Սլավիկ Ոսկանյանի հարազատները պնդում են, որ Սվետլանա Կազազյանին սպանողը նա չէ: Այն ժամին, երբ տեղի է ունեցել սպանությունը (հոկտեմբերի 6-ին` ժամը 20.30-ի սահմաններում), Սլավիկը, նրանց ասելով, տանն է եղել: Այդ օրը նա մի քանի անգամ կարճ ժամանակով դուրս է եկել տնից եւ մինչեւ ժամը վեցը վերադառնալով` այլեւս ոչ մի տեղ չի գնացել: Հետո հայրն է վերադարձել աշխատանքից, եղբայրն է Դիլիջանից եկել, եւ ընտանիքը երեկոն միասին է անցկացրել; Ժամը 8.30-ի սահմաններում Սլավիկի ընկեր Աղասն է եկել նրանց տուն: Աղասի հետ նրանք բերդի ընկերներ էին, բերդում էին ծանոթացել: Այդ օրն էլ Աղասի հետ երկար նստեցին` մինչեւ երեկոյան ժամը 11-ը: Հետո միասին դուրս եկան: Սլավիկը գնաց Աղասին ճանապարհելու: Դրանից հետո հարազատներն այլեւս տեղեկություն չունեն Սլավիկի մասին: Ձեռքի հեռախոսն էլ տանն է թողած եղել: Ամբողջ գիշեր սպասել են նրան, իսկ առավոտյան եկել են ոստիկաններն ու ասել, որ հիմա Սլավիկին կբերեն: Հարազատների ասելով` Սլավիկը ոչ թե ներկայացել է իրավապահներին, այլ նրան գտել են ինտերնետ-ակումբում: Սլավիկին ձերբակալելուց հետո կինը` Շուշանը, մի քանի անգամ հանդիպել եւ հեռախոսային զրույցներ է ունեցել նրա հետ:  Նրան հանդիպել է հոկտեմբերի 8-ին, 9-ին եւ 10-ին: Առաջին հանդիպումը եղել է ոստիկանապետի աշխատասենյակում, մյուսները` ոստիկանության ՁՊՎ-ում (ձերբակալվածներին պահելու վայրում): Բանտ տեղափոխելուց հետո էլ Շուշանը երկու անգամ հեռախոսով խոսել է ամուսնու հետ: Ասում է, որ տեսակացությունների ժամանակ Սլավիկը հուսահատված չէր: Հույս ուներ, որ իրեն հոգեբուժարան կտեղափոխեն, եւ ինքը 1-1,5 տարուց տանը կլինի: Նա լավ գիտեր, որ եթե իրեն դատեն, հաստատ ցմահ կտան: Սլավիկը կնոջն ասել է, որ Աստղիկ Աղաբեկյանի վրա ինքն է հարձակվել, բայց ոստիկանի մոր սպանության հետ ոչ մի կապ չունի: Շուշանի հարցին` բա ինչու էր խոստովանում, պատասխանել է` քեզ էլ որ անեին, էն, ինչ որ ինձ էին անում, դու էլ կասեիր` ես եմ: Շուշանն իմացել էր, որ ամուսինն իրեն վնասել է բանտում: Կնոջն ասել էր, որ իրեն թուք է ներարկել: Շուշանը հետո էր իմացել, որ թքի հետ թանաք էլ է խառնած եղել: Դա արել էր` մեկուսարանից դուրս գալու համար: Հետո բողոքել էր կնոջը, որ ոտքը բորբոքվել է, քոթուկի նման ուռել, անշարժացել: Իրեն տարել են բուժկետ, վերքը մշակել են, 200 գրամի չափ թարախ են հանել: Բայց դա էլ չի օգնել: Վիճակն օր օրի վատացել է: Հոկտեմբերի 21-ի լույս 22-ի գիշերը, երբ Շուշանը վերջին անգամ հեռախոսով խոսել է ամուսնու հետ, Սլավիկի վիճակը շատ ծանր է եղել: Կնոջ պատմելով` Սլավիկի ձայնը հոգնած, տանջված էր, հազիվ էր դուրս գալիս; Պատմել է, որ Լոռու մարզի դատախազն է այցելել իրեն: Տեսել է իրեն այդ վիճակում: Ասել է` ուզում ես փտի, ինչ ուզում ես արա, մեկ ա` ըստեղ պետք ա մնաս, չենք տեղափոխելու ՑԲ: Հետո, երբ Շուշանը գնացել է Կարեն Շահբազյանի մոտ, վերջինս հաստատել է, որ տեսել է Սլավիկին եւ նկարագրել է նրա ծանր վիճակը: Շուշանի ասելով` իր նկատմամբ էլ են ճնշումներ եղել: Առաջին ցուցմունքը ինքը գրել է քննիչների թելադրանքով, նրանց սպառնալիքների տակ, որ երեխաներին կուղարկեն մանկատուն, իսկ իրեն կզրկեն ծնողական իրավունքից: Նշում է իր վրա ճնշում գործադրած քննիչների անունները` Վաղինակ Մարտիրոսյան, Վահե Հովհաննիսյան, եւ նկարագրում նրանց ղեկավարին (ազգանունը չի լսել)` խուճուճ մազերով, փորը մեծ, բաց գույնի աչքերով, ով ծռմռվելով էր խոսում: Նրանց սպառնալիքների տակ Շուշանը ցուցմունք էր տվել, որ Սլավիկը տնից դուրս է եկել երեկոյան ժամը 8-ի սահմաններում: Բայց հաջորդ օրը նա գնացել է դատախազություն եւ բողոք գրել Լոռու մարզի դատախազ Կարեն Շահբազյանին իր վրա գործադրված ճնշումների համար: Դրանից հետո Շուշանի համար անհասկանալի կերպով քննիչները թույլ են տվել նրան փոխել իր ցուցմունքը: Վերջին ցուցմունքը նա գրել է հոկտեմբերի 21-ի լույս 22-ի գիշերը: Գրել է, որ իր ամուսինը չի կատարել սպանությունը, որ նա չէր կարող մասնակից լինել այդ սպանությանը, քանի որ այդ ժամին տանն է եղել: