Դեկտեմբերի 26-ին՝ Լոֆթ կենտրոնում տեղի ունեցավ Քրիստիան Բատիկեանի «Սուփըր հերոսները կը մեռնին ամրան» գրքի շնորհանդեսը՝ «Ինքնագիր» գրական հանդեսի հետ համատեղ: Սա արևմտահայերենով ստեղծագործող հեղինակի առաջին գիրքն է:

Շնորհանդեսի ընթացքում «Ինքնագիր» գրական հանդեսի խմբագիր Վահան Իշխանյանը նշեց, որ արտառոց երևույթ է, երբ Հայաստանում հեղինակը արևմտահայերեն գիրք է գրում։ 

«Այս առիթով մեկ էլ սկսում ես մտածել, որ աշխարհում արևմտահայերեն ստեղծագործում են տարբեր երկրներում՝ Թուրքիայում, Ֆրանսիայում, Ամերիկայում, բացի Հայաստանից: Արևմտահայերենը Հայաստանում չի գործում, չի ստեղծագործվում, չի խոսվում: Այս գիրքը շատ սիրելի գիրք է, բոլոր պատմվածքներն ինձ համար հարազատ են: Մարդիկ որ մեծանում են, կարծես թաղում են իրենց մանկությունը և այդ գերեզմանի վրա կառուցում են իրենց մնացած կյանքը: Այս գիրքը այդ գերեզմանի վերակենդանացումն է. մանկության ոգեկոչում է»,- ասաց Վ․ Իշխանյանը:

Գրքի մասին զրուցեցինք հեղինակի հետ:

- Քրիստիան, սա Ձեր առաջին գիրքն է, ինչու՞ այսքան «ուշ»։

- Պարզապէս շատ երկար շրջան չէի ուզեր գիրք տպել, որովհետեւ չէի հաւատար ընդհանրապէս գիրքի քոնսեփթին, գիրքի գաղափարին, կը կարծէի, որ 21-րդ դարուն շատ հինցած բան մըն է գիրքտ պելը: Բայց յետոյ փոխեցի միտքս, ու յետոյ աւելի մեծ խնդիր մը եկաւ, որովհետեւ ինչքան ուշ կը տպես գիրքդ, այնքան աւելի խնդիրներ կըլլան. այսինքն՝ բաներ, որ կրնային ներել 21-22 տարեկան տղու մը, դժուար թէ ներէն 28 տարեկանիդ: Մանաւանդ եթէ ատկէ առաջ բաւական հրապարակումներ ունեցած ես, և անունդ ալ քիչ թէ շատ շրջանառուած է, ուրեմն սպասելիքներ կան, հետեւաբար քիչ մը աւելի վախնալիք է առաջին գիրքը 28 տարեկանին տպել, ատոր համար քիչ մը շատ աշխատեցայ:

- Ինչո՞վ է պայմանավորված կազմի հենց այս նկարի ընտրությունը: Ո՞վ է հեղինակը:

- Հեղինակը՝ Արաքս-Էլիս Սարգիսեան: Ըսեմ, որ շատ-շատ երկար աշխատած ենք կողքին վրայ, առանց չափազանցութեան՝ 14 տարբեր նկարիչի հետ աշխատած ենք՝ նաեւ եւրոպացի, որոնցմէ մէկը իտալացի բաւական հռչակաւոր նկարիչ էր, բայց ի վերջոյ հայաստանցի աղջիկ մը շատ աւելի լաւ էր, քան փառաբանուած որոշ եւրոպացի նկարիչներ, անուններ չեմ ուզեր տալ: Իմ յղացքս ան էր, որ կ'ուզէի Թիմ Բարթընի ոճով բան մը ստանալ: Ինչու՞. Որովհետեւ Բարթընի գեղագիտութիւնը հաւանաբար ամէնէն մօտը կը համարեմ այս գիրքի գեղագիտութեան:

- Ինչի՞ մասին է գիրքը, եթե մի քանի բառով ձևակերպեք:

-Շատ դժուար է. գուցե՞ մանկութեան, բայց աւելի ճիշդ՝ կորսուած մանկութեան, այսինքն՝ մանկութիւն դիտուած որոշակի տեղէ մը, երբոր արդէն կորսնցուցած ես այդ մանկութիւնը, դիտուած ո՛չ մանուկի հաեացքով: Կամ կորսուած երազներու:

- Որքանո՞վ է Ձեզ համար կարևոր այս գիրքը,  ի՞նչ նշանակություն ունի:

- Առաջին գիրքը կը կարծեմ ոեւէ մէկ հեղինակի համար կարեւոր պիտի ըլլայ, բայց ի վերջոյ առաջին գիրքը դատավճիռ չէ: Իրաւ չեմ գիտեր. մէկ ամիս առաջ կ'ըսէի՝ շատ կարեւոր է, հիմա քիչ մը անտարբեր եմ, յետոյ չեմ գիտեր ինչ կըլլայ:

- Ո՞վ կլինի Ձեր գրքի ընթերցողը։

-Հայերէն գիտցող ոեւէ մէկը։

- Առաջիկայում այլ գրքեր ունենալու ծրագրեր կա՞ն:

- Կան, ծրագիրներ կան, բայց տակաւին չեմ ուզեր խոսիլ անոնց մասին: Արդէն գրուած, պատրաստ երկու գիրք ունիմ, բայց չեմ ուզեր. կ'ուզեմ քիչ մը ժամանակ առնել, քիչ մը հասկնալ ի՞նչ ըրած եմ, ի՞նչու ըրած եմ, կ'արժէ՞ր ընելս, կ'արժէ՞ ատ ուղիով շարունակել, թէ՞ լման ուրիշ բան մը պէտք է ընել. Քիչ մը սպասել պէտք է:

- Գիրքը տպագրելուց  ի՞նչ դժվարություններ եղան:  

-Ընկերներու շրջապատին մէջ կատակով կ'ըսենք՝ դժբախտ գիրք է, որովհետեւշատ-շատ դժուար ճամբայ անցաւ՝ գրուելու, խմբագրման, հրատարակչական, տպարանային, չեմ ուզեր մանրամասնել շատ: Ծանր գրուած գիրք մըն է, կը յուսամ՝ ոչ ծանր ընթերցուող: Աւելի քան մէկ ու կէս տարու անաշխատանք է:

Մարգարիտա Ղազարյան
Լուսանկարները՝ Բաբկեն Ղազարյանի