսեն թէ էլէկտակայանը մասնակի յարձակումի ենթարկուած էր: Հիմա ժամը 12 է՝ գիշերուայ, ելեկտրականութիւնը մէկ ժամ առաջ եկաւ մինչ այդ երեկ գիշեր ժամը 10 ին գացած էր:

Առաւօտեան մինչեւ 11-12ը գրեթէ պաս պարապ են փողոցները: հեռուէն միշտ կը լսես հրաձանաձգութեան ձայնը: Ասոր վարժուած էինք, բայց երեկուայ ճալաա՛ փողոցի պատահածը աառաւօտեան ժամը 6-12 միջեւ, սոսկացուց Հալէպահայութիւնը որ իր մորթին վրայ զգաց դէպքերու ահագնութիւնը: Մինչ այդ նոր գիւղի ծայրերը արեւելեան կողմէն (Սուրբ Գէորգի կողմէն) նորէն դէպքեր պատահած են, աւելի մօտենալով հայկական շրջաններուն:

Խանութներուն 95 առ հարիւրը գոց են: Օրինակ Ազիզիէի շուկան մէկ կամ երկու խանութ բաց կը տեսնես: Թաքսիները ամէնէ մօտ տեղը 50-75ի կը տանին (բնական օրերուն կ'ըլլար 20-25): Հանրակառք գրեթէ չկայ, երբեմն հատ ու կենտ կը տեսնես եւ կը զարմանաս: Միքրօները (14 հոգիանոց երթեւեկի միջոց) կ'աշխատին որոնք վերցուած էին քաղաքէն, ի հարկէ բոլոր կողմերը չեն երթար: Օրինակ Նորգիւղէն ազիզիէ բանով մը չես կրնար, երթալ ոտքերուդ ուժ պիտի տաս: Արդէն գաբրիէն անդին գոց են փողոցները եւ ինքնաշարժները չեն կրնար անցնիլ: Պէնզինի լիթրը 250 սուրիական է (նախապէս 35-ի շուրջ), Մազոթինը՝ 80 (փոխարէն 20-ի), կազը այսօր 6000 հազար է, պետական գինը 450: Պետութիւնը փուռերուն մազօթ կուտայ եւ ալիւր, մեծ մասը գիշերը կը սկսին աշխատիլ առաւօտ 8-9ին կը գոցեն, բայց քիչ է հասը, մանաւանդ որ հեռաւոր թաղերէ շատ կու գան եւ շատ կը գնեն, որովհետեւ թաղամասեր կան ուր բոլորովին փակ են փուռերը, եւ ընտանիքները մեծ են:

Պտղավաճառներուն մեծ մասը չեն եկած, հաւանաբար չեն կրցած գիւղէն հասնիլ: Ամէն ինչ սուղ է: Նպարավաճառները բաց են: Ամէնա ուշագրաւը փախստական սիկարէթ ծախողներու թիւին չափազանց աճն է. ի՛նչ տեսակ սիկարէթ ուզես կայ (թերեւս ուրիշ երկիրներու մէջ մեծ մասին անունն իսկ չեն լսած): Սիկարէթն ալ շատ սուղցած է նոյնիսկ տեղականը: Անցեալ շաբաթ փուռերն ալ գոց էին աղբերը մէկ շաբաթէ աւելի փողոցները մնացին հիմա երկու-երեք օր անգամ մը կը հաւաքուի:

Հայերուն դրամը դեռ չէ վերջացած: Հարուստներուն մէկ ոտքը արդէն դուրսն է: Միչակները դեռ կը դիմանան, սակայն դասակարգերու համեմատականութիւնը դեռ յայտնի չէ, երբ դպրոցները բացուին, ծախսերը շատնան, այն ատեն յայտնի կ'ըլլայ: Պետականօրէն Սեպտ. 16-ին կը բացուին, բայց բազմաթիւ դպրոցներու մէջ անտուն դարձած մարդիկ կ'ապրին, մարդիկ կ'ապրին նաեւ բացօթեայ հանրային պարտէզներու մէջ:

Հայերուն վիճակը աւելի լաւ է քան ծայրամասերու թաղերու բնակիչներունը: Հայերը կը վախնան որ եթէ պետութիւնը ստիպուի, հայկական դպրոցներուն մէջ ալ մարդիկ կրնան տեղաւորել, թերեւս թաքուն վախ կայ որ կարգ մը հայկական թաղամասեր ալ պարպուին, ինչպէս օրինակ Նոր Գիւղէն մաս մը:

Կազմուած է կեդրոնական մարմին մը, որ իւրաքանչիւր միութենէ յիսուն հազար (700 ԱՄՆ տոլարի շուրջ) գանձելով որոշակի պարէն ամբարած է (2 թոն ալիւր, 2 թոն ձաւար, 2 թոն շաքար եւայլն..): Իւրաքանչիւր միութիւնէ նուազագոյնը հինգ նուիրատու, ամէն մէկ աղքատի մէկ նուիրատու պիտի գտնէ, պատրաստելու համար երկու հազար հինգ հարիւր սուրիականնոց (35 ԱՄՆ տոլարի շուրջ) որոշ քանակի պարենային ծրարներ, տրամադրելի կարիքաւոր ընտանիքներուն:

Ցերէկը փողոցներու մէջ 3-4 կամ 4-5 հոգինոց մարդկային խումբերու յաճախ կը հանդիպիս որոնք կը խօսակցին օրուայ պատահարներու շուրջ: Երբեմն կիսաբաց խանութներու առջեւ խանութներու տէրերը ծանօթներ կը սպասեն խօսելու համար, անծանօթ ալ կը բռնեն եթէ ստիպուած ըլլան: Հիմական գերիշխողը վախն է եւ ջղագրգռութիւնը: Փոքրերը բանտարկուած են տուներու մէջ ուր մանաւանդ էլէկտրականութեան չգոյութեան պատճառով զբաղելիք բան չունին: Այս պարագան բնականաբար առաւել ջղագրգռութեն պատճառ կը դառնայ:

Իրիկունները փողոցները մութ են եւ դատարկ, թէեւ Սուլէյմանիէն ամէնա ուշը կը պարպուի: Եւ այս ամէնը Ռամատանին երբ Հալէպը մինչեւ առտու արթուն էր՝ երբ մարդիկ խանութէ խանու կը շրջէին եւ գրեթէ բոլոր խանութներէն ալ գնումներ կ'ընէին: Այս տարի խելացի համարուեցաւ այն առեւտրականը՝ խանութի տէր, որ Ռամատանի համար ապրանք չբերաւ, տնտեսական կեանքը իջած է նուազագոյնին, եւ միմիայն անհրաժեշտ ապրանքներու փոխանակման մակարդակին: