Այսօր ՀՀ վարչական դատարանում ընթացավ Խոսքի ազատության պաշտպանության կոմիտեի (ԽԱՊԿ) հայցով դատաքննությունն ընդդեմ Հեռուստատեսության և ռադիոյի ազգային հանձնաժողովի: Հայցպահանջն է` պատասխանողի գործողությունները ոչ իրավաչափ ճանաչել և պարտավորեցնել տրամադրել 21.02.2011թ Ել. N-30 գրությամբ պահանջվող բոլոր փաստաթղթերը:

Հիշեցնենք, որ փետրվարի 21-ին ԽԱՊԿ-ն պաշտոնական հարցում էր արել` ստանալու ՀՀ տարածքում թվային հեռարձակման ցանցի միջոցով եթերային հեռարձակում իրականացնելու հեռուստահեռարձակողների արտոնագրման մրցույթներին ներկայացված հայտերի և կից փաստաթղթերի պատճենները: Ի պատասխան հարցմանը` ՀՌԱՀ-ը հայտնել էր, որ պատճենահանման ենթակա չեն առևտրային գաղտնիք պարունակող փաստաթղթերը: Ըստ ՀՌԱՀ-ի`այդպիսիք են լիցենզավորման թիվ 6, 12, 13, 14 և թիվ 16 -ից 25  մրցույթներին ներկայացված հայտերի և կից փաստաթղթերի պատճենները:

Հայցվորի ներկայացուցիչ Օլգա Սաֆարյանը նշեց, որ հանձնաժողովը, մերժելով պայմանագրերի տրամադրումը, նշել է, որ դրանցում նշված է` այդ պայմանագրերը հրապարակման ենթակա չեն՝ առանց պայմանագրի կողմերի համաձայնության:  Ըստ Հանձնաժողովի՝ տվյալ պայմանագրերը առևտրային գաղտնիք պարունակող փաստաթղթեր են: Միաժամանակ պատասխանողը հայտնել է, որ չեն տրամադրվի գործերում առկա ընկերությունների աշխատակիցների անձնական թերթիկները (CV):

Օլգա Սաֆարյանն ավելացրեց, որ նշված փաստաթղթերի չտրամադրման որևէ իրավական հիմք պատասխանողը չի նշել, ինչով խախտել է Օրենքի 11-րդ հոդվածի դրույթների պահանջները:

Սաֆարյանը իր խոսքում նշեց, որ ՀՌԱՀ-ը խախտել է ՀՀ օրենսդրությունը, այն է` չի տրամադրել պահանջվող տեղեկությունը: Փաստաբանը նշեց, որ հարցումը կատարելիս հայցվորն առաջարկել է տրամադրել տեխնիկական օգնություն, որպեսզի կատարվեն փաստաթղթերի լուսապատճեններ, քանի որ դրանց թիվը մեծ է: Հայցվորը նշում է, որ մրցույթի մասնակիցների հայտերը և կից փաստաթղթերը հրապարակվում են հանձնաժողովի դռնբաց նիստում: Ուստի դռնբաց նիստում հրապարակված փաստաթղթերը չեն կարող դասվել առևտրային գաղտնիք պարունակող փաստաթղթերի թվին:

Հայցվորը նշեց, որ ՀՀ օրենքով CV-ն չի կարգավորվում, այն թարգմանաբար նշանակում է անձի աշխատանքի և մասնագիտության մասին տվյալների թերթիկ, ինչպես նաև անձի ցանկության դեպքում ներառվում է նաև անձի մասին այլ տվյալներ:

Ուստի, CV-ին որպես փակ ինֆորմացիա դիտարկելը չի բխում ՀՀ օրենսդրությունից, հետևաբար ՀՀ Սահմանադրության 23-րդ հոդվածը չի խախտվել:

Պայմանագրերի առևտրային գաղտնիք պարունակելը փաստաբանը իրենց կողմից ընդունելի չհամարեց, և քանի որ պատասխանողը պետական վարչական մարմինն է, ապա պետք է հիմնավորի իր տիրապետման տակ կամ ազդեցության ոլորտում գտնվող այն բոլոր ապացույցները, որոնցով նա հիմնավորում է իր առարկությունները՝ համաձայն ՀՀ Վարչական դատավարության օրենսգրքի հոդված 25-ի:

Օլգա Սաֆարյանը նշեց, որ իրենք կարծում են, որ հայցը լիարժեք է և այն պետք է բավարարվի, և պատասխանողի գործողությունները պետք է ճանաչվեն ոչ իրավաչափ և վերջինիս պարտավորեցվի տրամադրել №30 գրությամբ պահանջվող բոլոր փաստաթղթերը:

Պատասխանող կողմն իր խոսքում հարց ուղղեց հայցվորին, թե արդյոք կա՞ օրենք, որ պարտադրի հեռուստատեսությանը ներկայացնել այնպիսի պայմանագրեր, ինչպիսիք են վերահեռարձակման պայմանագրերը: Հայցվորը պատասխանեց, որ վերահեռարձակելու վերաբերյալ որևէ դրույթ օրենքում նշված չէ:

Պատասխանողը նշեց, որ «Հեռուստատեսության և ռադիոյի մասին» ՀՀ օրենքի հոդված 48-ի 2-րդ մասով պահանջվող փաստաթղթերի ցանկը սպառիչ է, և իրենք չէին կարող օրենքով չսահմանված փաստաթղթեր ներկայացնել, քանի որ CV-ները չեն մտնում այդ ցանկի մեջ: Իսկ նույն հոդվածով սահմանված բոլոր պահանջվող փաստաթղթերը բաց են եղել: Պատասխանողն ավելացրեց, որ իրենք ոչ մի խախտում չեն կատարել, միայն 10 000 էջ կազմված փաստաթղթերից 30 էջը չեն տրամադրել, քանի որ այն առևտրային գաղտնիք էր պարունակում: Ներկայացուցիչը կարծում է, որ հայցն առարկայազուրկ է, և այս ամենը արվում է հայցվորի կողմից, որպեսզի ցույց տան, որ պետական մարմինը մերժել է:

Օլգա Սաֆարյանի դիտարկմանը, թե հանձնաժողովը կիսատ-պռատ է քննել մրցույթին կից ներկայացված փաստաթղթերը, քանի որ բավական ժամանակ է ունեցել ուսումնասիրության համար (շուրջ 50 օր), պատասխանողը նշեց, որ այն փաստաթղթերը, որոնք օրենքով չէին պահանջվել, բայց ներկայացվել են այս կամ այն կազմակերպության կողմից, չէին կարող որևէ ազդեցություն ունենալ գնահատականի վրա:

Այսքանով գործի քննությունն ավարտվեց, և դատական ակտի հրապարակման օր նշանակվեց սեպտեմբերի 27: