Մեր պետական բյուջեն Եվրադատարանի կայացրած արդար դատական ակտերի փոխհատուցման պարագայում, անշուշտ, զգալի կորուստներ կունենա: Ստացվում է այնպես, որ ՀՀ  դատական համակարգի կողմից կայացված անարդար դատական ակտերի համար պատասխանատվություն կրող Հայաստանի Հանրապետությանը չի անհանգստացնում այն ահռելի գումարները, որոնք իրավացիորեն պետք է ստանան Եվրադատարան դիմած, արդար դատաքննության իրենց իրավունքները խախտած քաղաքացիները: Ի՞նչ են մտածում այն պետական և ոչ պետական այրերը, որոնք պատեհ և անպատեհ բարբաջում են, թե իբր մենք ունենք կայացած դատական համակարգ…

Ո՞ւր է այդ համակարգը:

Եթե քաղաքացու հանիրավի ոտնահարված իրավունքներն իր երկրի ներսում վերականգնվի, ինչու պետք է դիմի Եվրադատարան: Անարդարության այս «կաթսայի» մեջ շահեկան դիրքում  են հայտնվում կաշառատուն և կաշառակերը, որովհետև Հայաստանի Հանրապետությունը՝  իր բյուջեի սուղ միջոցներից, ստիպված վճարում է վերջիններիս ընչաքաղցության մոլուցք  ախտորոշված հիվանդության համար, իսկ այդ հիվանդության հարուցիչները` կաշառքը և անպատժելիությունը, շարունակում են մոլեգնել`արհամարհելով երկիրն էլ, երկրի քաղաքացիներին էլ:

Կարևորն իրենց փորը կուշտ լինի, և… տակները` չոր, իսկ պետբյուջեի` ժողովրդի բերանից կտրած փողերը քամուն տալն իրենց բնավ չի անգանգստացնում և չի անհագստացնի այնքան ժամանակ, քանի դեռ իրենց գրպանի պարունակությունը արժանահարգ դատավորները չեն դատարկի դատական անարդար ակտեր կայացնելու համար:

Անահիտ Հովհաննիսյան
փաստաբան-լրագրող