Երբ գազի գինը մեկ խորանարդ մետրի համար 35 դրամ էր, Արարատյան դաշտավայրում տնամերձ ջերմոցներ կառուցող գյուղացիները վարկ վերցրին այն հույսով, որ իրենց սպասելիք եկամուտների հաշվին կկարողանան մարել վարկը և շարունակել զբաղվել ջերմոցային տնտեսությամբ: Ջերմոցային տնտեսությունը վերջին շրջանում միտում ուներ դառնալու գյուղատնտեսության արդյունավետ զարգացող ճյուղ Հայաստանում:

Այժմ բացի նրանից, որ բարձրացել է գազի գինը, ընկել է գյուղմթերքի գինը: Ջերմոցային տնտեսությամբ զբաղվել սկսած ֆերմերները, չկարողանալով մարել բանկից վերցրած վարկը, ստիպված են եղել ավելի խոշոր տոկոսադրույքներով երկրորդ վարկը վերցնել՝ նախկինը մարելու նպատակով, սակայն դրա հետևանքով հայտնվել են սնանկացման եզրին:

Ջերմոցային տնտեսության տնօրեն, ֆերմեր Գագիկ Բաբախանյանի համոզմամբ՝ ստեղծված իրավիճակում այլ ելք չի մնում, քան ապամոնտաժել ջերմոցները և տնտեսությունը տեղափոխել Վրաստան, օրինակ՝ Աջարիա, որտեղ գազի գինը նորմալ է, կլիման էլ առավել նպաստավոր:

Ջերմոցային տնտեսությամբ զբաղվողների համար մտահոգության առարկա է նաև այն, որ պետությունը ոչ մի կերպ չի խրախուսում տեղական արտադրողին, իսկ մինչ այդ Թուրքիայից Հայաստան է ներմուծվում անորոշ ծագման պինդ, անհամ և առողջության համար վտանգավոր լոլիկ, որը մրցակցությունից դուրս է մղում Արարատյան դաշտավայրում աճեցված մաքուր ծագման, կալորիականությամբ հարուստ լոլիկին:

Այսպիսի իրավիճակ եղել է դեռևս խորհրդային տարիներին, երբ Հայաստանի տարածքից ծաղկային ջերմոցները տեղափոխվեցին Ադրբեջանի կազմի մեջ մտնող Նախիջևան, և Ադրբեջանը դարձավ միակ խոշոր ծաղիկ արտահանող երկիրը տարածաշրջանում:

Ֆերմերը իրավիճակից դուրս գալու միջոց է դիտարկում գազի համար սահմանված ավելացված արժեքի հարկն իրենց տնտեսություններից չհարկելը, ինչն արվում է, օրինակ, Հոլանդիայում, որպեսզի գյուղատնտեսության այս ճյուղը վերջնականապես չկործանվի Հայաստանում: