ՍԴ լողացող, «կիսահղի» որոշումների պատճառով էլ սահմանադրական արդարադատությունը Հայաստանում չկայացավ եւ խանգարեց դատական համակարգի կայացմանն էլ, երկրի առաջընթացին էլ: Բոլոր այն պահերին, երբ ՍԴ-ն պետք է բախտորոշ վերդիկտով վճռեր մեր հետագա ընթացքը, նա մի «ոչ նալին, ոչ մեխին» լղոզված որոշմամբ երկիրը ետ է շպրտել առնվազն մի տասնամյակով:

Բնականաբար, ամենաճակատագրականը եղել են ընտրությունների հետ կապված որոշումները, երբ ընտրական իրավունքի համար պայքարող մարդկանց հույսով է արել, թե՝ մեկ տարի հետո վստահության հանրաքվե կանեք եւ ձեր իրավունքը կիրացնեք: Իսկ իշխանությունն էլ հանգստացրել է, թե՝ մեկ տարում ամեն ինչ կփոխվի, եւ կկարողանաք իրավիճակը կառավարել: Սակայն 20 տարի շարունակ Հայաստանի պատմության մեջ իր չափազանց բացասական դերը խաղացած ՍԴ-ն զարմանալիորեն կարողացել է ներկայանալ օրինավորի իմիջով, իսկ նրա ղեկավարը՝ դրական կերպարով: