Ներկայացնում ենք Ռուբեն Գեւորգյանի եւ «Հետքի» հեռախոսազրույցը «Դեյզի» այգու վերաբերյալ: Այգին տարիներ առաջ ԱԺ պատգամավոր, Դավիթաշեն համայնքի նախկին ղեկավար Ռուբեն Գեւորգյանի կողմից նվիրվեց բնակիչներին: Այգու մուտքի մոտ փակցվել էր ցուցանակ՝ «Նվեր սիրելի դավիթաշենցիներին» վերտառությամբ: Ազգային Ժողովի կայքում պատգամավորի կենսագրության մեջ այգին նշվում է որպես կատարած բարեգործություն: Մոտ վեց ամիս է, սակայն, ինչ այգու դարպասները փակված են, ու վերը նշված ցուցանակը՝  հանված:

Պարոն Գեւորգյան, «Դեյզի» այգին վաճառվու՞մ է:

Ոչ, այն վերանորոգվում է, որովհետեւ ամբողջապես ավերված վիճակում է:

Իսկ այգու կողքի վաճառքի մասին հայտնող ցուցանակը այգու՞ն է վերաբերում:

Նախ՝ դա քաղաքային այգի չի, իմ սեփական այգին է: Մեր սեփական հողի վրա սարքած այգին է:  Եվ հետո էլ այգու վրա ցուցանակ չի դրված, այգին չի ծախվում:

Պարոն Գեւորգյան, իսկ երբ զանգում ենք ցուցանակի վրայի հեռախոսահամարին, մեզ պատասխանում են, որ այգու տարածքն էլ է հնարավոր վաճառել:

Ոչ, չգիտեմ՝ դուք ուր եք ընգել: Այգին մեր սեփականությունն է: Իմ ընտանիքի այգին է: Ես ո՞նց վաճառեմ: Աղջկաս այգին է,  ուզում է ավելի ատրակցիոն ու մանկական առումով զարգացնի :

Այսինքն՝ այգին կրկին կծառայի՞ հանրությանը:

Ես չգիտեմ՝ ում կծառայի: 15 տարի ծառայել է բնակչությանը ու ավերվել: Հիմա մենք ավելի կկատարելագործենք այգին: Ավելի շատ ուշադրություն կդարձնենք ու կխնամենք:

Պարոն Գեւորգյան, իսկ որպես սեփականություն ե՞րբ էիք ձեռք բերել այդ տարածքը:

Երբ դեռ հողի սեփականության մասին օրենք չկար: Այն ժամանակ հողատարածքը վերցրել էինք վարձակալության: Ավերված, ժայռաբեկորներով տարածք էր:

Դա ե՞րբ էր:

Լսի, ըտեղ այգի չկար, երբ ես էդ հողը սեփականաշնորհել եմ: Ինքս ամայի տարածքից այգի եմ սարքել: Կարայի շատերի նման կազինո կամ բառ սարքեի, այգի եմ սարքել: 94 թվականից, երբ ես նույնիսկ դեռ թաղապետ չէի, սկսեցինք այգի սարքել: Այգին մնալու է այգի, ում կծառայի՝ դա այլ հարց է: Ես կանաչի ու ծառի հիվանդ եմ, եղա՞վ:  Ու իմ այգին չեմ վաճառի:

Պարոն Գեւորգյան, ճի՞շտ հասկացա, սկզբից վերցրել էիք վարձակալության, հետո սեփականաշնորհեցի՞ք: Ո՞ր թվին եք սեփականաշնորհել:

Սեփականաշնորհել եմ ընենց, ոնց որ բոլոր մարդիկ իրենց պատկանող հողը սեփականաշնորհում են:

Շուկայի տարածքը եւ՞ս ձեր սեփականությունն է:

Այգու տարածքը իմ սեփականույթյունը չի, ոչ էլ շուկայինը:

Ձեր երեխաների՞:

Այգին իմ աղջկանն է:

Իսկ շուկա՞ն:

Շուկան իմը չի: Ում որն ա, գնա իրանից հարցրու:

Պարոն Գեւորգյան, Երեւանի Դավիթաշեն համայնքի գոտեւորման նախագծում «Դեյզի» այգին նշված է որպես համաքաղաքային նշանակության հասարակական կանաչ գոտի, ինչպե՞ս կբացատրեք :

Ըտենց բան չկա:

Դուք տեսե՞լ եք նախագիծը:

Չհասկացա, էդ ի՞նչ ես ասում, իմ սեփական հողի վրա իմ կառուցած այգին ա, ո՞նց կարա ըտենց բան լինի: Մարդ կա՝ տուն ա կառուցում իրա տարածքում, կարայի արտադրության կենտրոն սարքեի, կամ այլ շինություն, ես էլ այգի եմ կառուցել:  Ես էլ՝ ժողովրդին նվիրյալ մարդ, իմ սեփական տարածքի դռները բացել եմ ու թողել եմ, որ ժողովուրդը օգտվի իմ ստեղծած այգուց: Վերեւի այգին էլ եմ ես հիմնել: Սխալ տեղեկություն եք ստացել: Այգին չի վաճառվում: Մարդիկ չարախոսում են: Ես միլիոններ եմ ծախսել այդ այգու վրա, արտասահմանից բերել եմ թռչուններ, սիրամարգեր, բազմաթիվ թփեր: Բնակիչները այնքան անխնա են օգտվել այգուց, որ այգին ավերվել է: Ու էս պահին ճիշտ պատասխան կլիներ, որ ասեի՝ լավ եմ արել, փակել եմ, իմ սեփականությունն է, ինչ ուզում եմ՝ անում եմ, բայց պատասխանում եմ, որ այն վերանորոգվում է:

Լավ, իսկ ե՞րբ կբացվի արդեն վերանորոգված վիճակում:

Լսի, հո գազանանոց չի, որ բացվի կամ չբացվի: Ես ինքս՝ որպես Ռուբեն Գեւորգյան, հոգու թրթիռ եմ զգում եւ անդորր, երբ իմ այգում բազմաթիվ երեխաներ են օրորվում: Ես հավեսին տորթի կտոր չեմ վերցրել ու վայելել: Զրոյից եմ սարքել: Թող տենց տպավորություն չստեղծվի, որ Գեւորգյանը սովետի ժամանակ սարքած այգին վերցրել է, սեփականաշնորհել: Չէ, ըտենց չի: