Նախ՝ ընդհանրապես վե՛րջ պիտի տալ նամակներ գրել Ռուսաստանի որևի պաշտոնյայի: Հայաստանը (գոնե de jure) անկա՛խ երկիր է՝ ի՛ր օրենքներով. ուստի ԲՈԼՈՐ հարցերով պիտի դիմել միայն ՀՀ համապատասխան մարմիններին ու իրենցից պահանջել այս կամ այն: .........................................................Երկրորդ՝ ամո՛թ (Պերմյակովին հանձնելու) ստորագրահավաքին չստորագրած այդ բոլոր հայ պաշտոնյաներին: Օր ու գիշեր հոխորտում են Ադրբեջանի ու «խելագար» Ալիևի դեմ. դա իրենց համար ապահով է: Բայց «բարեկամ» ռուսի դեմ ԴՈՒԽ ՉՈՒՆԵՆ (իրե՛նց աթոռների համար ապահով չէ). նույնիսկ երբ ռուսական բազայի հատուկ զինված մի ԽՈՒՄԲ մորթում է մի ամբողջ հայ ընտանիք՝ Եղեռնի 100-ամյակի նախաշեմին. ու «դաշնակից» ռուսը՝ ԿՈՊԻՏ խախտելով երկկողմանի պայմանագիրը և ՀՀ օրենքը, արհամարհում է ամբողջ հայ ազգին ու ոճրագործ(ներ)ին ապօրինաբար թաքցնում: