Սրբանեսի վանքի կողքին աճած, առաջին հայացքից սովորական այս ծառն իրականում անսովոր է. այն աճում է հենց երկու տապանաքարի վրա:

Սրբանեսի վանքը (Սբ. Հովհաննեսի վանք, Հովհան Օձնեցու վանք) գտնվում է Լոռու մարզի Արդվի գյուղի եզրին: Հուշարձանը կառուցվել է 8-17-րդ դարերում:

Սրբանեսի վանական համալիրը բաղկացած է երկու եկեղեցուց, զանգակատնից, քառակող կոթողից, խաչքարերից, կացարանների ու տնտեսական շինությունների մնացորդներից:

Ըստ հանրագիտարանի՝ համալիրի երկու եկեղեցին կառուցված է ճեղքված անդեզիտի անկանոն կտորներով: Հորինվածքային տարրերը վկայում են, որ եկեղեցիները կառուցվել են ոչ միաժամանակ: 

Ինչպես «Հետքին» հայտնեցին Մշակույթի նախարարության աշխատակազմի Պատմության և մշակույթի հուշարձանների պահպանության գործակալությունից, 2014 թվականին նախարարությունը նախատեսվում է իրականացնել Սրբանեսի վանական համալիրի տեխնիկական վիճակի դիտանցում՝ հուշարձանն ամրակայման և վերականգնման ցանկում ընդգրկելու նպատակով:

Վանական համալիը պետական սեփականություն է: Պատմության և մշակույթի հուշարձանների պահպանության գործակալության տեղեկացմամբ՝ հուշարձանի պահպանությունն իրականացնում է նախարարության ենթակայության «Պատմամշակութային արգելոց-թանգարանների և պատմական միջավայրի պահպանության ծառայություն» ՊՈԱԿ-ը, որի աշխատակիցները պարբերաբար կատարում են շրջայցեր ու պահպանվածության վիճակի դիտանցում:

Եկեղեցու մոտ կան հին ու ժամանակակից տապանաքարեր:

Հուշարձանի հանդիպակաց բլրակին միջնադարյան գերեզմանոց է՝ բազմաթիվ խաչքարերով ու տապանաքարերով:

Սրբանեսի վանական համալիրի որոշ պատեր ու մի քանի խաչքար սևացած են, քանի որ դրանց վրա այցելուները մոմեր են վառել:

Հայաստանի բազմաթիվ հնավայրերի անբաժան ատրիբուտը՝ խորոված պատրաստելու տեղն ու հարմարանքը, առկա են նաև Սրբանեսի անմիջական հարևանությամբ:

Վանական համալիրը շրջապատում է անկանոն շրջագծով, ցածր պարիսպ: