Լոս Անջելեսից Հայաստան տեղափոխված Պեդրո Զարոկյանը չէր մատծում, որ հայրենիքում գործ է ունենալու հողի հետ: Նա սկզբում ուզում էր փոքր արտադրություն հիմնել, որի համար փորձնական նյութեր բերեց Հայաստան: Սակայն մաքսատան աշխատակիցների հետ շփումից հետո, նա հրաժարվեց այդ մտքից:
Ընկերներից մեկը խորհուրդ տվեց ներդումներ անել հողագործության մեջ: Եւ քարքարոտ այս հողակտորը գնելու որոշումը նա կայացրեց միանգամից: Ասում է՝ հողը դուրս եկավ: Երեւանից 90 կմ հեռավորության վրա` հայ-թուրքական սահմանին, Բագարան գյուղի մոտ, հողագործությունից ոչինչ չիմացող Պեդրոն որոշեց այգի հիմնել: Սկսեց սովորել, բազմաթիվ դասընթացների է մասնակցում, գրքեր կարդում, հանդիպում հողագործների ու գինեգործների հետ, ուսումնասիրում այլ երկրների փորձը: Երեւանից իր հողատարածք հասնելու ճանապարհին նա պատմում է այգու ծառերի` խնձորենիների, ընկուզենիների, խաղողի որթերի մասին: Մասնագիտությամբ տնտեսագետ Պեդրոն այժմ դարձել է գյուղատնտես, ծառերի մասին պատմություններ է անում, թվարկում գինու խաղող աճեցնելու համար իր հողի դիրքի առավելությունները: Նա համոզված է, որ Հայաստանում գյուղատնտեսությունն ու զբոսաշրջությունը զուգահեռ զարգացնելու հնարավորություններ կան: Պեդրոն ասում է, որ երբ արդեն սկսի սեփական գինին արտադրել, իր այգու մի հատվածը դարձնելու է զբոսաշրջիկների համար գինի համտեսելու վայր:
Մեկնաբանություններ (2)
Մեկնաբանել