Հեռուստատեսային ծրագրերը նախընտրական շրջանում սովորաբար կոշտ մոնիտորինգի տակ են աշխատում՝ օբյեկտիվության եւ թեկնածուների ծրագրերի համակողմանի ու հավասարակշռված լուսաբանման պատրանք ստեղծելով: Հեռուստաաշխարհին մոտ կանգնած աղբյուրները թերթին հավաստիացրել են, որ հեռուստաընկերությունները մոնիտորինգներին խաբելու եւ ընդդիմադիր գործիչներին «տակից» վարկաբեկելու, «կադրով փչացնելու» ներքին կանոնակարգեր են մշակել այս տարիներին: 

Օրինակ՝ Հրանտ Բագրատյանի ելույթները եթեր են հեռարձակվում անձայն՝ հիմնականում համր կադրերով, որտեղ նա բուռն ժեստեր է անում, ինչն առանց խոսքի առնվազն ծիծաղեի է եւ անլուրջ, հիստերիկ մարդու տպավորություն ստեղծող: Իսկ, ասենք, Գագիկ Ջհանգիրյանի դեպքում, հակառակը, ներկայացվում է խոսքը՝ հատկապես հատվածները, որտեղ նա խոսում է կոռուպցիայի եւ կաշառակերության դեմ պայքարի, օրինականության հաստատման մասին: Ենթադրվում է, որ շատերն են հիշում նրա՝ ռեժիմի մաս կազմելու, զինդատախազ աշխատելու եւ տարբեր անօրինականությունների մասնակիցը լինելու տարիները: Նայողն ամենաքիչը մտածում է՝ ահա հերթական սոփեստը, որը մոռացել է սեփական անօրինականությունները եւ խոսում է ուրիշների մասին: