Արմավիրի մարզի Դաշտ գյուղի մշակույթի տան տանիքի տակ տեղավորվել են համայնքապետարանը, ամբուլատորիան, համայնքի գրադարանը, սակայն որպես մշակույթի օջախ այն իր գործառույթը չի իրականացնում:

Այդ շենքից համայնքապետարանին բաժին է հասել 2 փոքր սենյակ, որոնցից մեկը համայնքի ղեկավարինն է, մյուսը` աշխատակազմի 8 աշխատողներինը: Այնտեղ է նստում նաեւ գրադարանավարը, քանի որ գրադարանի մի հատվածը հատկացրել են ամբուլատորիային, որի արդյունքում գրադարանի մասնաբաժինն այնքան է փոքրացել, որ նույնիսկ մի սեղանի տեղ չկա:

Համայնքապետարանի 8 աշխատակիցների համար նախատեսված սենյակն այնքան փոքր է, որ այնտեղ 8 հատ աթոռ դնելու հնարավորություն էլ չկա, եւ եթե բոլոր աշխատողները որոշեն պարտաճանաչ ներկայանալ աշխատանքի, ապա ստիպված են հերթով նստել կամ էլ միջանցքում սպասել իրենց հերթին:

Ամենից շատ «տուժել» են ավագանու 5 անդամները. նրանց համար այդպես էլ հարմար սենյակ չի գտնվել: Դաշտի համայնքապետարանի աշխատակազմի քարտուղար Հարություն Մուրադյանը «Հետքի» հետ զրույցում ասաց, թե ավագանու համար աշխատասենյակ առանձնացրել են, սակայն շենքի տանիքն ամբողջությամբ կաթում է եւ այնտեղ հնարավոր չէ նստել: Աշխատասենյակ կոչվածը մի քանի կոտրած աթոռով դատարկ սենյակ է` ծանրացած խոնավության գաղջ հոտով:

Մշակույթի տան` համայնքապետարանին հատկացված մասում պատերը ծանրացած էին զանազան հայտարարություններով, այդ թվում` վարկեր վերցնելու մասին, սակայն համայնքապետի հրամաններն ու կարգադրությունները, ինչպես նաեւ ավագանու որոշումներն այնտեղ տեղ չէին գտել: Բյուջեի, դրա կատարողականի, բյուջեում կատարված փոփոխությունների ու ծախսերի մասով նույնպես հրապարակայնությունն ապահովված չէր:

Աշխատակազմի քարտուղարն ասաց, թե ավագանու որոշումները միշտ էլ փակցվում են, պարզապես դրանք հանվել են, որպեսզի փոխարինվեն նորերով: Մինչդեռ գյուղացիները փաստում էին, որ երբեւէ ավագանու որոշումները չեն փակցվել, իսկ իրենք ընդհանրապես տեղյակ չեն, թե ավագանին երբ է նիստեր անում:

Գյուղում սոցիալական խնդիրները շատ են, այդ իսկ պատճառով համայնքապետին հասցեագրված դիմումներն էլ սոցիալ-կենցաղային են: Աշխատակազմի քարտուղարն ասաց, որ այս տարվա երկրորդ եռամսյակում համայնքապետ Հրանտ Պետրոսյանի անունով ստացվել է 8 գրավոր դիմում, իսկ ավագանին որեւէ դիմում քաղաքացիներից չի ստացել:

Հ. Մուրադյանի` մեզ ներկայացրած թվերը մի քանի անգամ պակաս են տարածքային կառավարման նախարարության հրապարակած տվյալներից, համաձայն որի` նշված ժամանակահատվածում Դաշտ գյուղի համայնքապետն ընդունել է 34 բնակչի, իսկ ավագանին` 4: Ինչ վերաբերում է դիմումների թվի անհամապատասխանությանը, Հ. Մուրադյանը սկսեց արդարանալ եւ տարբեր պատճառաբանություններ բերել` մոռանալով, որ հենց աշխատակազմի քարտուղարի պարտականությունների մեջ է մտնում դիմումների մուտքագրումը, ընդունելության կազմակերպման հարցերը:

Ըստ աշխատակազմի քարտուղարի` իրենք մարզպետարան ներկայացնում են ոչ թե իրենց մոտ գրանցված գրավոր դիմումների թվի մասին տեղեկատվությունը, այլ ընդհանրապես ընդունելության եկած քաղաքացիների դիմումների թիվը: Հարություն Մուրադյանը նաեւ հակասեց իրեն` ասելով, որ երկրորդ եռամսյակում համայնքապետին ավելի մեծ թվով քաղաքացիներ են դիմել: «Այդ դեպքում ինչո՞ւ բոլորի մասին չեն տեղեկացնում մարզպետարանին, այնտեղից էլ` տարածքային կառավարման նախարարություն» հարցին Մուրադյանը պատասխան չուներ:

Դաշտ գյուղն ունի մոտ 1000 բնակիչ, որոնք հիմնականում զբաղվում են հողագործությամբ: Անասնապահությունը համայնքում քիչ է զարգացած, որի պատճառը արոտավայրերի սակավությունն է: Աշխատակազմի քարտուղար Հ. Մուրադյանը հայտնեց, որ գյուղում 150 հա գյուղատնտեսական հողերից մոտ 50 հա հող չի մշակվում:

Նախ` դրանք վատորակ հողեր են եւ լավ բերք չեն խոստանում գյուղացուն, բացի այդ` ոռոգումն այդ տարածքում իրականացվում է պոմպակայանների միջոցով, որոնք մի քանի տարի է` չեն գործում: Նախկինում այդ հատվածում եղել է 20 հա ծիրանի, 5 հա` խաղողի այգի, ինչպես նաեւ` ցորենի եւ առվույտի դաշտեր: Չի մշակվում նաեւ ջրի խնդիր չունեցող բերրի հողատարածքների մի մասը: Այստեղ էլ եկամտաբերությունն է քիչ:

Անդրադառնալով գյուղի խնդիրներին` աշխատակազմի քարտուղարն առաջին հերթին առանձնացրեց որակյալ սերմերի բացակայությունը, ինչն էլ թույլ չի տալիս, որ գյուղատնտեսությունը Հայաստանում զարգանա:

«Առաջին խնդիրն այն է, որ սերմնաբուծություն մեր երկրում չկա, անորակ սերմեր են վաճառվում: Անձամբ ես մոտ 4000 քմ լոլիկ եմ ցանել եւ ստացել եմ մոտ 10 տոննա բերք, մինչդեռ ամենաքիչը պիտի 30 տոննա բերք ունենայի: Այնքան ծախս եմ արել, իմ աշխատանքն էլ որ հաշվում եմ, շահութաբերություն չկա: Դրա համար էլ այսօր երիտասարդները հողի վրա գործ չեն անում, ինչ էլ անում են, միջահասակներն ու տարեցներն են անում: Ամեն տարի հույս ենք ունենում, որ այդ տարի լավ կլինի, բայց ոչ մի բան էլ լավ չի լինում, գյուղացին ոչ մի հարցում պաշտպանված չէ»,- ասում է Հ. Մուրադյանը:

Ըստ նրա` գյուղն ունի ընդամենը մեկ տրակտոր, որը ֆիզիկապես եւ բարոյապես մաշված է: Վարը, հարթեցումն ու ակոսը միասին 1 հա-ի համար կազմում է ամենաքիչը 100.000 դրամ: Թանկ են նաեւ պարարտանյութն ու թունաքիմիկատները: «Հենց ես եմ լսել, որ գյուղնախարարն ասել է, թե պարարտանյութի գինը 7000 դրամից չի բարձրանալու, բայց մի պահ եղավ, որ 15.000 դրամով էինք պարարտանյութ գնում, հիմա էլ 9500 դրամ է»,- ավելացնում է Մուրադյանը:

Աշխատակազմի քարտուղարի խոսքերով` ինքը չի զգացել, որ գյուղատնտեսությունը Հայաստանում գերակա ճյուղ է հռչակված: «Եթե վերցնենք մեր գյուղատնտեսության այսօրվա վիճակը, կարող ենք ասել, որ նախնադարյան գյուղատնտեսություն է, ոչ միայն մեր գյուղում, այլեւ ամբողջ երկրում»,- ասաց Հ. Մուրադյանը:

Նշենք, որ անկախությունից ի վեր Դաշտ գյուղից արտագաղթել է մոտ 100 մարդ: Նրանք հիմնականում բնակություն են հաստատել Ռուսաստանում, սակայն շարունակում են հաշվառված մնալ Դաշտում: Միայն այս գյուղից 30 զինակոչիկներ հետախուզման մեջ են, որոնք պետք է ծառայեն բանակում, սակայն Հայաստանում չեն: