Մթերք առանց քիմիայի և թունաքիմիկատների. սա Գնել Մխիթարյանի կարգախոսն է, որով առաջնորդվում և աճեցնում է ավելի քան 50 տեսակի մշակաբույս, հիմնականում` էկզոտիկ: Հայկական ավանդական տեսակներից պղպեղն է, 22 տեսակի պոմիդորից 2-ն է տեղական, մնացածը` պերուական, մրգային և ցողունային տեսակներ ունի, կոլրաբի (ցողունակաղամբ), բրոկոլի (կարմրագլուխ), ծաղկակաղամբ, սավոյան, բրյուսելյան կաղամբ, արտիշոկ, ծնեբեկ, եթերային յուղեր տվող բույսեր` լավանդա, մելիսա, պեպինո և այլն:  

Մասնագիտությամբ գյուղատնտես, աշտարակցի Գնել Մխիթարյանը վերջին 10 տարին զբաղվել է բարձրարժեք բանջարատեսակների մշակմամբ: 4 տարի առաջ սկսել է սիրողական մակարդակով զբաղվել օրգանական գյուղատնտեսությամբ: Եվ արդեն երեք տարի է, ինչ զբաղվում է մաքուր` աշխարհում հայտնի որպես օրգանական սննդամթերքի արտադրությամբ: Մշակում է 4-5 հա բանջարեղեն,  1-1.5 հա` պտղատու այգիներ: 

Գնել Մխիթարյանը յուրաքանչյուր տեսակի, դրա աճեցման առանձնահատկությունների, անհրաժեշտ նյութերով սնուցելու մասին ամենայն մանրամասնությամբ և հոգատարությամբ է պատմում: «Ինքը զոհողություն պահանջող գործ է,- ասում է Գնելը: -Մեծ համբերություն է պետք»: 

Այս ամենը նորություն է Հայաստանում: Գնելը զգում է, որ դեռևս մենակ է, ուշադրություն դարձնող չկա օրգանական սննդի ոլորտին: Փորձ է անում միավորվել ընկերությունների կամ ընկերների հետ, փաթեթավորել, տեսքի բերել և իրացնել: 

Եվ առողջության, և շրջակա միջավայրին հասցված վնասի տեսակետից Գնելը գտնում է, որ սննդամթերքի համար կիրառվող տարեկան 4-5 մլն տոննա թունաքիմիկատները ապագայի չարիքն են, քանզի 1 տոկոսն է արդյունավետ լինում: Մնացած 99 %-ն ազդում է շրջակա միջավայրի վրա, մարդկանց վրա, հողի վրա: «Այսօր ինչ կատարվում է մեր ազգաբնակչության հետ` սննդի հետ կապված, դա չարիք է,- ասում է Գնելը: -Այսքան չհայտնաբերված հիվանդություններ, այսքան ալերգիկ ֆոն, այսքան չբերություն, այսքան ուռուցքներ. այդ բոլորը գալիս է սննդից»: 

Գնելը դեռևս շահույթ չի ստանում աճեցրած օրգանական մթերքից, վնասով է աշխատում: «Ես 10 տարի է` այս գործում եմ, եթե վերածեմ կանխիկ գումարի, մոտավորապես 100-150 հազար դոլար գումար դրած կլինեմ այս գործի մեջ»,- պատմում է Գնելը: Սերմերը շատ թանկ և հիմնականում արտերկրից է ներմուծում: 

Գնելը «պայքարում» է նաև վարկերի դեմ: Եթե կարկուտ գա և փչացնի բերքը, ինչպես դա արեց անցյալ տարի սոխի հետ, չի կարողանա իրացնել: Բանկում ձեռք է բերել անվստահելի գործընկոջ համբավ, և եթե այս տարի էլ նույնը կրկնվի, ապա սկսած գործը կտապալվի. «Ամեն դեպքում` Աստված զորավոր»,- հույսը չի կորցնում Գնելը: 

Գնելը դաշտում ցույց է տալիս տոննաներով թափոն դարձած օրգանական սննդամթերքը, որը չի կարողացել իրացնել: Եվ դա առաջին դեպքը չէ: Գնելի կարծիքով, Հայաստանում դեռևս չեն գնահատում օրգանական սնունդը և նախընտրում են ներկրված, բայց թունաքիմիկատներով աճեցրած և ավելի լավ տեսք ունեցող բանջարեղենը:  

Դրսից ներմուծված նեխուրը (սելդերեյ) ավելի թանկ են շուկայում վաճառում, քան Գնելի աճեցրածը: «Մի ցավագին բան կա, երբ գնում ես սուպերմարկետում խոսում և առաջարկում ես, որ այս որակի արտադրանք ունես, ասում է` թույն լինի, տեսքը տեղը լինի»,- պատմում է գյուղատնտեսը: Պերուական ֆիզալիսը սուպերմարկետներում նախանցյալ տարի կիլոգրամը 100 դոլար է եղել, իսկ երբ ինքը փորձել է հանձնել 3000 դրամով, չեն գնել:

Գնելը ցույց է տալիս փչացած մթերքը	Ջերմոցը

Աճեցրած օրգանական սնունդը տարբեր ցուցահանդեսներում ներկայացվել է, նաև պահածոյացված տեսքով, բայց ընդամենը մասնակիցները համտեսել, զարմացել և հիացել են: 

Արտասահմանից լուրջ պահանջարկ կա, բայց Գնելը դեռևս այդչափ մեծ ծավալների արտադրանք չունի, որ կարողանա արտահանել: Արտահանումը կազմակերպելու համար միջոցներ էլ չունի: Գնելին օգնում են որդիները` իրացման կամ արտադրություն կազմակերպելու հարցում, բայց հուսախաբություն են ապրում, երբ ընտանեկան բյուջեից ներդրում է կատարվում, և դա չի հատուցվում, չնայած սպասումներ մեծ են լինում:   

Գ. Մխիթարյանը գիտակցում է, որ գուցե ինքը ֆանատի տպավորություն է թողնում` շարունակելով սկսածը, բայց իր արած գործը 10-20 տարի հետո կարող է գնահատվել: Նրա կարծիքով, միջազգային կառույցները, ՀՀ գյուղնախարարությունը և մի շարք այլ կազմակերպություններ ցույց են տալիս, որ օգնում են իր նման անհատ գյուղատնտեսներին, բայց իրականում դա իմիտացիա է: Մի քանի անգամ փորձել է դիմել դեսպանատներին, ծրագրեր ներկայացրել, բայց մերժում է ստացել: Գնելը չարչարվել, հաշվարկներ է արել, թարգմանել և ծրագիր է ներկայացնել Շվեյցարիայի դեսպանատուն արևային էներգիայով ելակ մշակելու համար: Ըստ Գնելի հաշվարկների` դա երկու անգամ էժան է, քան գազի օգտագործման դեպքում: Մեկ քմ-ի վրա աճեցրած ելակը պիտի 30-100 կգ բերք տար: Նմուշներ է պատրաստել, ԱՄՆ-ից սերմեր բերել: Առաջին փուլն անցել է, բայց վերջում մերժել են այս պատճառաբանությամբ. «Ճիշտ է, մենք ծանոթ ենք գյուղատնտեսության խնդիրներին, բայց կասկածում ենք` դա հանրապետությունում կայունություն կստեղծի, թե ոչ»: 

Գյուղացիական նվաճումների համար նրան գյուղնախարարությունը ոսկե մեդալով է պարգևատրել, «Մի կերպ եմ զսպում, որ չտանեմ էդ մեդալը հետ տամ,- ասում է նա և հիշում,- գյուղատնտնեսության նախարարության բավականին պատասխանատու մարդու, երբ ես ասում եմ, որ ուզում եմ օրգանական գյուղատնտեսությամբ զբաղվեմ, ասում է` խի, Հայաստանում օրգանիկ գյուղատնտեսություն կա՞»: 

Գնելը կարծում է, որ մարդիկ խուսափում են հող մշակելուց, որովհետև հող մշակողը հեղինակազրկված է: Ավելին` Հայաստանում գյուղատնտեսությամբ զբաղվելը գերռիսկային է: Բայց գնելը չի պատրաստվում դադարեցնել իր սկսած գործը, ավելի լավատես է, քան նրան այցելած` տարբեր երկրներ ներկայացնող լրագրողները, և չի մտահոգվում, որ ոմանց մոտ խելագարի տպավորություն է թողնում: Գնելը 10 օրից ջերմոցը կմաքրի և երկրորդ անգամ սերմերը կդնի հողի մեջ, որ վաղ գարնանը շուկայում վաճառելու մթերք ունենա: «Ինչքան շատ ես խնամում հողը, այնքան համոզվում ես, որ դրախտը սկսվել է Հայաստանից»,- ասում է Գնել Մխիթարյանը: