HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

«Երբեք կյանքը չափից շատ լուրջ մի ընդունեք, մեկ է՝ երբեք նրանից կենդանի դուրս չեք պրծնի»

Երիտասարդ գիտնականի ամբիոն

Պայծառ Մանթաշյանն արդեն երեք տարի է, ինչ աշխատում է ՀՀ ԳԱԱ Ֆիզիկական հետազոտությունների ինստիտուտում: 2009թ. դեկտեմբերից ընդունվել է ասպիրանտուրա, իսկ այս տարվա ընթացքում պլանավորում է պաշտպանել թեկնածուական ատենախոսությունը, որը նվիրված է ֆոտոռեֆրակտիվ նյութերում լազերային նոր եղանակներով երկչափ և եռաչափ միկրո- և նանոմետրական պարբերական կառուցվածքների ձևավորմանը: Հետազոտությունները վերաբերում են լազերային ֆիզիկայի  և օպտիկայի բնագավառներին:

(Պայծառի պատասխանը հարցաշարին այնքան ամբողջական է, որ որոշեցի ներկայացնել պատասխանները՝ նշելով միայն, թե ինչ հարցի շուրջ է խոսվում)։

Մասնագիտական ընտրության հարցում որոշում կայացնելու մասին. –Դպրոցական տարիներին երբևէ չէի  մտածում, որ կընտրեմ այս բնագավառը: Ուսուցիչներս միշտ նշում էին, որ մաթեմատիկական մտածելակերպ ունեմ: Ես շատ էի սիրում լեզուներ: Ես և քույրս առանձնակի մեծ հաճույքով անգլերեն էինք պարապում: Այդ պատճառով բոլորին թվում էր, որ ես էլ քրոջս պես կդառնամ լեզվաբան: Բայց ես, ի զարմանս բոլորի, տասերորդ դասարանում որոշեցի ծրագրավորող դառնալ և սկսեցի մաթեմատիկա և ֆիզիկա պարապել: Ինչքան շատ էի ֆիզիկա սովորում, այնքան շատ էր մեծանում այն որպես մասնագիտություն ընտրելու ցանկությունս: Եվ փոխելով որոշումս` ընդունվեցի ֆիզիկայի ֆակուլտետ:

Նախասիրություններս շատ են, ցավոք սրտի, ժամանակս` քիչ: Շատ եմ սիրում գրքեր կարդալ, ճամփորդել, հետաքրքրվում եմ լատինամերիկյան պարերով:

Սիրում եմ ասույթներ, սակայն կուզեի առանձնացնել մեկը` «Երբեք կյանքը չափից շատ լուրջ մի ընդունեք, մեկ է՝ երբեք նրանից կենդանի դուրս չեք պրծնի» (Էլբերթ Հաբարդ) :)

Իմ մասնագիտական կյանքի ամենաշրջադարձային պահն եմ համարում ասպիրանտուրա ընդունվելը: ԵՊՀ-ի Ֆիզիկայի ֆակուլտետի մագիստրատուրան ավարտելուց հետո, ես սկսեցի աշխատել ոչ իմ մասնագիտությամբ` գիտակցելով, որ գիտության ոլորտում աշխատելով շատ դժվար է Հայաստանում փող վաստակելը: Սակայն գիտությամբ շարունակելը իմ համար մնացել էր որպես մի չիրականացած երազանք: Մեկ տարի անց իմ այժմյան ղեկավարը, որն ինձ ճանաչում էր ուսանողական տարիներից, զանգահարեց և առաջարկեց ընդունվել ասպիրանտուրա Ֆիզիկական հետազոտությունների ինստիտուտում: Ես անչափ ուրախ էի այդ առաջարկի համար. այդ պահին ինձ աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն էի զգում:

Մեր փորձարարական խումբը զբաղվում է ֆոտոռեֆրակտիվ միջավայրում ֆոտոնիկ ցանցերի (արհեստականորեն ստեղծված միկրո- և նանոկառուցքավորված նյութեր) ստեղծման լազերային եղանակների մշակմամբ և իրականացմամբ: Միջազգային ամսագրերում ունենք տպագրված հոդվածներ: Մասնակցել եմ և՛ Հայաստանում, և՛ արտասահմանում կազմակերպված միջազգային գիտաժողովներին, ինչպիսիք են` ISWLA’11 (International Student Workshop on Laser Applications 2011, Բրան, Ռումինիա) SPIE Photonics Europe 2012 (Բրյուսել, Բելգիա), IONS’12 (International OSA Network of Students, Նեապոլ, Իտալիա) և այլն: Գիտաժողովների ժամանակ մեր աշխատանքները միշտ էլ մեծ հետաքրքրություն են առաջացրել արտասահմանցի գիտնականների մոտ:

Այցելել եմ մի քանի արտասահմանյան գիտական կենտրոններ (Գենտի համալսարան, Բելգիա, Պադովայի համալսարան, Իտալիա), որտեղ ներկայացրել եմ մեր հետազոտական խմբի կողմից կատարված աշխատանքները: Անցած տարի Գենտի համալսարանից ստացա առաջարկ դառնալ համատեղ ասպիրանտ, որի արդյունքում նվազագույնը վեց ամիս պետք է հետազոտություններ կատարեի այնտեղ: Քանի որ իմ ատենախոսության ավարտին մնացել էր մեկ տարի, հրաժարվեցի այդ առաջարկից: Մարտ ամսին կրկին կմեկնեմ Գենտի համալսարան` հետազոտություններ կատարելու:

Մեր խումբը կապեր ունի մի շարք Եվրոպական գիտական կենտրոնների հետ: Մենք համագործակցում ենք Պադովայի համալսարանի, Մադրիդի համալսարանի, Ֆրենչ-Կոմտե ՍՏ Բեզանսոնի ինստիտուտի (Ֆրանսիա) հետ: Պատրաստել և Գիտպետկոմի հայտարարած մրցույթին ենք ներկայացրել նաև համատեղ ծրագիր Գերմանիայի Մյունսթերի համալսարանի հետ:

Համատեղ ծրագրերի ներկայացումը և համատեղ հետազոտությունների իրականացումը զարգացնում է մեր խմբի ինտեգրվածությանը միջազգային հանրությանը, որը շատ կարևոր է մեր հետագա գիտական գործունեության և նոր համատեղ ծրագրերի իրականացման համար: Ինչ վերաբերվում է ներքին համագործակցությանը, ապա գիտեմ որոշ հետազոտական խմբեր, որոնք կատարում են համատեղ աշխատանքներ:

Անկեղծ ասած, մրցանակների չեմ դիմել մինչ օրս: Միայն վերջերս մասնակցել եմ «Տաշիր» բարեգործական հիմնադրամի կողմից հայտարարված «առավելագույն հղումներ ունեցող հոդվածների» մրցույթին, որի ժամանակ արժանացել եմ խրախուսավճարի: Կարծում եմ՝ յուրաքանչյուր գիտնականի հաճելի է ստանալ մրցանակ, որը գնահատում է իր կատարած աշխատանքը:

Ինչ վերաբերում է դրամաշնորհներին` դրանք շատ կարևոր են: Առանց դրանց հնարավոր չէ լուրջ հետազոտություններ կատարել` մանավանդ փորձարար լինելու պարագայում: Մեր խումբը հետազոտություններ է կատարում դրամաշնորհների միջոցով ձեռք բերված սարքավորումներով: Ուղղակի, դրամաշնորհների զուտ թղթաբանության վրա այնքան ժամանակ է կորչում, որ գիտությամբ զբաղվելու համար շատ քիչ ժամանակ է մնում: Բայց եթե մի պահ հայտնվում ես մի իրավիճակում, որ դրամաշնորհ չունես, ստացվում է մի որոշ ժամանակահատված պետք է մի կերպ գոյատևես մինչ մյուս դրամաշնորհ ստանալը:

Բարեբախտաբար, մեր հետազոտական խումբն ունեցել է բազմաթիվ դրամաշնորհներ, որոնց շրջանակներում աշխատել եմ նաև ես: Ես ինքս վերջերս արժանացա «Ասպիրանտների հետազոտությունների աջակցման դրամաշնորհին», որը ինչ-որ չափով կօգնի ավարտին հասցնել թեկնածուական աշխատանքս:

Մեր աշխատանքներում ընդգրկված են 5-6 համահեղինակներ, որոնցից յուրաքանչյուրն էլ իր ուրույն ներդրումն ունի կատարված հետազոտությունների մեջ:

Հայաստանում գիտության թերֆինանսավորումը. –Ցավալի է նշել, բայց մեր երկրում գիտությունն ընդհանրապես չի կարևորվում, և մեր կառավարության դիրքորոշումը միայն խթանում է երիտասարդ գիտնականների արտահոսքը: Գիտնականի աշխատավարձով հնարավոր չէ նույնիսկ գոյատևել, էլ չեմ խոսում բարեկեցիկ կյանք ունենալու մասին:

Շատ խրախուսելի են վերջերս իրականացված մրցանակաբաշխությունները, բայց դրանք լրջորեն չեն կարող փոխել իրավիճակը: Իհարկե, դրական տեղաշարժ նկատվում է, որը պայմանավորված է «Պահանջում ենք գիտության ֆինանսավորման ավելացում» ֆեյսբուքյան նախաձեռնության ակտիվ գործունեությամբ: Դրա շնորհիվ բարձրաձայնվում են գիտնականներին հուզող հարցերը: Խումբը կարողացել է նաև հասնել շոշափելի արդյունքների՝ երիտասարդ գիտնականներին ֆինանսավորման համար որոշակի գումարներ հայթայթելով: Ես ողջունում եմ այդ նախաձեռնությունը: Միայն նման ակտիվ քննարկումների և գործունեության շնորհիվ կարող ենք հույս ունենալ, որ որևէ բան կարող է փոխվել դրական ուղղությամբ:

Չափանշների մասին. տպագրությունների քանա՞կ, թե՞ հղումների թիվ. –Կարծում եմ, որ այդ երկու չափանիշներն էլ կարևոր են գիտական աշխատանքները գնահատելու համար:

Տեսաբանների և փորձարարների համար կիրառվող չափորոշիչները. –Իհարկե, փորձարարների համար ավելի դժվար է, բայց նույնիսկ այսպիսի ֆինանսավորման պայմաններում Հայաստանում կան այնպիսի փորձարարական խմբեր, որոնք կարողանում են մրցակցել միջազգային առաջատար խմբերի հետ: Մի պահ պատկերացրեք, թե ինչ արդյունքների կարող էին հասնել այդ խմբերը, եթե ունենային պատշաճ ֆինանսավորում:

Հայաստանում երիտասարդ գիտնականների առջև ծառացած խնդիրները բազմաթիվ են: Անընդմեջ գիտնականը պետք է մտածի ֆինանսավորում հայթայթելու մասին, չկան ժամանակակից սարքավորումներ: Անհրաժեշտ է ավելացնել գիտության ֆինանսավորումը մեր երկրում և զարգացնել միջազգային կապերը արտասահմանյան առաջատար գիտական կենտրոնների հետ:

Կոռուպցիան գիտական աշխարհում. –Անկեղծ ասած՝ մեր ոլորտում կոռուպցիայի հետ երբևէ չեմ առնչվել:

Չեմ աշխատել արտասահմանում, բայց կարճատև ժամանակով այցելել եմ եվրոպական մի քանի գիտական կենտրոններ: Առաջին հիմնական տարբերությունը, որ ես նկատել եմ Եվրոպայում, հասարակության կողմից գիտնականի գնահատված և հարգված լինելն է: Երբ տեսնում ես՝ ինչ հնարավորություններ և սարքավորումներ ունեն արտասահմանյան հետազոտական կենտրոնները, ինչ ֆինանսավորում են ստանում արտասահմանցի գիտնականները, սկսում ես էլ ավելի գնահատել մեր հայ գիտնականներին, որոնք շարունակում են աշխատել այս «ոչ մարդկային» պայմաններում:

Գիտական աշխարհում գենդերային խնդիրը. –Համալսարանում ուսանողական տարիներին մեր դասախոսներից շատերն էին թերահավատորեն վերաբերվում աղջիկներին` համարելով, որ ֆիզիկան աղջիկների համար չէ: Բայց վերջին տարիներին նման խտրականություն չեմ նկատել ո՛չ Հայաստանում, ո՛չ էլ արտասահմանում:

Հետթեկնածուական կարգավիճակի (PostDoc)  համակարգը. – Միշտ մտածել եմ PostDoc անել արտասահմանում, որովհետև դա խթանում է երիտասարդ գիտնականի մասնագիտական աճին:

Հայաստանում մնալու ցանկությունը շատ մեծ է, բայց այստեղ գիտությամբ վաստակելը շատ ծանր է: Ինձ համար միայն երկու տարբերակ եմ տեսնում` մնալ Հայաստանում և հրաժարվել գիտությամբ զբաղվել կամ լքել հայրենիքը և շարունակել զբաղվել սիրելի մասնագիտությամբ: Ավաղ,  առայժմ ուրիշ ելք չեմ տեսնում:

Երիտասարդ գիտնականներին կմաղթեի համբերություն և նորանոր ձեռքբերումներ: 

Զրուցեց Մանե Հակոբյանը

Մեկնաբանություններ (2)

Armen
Es inch ankap vernagir a. Voch mi tesaketits chi hamozum vernagir@. Nuinisk tsankutiun chka hodvats@ kardalu.
Վահե
Հարգելի Արմեն, չնեղանաս, այս վերնագրից կարող է վախենալ միայն վախկոտը: Ուշադիր և մինչև վերջ կարդա հոդվածը, որից հետո կնկատես, որ Հայաստանում շատ քիչ են մնացել Պայծառի նման դատող աղջիկներ` որին կարող են սիրահարվել Արմեն անունով տղաներ:

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter