HY RU EN
Asset 3

Բեռնվում է ...

Էջի վերջ Այլ էջեր չկան բեռնելու համար

Որոնման արդյունքում ոչինչ չի գտնվել

Լեւոն Հայրապետյան

Հույժ գաղտնի. կինոոլորտում պետական միջոցների փոշիացման և խոստումների մեկ տարին

Դեկտեմբերի 22-ին մշակույթի նախարար Արմեն Ամիրյանը հաշվետու մամուլի ասուլիս տվեց և ամփոփեց նախարարության՝ 2017 թվականի աշխատանքը: «Հետք»-ը ներկայացնում է մշակույթի ոլորտներից մեկի՝ կինոարտադրության ձախողումների և ստվերային գործընթացների վերաբերյալ այլընտրանքային հաշվետվություն, որը բարձրաձայնում է կնճռոտ հարցերը և անդրադառնում պետական գումարների բաշխմանն ու ֆինանսական պատասխանատվությանը:

Կինոոլորտի համար այս տարին նշանակալի էր. բարեփոխումների խոստումներ, բաց ու թափանցիկ աշխատելու մասին հավաստիացումներ, կինոյի մասին օրենքի ընդունման աննախադեպ հաստատակամություն: Եվ, փաստացի, ոչ մի արդյունք: Սա էր կինոյի տարվա փուչիկը:

Դեռևս տարեսկզբին «Հետք»-ը հարցում էր կատարել Ազգային կինոկենտրոն և ստացել 2015-2017թթ. պետական աջակցությամբ արտադրություն մտած ֆիլմերի ցանկը և հակիրճ տեղեկատվություն դրանց մասին.

C:\Users\Lusin\Desktop\hodvac-1.png

2016թ. դեկտեմբերին, նորանշանակ նախարար Արմեն Ամիրյանը մամուլին հայտնեց, որ Կինոկենտրոնում ֆինանսական աուդիտ է ընթանում:

Սակայն մի շարք հարցեր մնացին անպատասխան. «Երկար վերադարձ» (ռեժ. Շավարշ Վարդանյան, արտադրող՝ «Ռակուրս» ՍՊԸ)՝ նախագիծը, ըստ վերոնշյալ փաստաթղթի, պետությունից աջակցություն է ստացել 110 մլն դրամ և պայմանագրի համաձայն, պետք է ավարտվեր 2017թ-ին: Համարտադրողների բացակայության պատճառով ֆիլմը մնացել է անավարտ և պետությունն իր ծախսած գումարի դիմաց գույք (այս դեպքում՝ ֆիլմ) չունի: Ինչո՞ւ, ո՞վ է խախտել պայմանավորվածությունը և ինչպե՞ս է ծախսվել տարիներ շարունակ պետության տրամադրած գումարը:

Անավարտ մնացած ֆիլմերի խնդիրը պետական աջակցության ֆոնդի՝ Կինոկենտրոնի մութ սենյակն է: Այս մասին մամուլում վերջին մեկ տարում հարցազրույցներ են տվել թե՛ ռեժիսորները, թե՛ Կինոկենտրոնի ներկա ու նախկին ղեկավարները:

Շ․Միրզախանյան, լուս․՝ ֆբ

Նախարար Արմեն Ամիրյանը 2016թ. վերջին, Հ. Մալյանի անվան թատրոնում կազմակերպեց անավարտ ֆիլմերի՝ այսինքն` «պետության վրա մնացած» ֆիլմերի դիտումներ և խոստացավ արագ և արդյունավետ լուծում տալ:

Ուղիղ մեկ տարի է անցել, ոչ մի անավարտ ֆիլմի խնդիր չի լուծվել: Մինչդեռ գործընթացը պարզ է. պետք է դիտումների արդյունքում որոշվեր՝ եթե անավարտ ֆիլմն ունի գեղարվեստական որակ և հանրայնացման պոտենցիալ, ստանար ֆինանսական աջակցություն և ավարտվեր, եթե ոչ՝ պետության ֆինանսական աջակցությունը դադարեցվեր:

Մինչ օրս, Կինոկենտրոնի Գեղարվեստական նոր խորհրդի կազմը քննարկում է անավարտ ֆիլմերի ճակատագիրը: Կինոկենտրոնի նոր տնօրեն Շուշանիկ Միրզախանյանը չգիտե՝ դրանք ավարտելու համար ինչպես գումարներ հայթայթել:

Կինոկենտրոնի՝ մեզ տրամադրած ցանկից միայն պարզ է, որ այս տարվա Կինոկենտրոնի բյուջեում բավական ազատ գումար կա: Ռուբեն Գևորգյանցի «Մայիսյան երկու շաբաթ» ֆիլմին, որը հարգելի պատճառով չի նկարահանվել, Կինոկենտրոնը պետք է աջակցեր 45 միլիոն դրամով: Գեղխորհրդի նշած անավարտ ֆիլմերին (Մ. Դովլաթյանի «Սողանք», Ա. Շահբազյանի «Չնչիկ») պետք է, որ բավականացներ այդ գումարը:

Անավարտ ֆիլմերի քննարկումների մեջ Կինոկենտրոնի Գեղխորհուրդը նշում է նաև Հ. Գալստյանի «Մետամորֆոզները»: Ի տարբերություն մյուս անավարտ ֆիլմերի, որոնք պետությունից գումար են ակնկալում ավարտվելու համար, այս դեպքում պետությո՛ւնն է ակնկալում ստանալ «Մետամորֆոզներ» ֆիլմը: Նախագիծը պետությունից ստացել է ավելի քան 90 միլիոն դրամի աջակցություն, որի դիմաց «Պարալլելս ֆիլմ պրոդաքշընի» հիմնադիր տնօրեն, ֆիլմի ռեժիսոր և պրոդյուսեր Հովհաննես Գալստյանը Կինոկենտրոնին տրամադրել է 9 րոպե տևողությամբ նկարահանված հում նյութ (ստացվում է՝ րոպեն 10 միլիոն դրամ): Ինչու՞ պետությունը չի պահանջում պատասխանատվություն պետական գումարների փոշիացման համար:

լուս․՝ մշակույթի նախարարության ֆբ էջից

Ավելին, ինչպես ցույց է տալիս Կինոկենտրոնի` մեզ տրամադրած ցանկը, նույն՝ «Պարալլելս պրոդաքշընին» 2016թ.-ին պետական աջակցությամբ ևս մեկ ֆիլմ է ֆինանսավորվել՝ «Տատիկիս վարսերը»: Որևէ միջազգային ֆոնդ, մեկ նախագիծ տապալելուց հետո, հաշվետվություն պահանջելու փոխարեն, նույն արտադրող կազմակերպությանը երբևէ նոր նախագիծ չի ֆինանսավորի: Իսկ մեր պետությունը կարող է դա անել: Եվ մեր պետական կառույցներում ստուգումներ կատարող աուդիտորական կազմակերպությունները կարող են չբացահայտել խնամքով թաքցված զեղծարարությունները: Ի դեպ, Հ. Մալյանի անվան թատրոնում անավարտ ֆիլմերի դիտման ընթացքում նախարար Ա. Ամիրյանը հավանաբար անտեսեց «Մետամորֆոզներ» ֆիլմի բացակայությունը: Մինչ Հովհաննես Գալստյանն իր ֆեյսբուքյան էջում սպառնալիքներ է հնչեցնում նախարարությանը, թե կհրապարակի իրեն հայտնի ինչ-որ տեղեկատվություն, իսկ մշակույթի նախարարը հորդորում է սպառնալիքներով չխոսել, պետական գումարները հոսում են անհայտ ուղղությամբ և փոշիանում, իսկ որոշ ֆիլմեր՝ անավարտ կարգավիճակով շարվում են պետական հիմնարկների դարակներում և սպասում ֆինանսավորման:

Կինոկենտրոնի կողմից մեզ տրամադրած՝ 2017 թվականին հաստատված նոր նախագծերի ցանկում ևս կան պետական գումարների անարդյունավետ կառավարման մասին բացահայտումներ:

C:\Users\Lusin\Desktop\hodvac-2.png

C:\Users\Lusin\Desktop\hodvac-4.png

Ըստ այս ցանկի, 2017թ.-ին պետք է ավարտվեր Մհեր Մկրտչյանի «Գոհար Գասպարյան» հեռուստանախագիծը: Այս նախագծին պետական աջակցություն տրամադրելը հենց սկզբից աղմուկ էր հանել: Ցուցակ մտած նախագծի սցենարը Գեղխորհուրդը չէր տեսել (դա պարտադիր պայման է Կինոկենտրոնի նախագծերի հայտերի մրցույթում): Այնուհանդերձ, «Գոհար Գասպարյան» նախագիծը, արտոնություն էր ստացել` արտադրություն մտնելու և պետության կողմից ֆինանսավորվելու 56 միլիոն 718 հազար դրամով: Կինոգործիչներն ըմբոստացան այս նախագծի ֆինանսավորման դեմ՝ հիմնավորելով, որ կինոյին ուղղված պետական՝ առանց այն էլ փոքր գումարները հեռուստանախագծերին տրամադրելը կինոյի դեմ ուղղված քայլ է:

2017թ. հուլիսին Կինոկենտրոնի տնօրեն Գևորգ Գևորգյանը նախարարի հրամանով ազատվեց պաշտոնից, և տնօրեն նշանակվեց Շուշանիկ Միրզախանյանը: Վերջինս հավաստում է, որ իրեն հանձնած ցուցակում «Գոհար Գասպարյան» նախագիծն արդեն չկար: Սակայն, դրա փոխարեն, արտադրություն էր մտել Մհեր Մկրտչյանի «Անխելք մարդը» նախագիծը: Հուլիս ամսին հայտերի ընդունման մրցույթն ավարտված էր և հետևաբար, «Անխելք մարդը» չէր կարող Գեղխորհրդի քննարկմանը դրվել և մրցույթի մասնակցել: Ի՞նչ հիմքերով և ու՞մ հովանավորությամբ է մեկ նախագիծը փոխարինվել մյուսով: Ստացվում է, որ ինչ գնով էլ լինի, Մհեր Մկրտչյանը պետք է պետական աջակցություն ստանար: Եվ դրա համար կարելի էր խախտել Կինոկենտրոնի կանոնակարգը, ստեղծել ոչ մրցակցային պայմաններ և մրցույթից դուրս` արտադրություն մտցնել նոր նախագիծ: Այսինքն, պետական աջակցության ֆոնդը ֆինանսավորում է ոչ թե նախագծերի, այլ՝ նախարարի սիրելի ռեժիսորների:

լուս․՝ մշակույթի նախարարության ֆբ էջից

Եթե պետական աջակցության ֆոնդի ընտրության հիմքում մրցութային նախագիծը չէ, ապա կառույցի աշխատաոճը հնարավոր չէ համարել բաց, թափանցիկ և որակյալ:

Նման աշխատաոճի օրինակ է նաև ամբողջությամբ պետական ֆինանսավորմամբ արտադրված «Լակոտը» (գեղ. ղեկավար՝ Ալբերտ Մկրտչյան, ռեժիսոր՝ Գագիկ Հարությունյան) ֆիլմը: Ըստ Կինոկենտրոնի պաշտոնական կայքէջի տեղեկատվության՝ ֆիլմն ավարտվել է: Եթե 118 միլիոն դրամ պետական ֆինանսավորում ստացած ֆիլմն իսկապե՛ս ավարտվել է և ստացած գումարին համարժեք որակ ունի, ապա ինչու՞ Մշակույթի նախարարությունը տարեվերջին ֆիլմի պրեմիերան չկազմակերպեց: Ի վերջո, դա նույնպես պետք է լիներ նախարարության որակյալ աշխատանքի հաշվետվությունը:

Հաշվետու տարում կինոյի ոլորտում մեր նշած ձախողումները մի քանի դեպքեր են: Դրանց միջոցով երևում է կինոոլորտի ընդհանուր պատկերը: Իսկ ընդհանուր պատկերը կարելի է անվանել Մշակույթի նախարարի չիրականացած խոստումների և որոշումների մեկ տարի, համաձայն ներքոհիշյալ հերթականության՝  

2016թ. դեկտեմբերին Արմեն Ամիրյանը հայտարարեց՝ Ազգային կինոկենտրոնը պետք է լուծարվի: Կինոկենտրոնը մինչ օրս գործում է:

Արսեն Բաղդասարյան, լուս․՝ ֆբ

Կինոոլորտի բարեփոխումների համար Հայաստան հրավիրվեց ամերիկաբնակ Արսեն Բաղդասարյանը: Նա ներկայացվեց որպես Հոլիվուդյան կինոարտադրության խոշոր խաղացող, որը Հայաստանում պիտի ստեղծեր նաև ֆիլմ-հանձնակատարի ինստիտուտը: Հանձնակատարի ինստիտուտը մինչ օրս ձևավորված չէ, Արսեն Բաղդասարյանի ծրագրերը հանրությանը անհայտ են: Հանձնակատարի միակ հայտնի գործը Գեղխորհրդի անդամների պարտավորագիր ստորագրելու փորձն էր՝ հրապարակային ելույթներ չտալու մասին:  

2017թ.-ի մայիսին ՀՀ պետական պատվիրակությունը մեկնեց Կաննի կինոփառատոնի շուկա՝ ծախսելով այդ տարի բոլոր կինոփառատոնների համար մշակույթի նախարարությանը հատկացված գումարը և ավելին՝ նոր կոնցեպցիայով ինտեգրվելու միջազգային կինոարտադրությանը: Կաննի կինոշուկայի արդյունքների մասին մինչ օրս հաշվետվություն չկա:

Ողջ տարվա ընթացքում Արմեն Ամիրյանը տարբեր առիթներով հայտարարեց, որ մշակվում է կինոարտադրության ռազմավարություն, միջազգային չափանիշներին համապատասխանող հայեցակարգ: Ռազմավարությունը և հայեցակարգը մշակված չեն:

2017թ. հուլիսից` Կիոնեկենտրոնի նոր տնօրինության նշանակման օրվանից, մշակույթի նախարարը հայտարարեց բաց, թափանցիկ և հրապարակային աշխատաոճի որդեգրման մասին: Վերջին վեցամսյակում Կինոկենտրոնի գործունեության հաշվետվության մաս կարելի է համարել, թերևս, ֆրանսիական CNC-ի ղեկավարության հրավերով Շուշանիկ Միրզախանյանի աշխատանքային այցը Փարիզ: Սակայն Կինոկենտրոնի ամբողջական գործունեության, անգամ Գեղխորհրդի աշխատանքների մասին պաշտոնական տեղեկատվություն հրապարակված չէ:

2018թ. կինոնախագծերի մրցութային հայտերի ընդունումից հետո միայն մշակվում է հայտերի ընդունման կանոնակարգ և կառույցի կանոնադրություն:

2017թ.-ի առաջին եռամսյակում սկսվեց «Կինոյի մասին» օրենքի նախագծի մշակման նոր փուլ: Նախարարը հավաստիացրեց, որ մինչև տարեվերջ օրենքը կդրվի փորձագիտական, ապա՝  հանրային քննարկման և կընդունվի: Կինոոլորտի մի շարք կառույցներ առաջարկներ նեկայացրին, միջազգային կառույցների կողմից մասնագիտական խորհրդատվության առաջարկներ եղան: Արդյունքները տեսանելի չեն: Մշակույթի նախարարության պատասխանատու պաշտոնյան կինոյի՝ մշակութային պրոդուկտի արտադրությունը համեմատեց հաց ու գինու արտադրության հետ և բորբոքեց նոր կրքեր: Տարին ավարտվեց առանց «Կինոյի մասին» օրենքի ընդունման:

2018 թվականն առջևում է նաև Մշակույթի նախարարության համար:

առաջին լուս․՝ մշակույթի նախարարության ֆբ էջից

Մեկնաբանություններ (8)

Յուրի
Ախր, թագավորն է տկլոր...
Լուսինե
ոնց որ բոլորը ստեղ են, նունյիսկ մեծն փողասեր վարդան Աբովյանը․․․ Տղեք որ էլի օգնության կարիք լինի, չմոռանաք ես միշտ կամ, ես կգամ ու կանեմ, էն ինչ ոչ մեկդ երբեք չի անի․․․ երբեք, ես վաղուց եմ դա հասկացել, երբ դեռ քսանհինգ տարեկան էի․․․ թիկունքներիդ կանգնած եմ, դե քշեք սելը․․․
Արմեն
Սովետին անուն ենք դնում. Շատ իզուր. Ցանկացած կինոարտադրողի պետական աջակցություն( գումար) տրամադրելուն պես պետք է կնքվի պայմանագիր` Ժամանակին գործն ավարտել և ներկայացնել մանրամասն հաշվետվություն ծախսված ամեն լումայի մասին: Ճիշտ կինոարտադրողին հաջորդ իր նախագծի ժամանակ որպես խրախուսանք տրամադրել կրկնակի գումարաչափ: Իսկ խախտողին դատական կարգով` անձնական ունեցվածքի բռնագրավում; տրված գումարի վերադարձում բյուջե և անգամ քրեական գործ պետական գումարների անկապ ծախսում: Հա ու նաև հավերժ զրկում կինոարտադրելուց. Տեսնեմ դրանից հետո ոնց անկապ կվատնեն պետական աջակցության գումարները.
Թատերագետ Տիգրան
Թատրոնն ավելի սարսափելի վիճակում է: Ի դեմս թատերագետի թատերագիտության վրա խմբակային հարձակում հեղինակողին պետկան միջոցներն են վստահում, թատերական դաշտում մոտ հինգ հաստիք տալիս որպես վարձատրություն: Իսկ երբ նախարարից պահանջում ես թատրոնի մասին մասնագիտական կայք բացել, որ թատերագետները հավուր պատշաճի վարձատրվելով մեր ներկայիս թատերական դիմանկարը վերլուծեն, պատասխանում է, թե նպատակահարմար չէ: Թեպետ եռօրյա ռոք համերգի 30 միլիոն դրամի կարգի գումար տրմադրելը իրենց համար խիստ նպատակահարմար է: Գումար, որը կայքի մի ամբողջ տարվա ծաղսը կհոգար: Հետո էլ պնդում է, թե էնպիսի հոդվածներ գրեք, որ ձեռքից ձեռք փախցնեն/ կարծես թատերախոսականը տունը մնացած աղջիկ է, մենք էլ պետք է մեկի վրա սաղացնեինք/: Ինչ պահանջես , երբ ամենաբարձր մակարդակով գիտակցումը չունեն թատրոնի պրոֆեսիոնալիզմին սպասարկող թատերագիտության կարևորության: Եթե ունենային, ապա այն ժամանակ, երբ Կալյագինի խոսքն ես մեջբերում առ այն՝ վերջինս խոստովանում է , որ իր ներկայացումների մասին թատերագետների հոդվածներով է որպես բեմադրիչ պրոֆեիոնալ դարձել, անորոշ հայացքով չէին հակադարձի:
Աբրահամ
Իսկ միջազգային նորմերի գիտակ Հովհաննես Գալստյանը շարունակում է թոզ փչել ֆեյսբուքում: Մ.Թ.Ա. արտադրություն մտած Մետամարֆոզներ (Ռեմիսիա) նախագիծը ըստ Հ. Գալստյանի ունի բազում համարտադրողներ, բայց սայլը տեղից չի շարժվում: Երկու տարի է Եվրիմաժի անդամ ենք, բայց Հ. Գալստյանը չկա դիմողների ցուցակում, այդքան համարտադրող ունենալով, պետք է առաջինը լիներ: Փաստացի 9 րոպե բան է, բայց պնդում է, որ կինոկենտրոնին հանձնել է 70 րոպե մատերիալ: 70 րոպեն ճոխ է հնչում, իրականում ընդամենը մեկ-երկու օրվա նկարահանման արդյունքում կարելի է ունենալ 70 րոպեից ավել մատերիալ, իսկ 90 միլիոն դրամով կարելի է կազմակերպել վատագույնը 15-20 օր նկարահանում: Նույն տրամաբանությամբ Հ. Գալստյանը բարձրաձայնում է Տատիկիս վարսերը նախագծի խնդիրները: Նա փաստում է, որ պետական ֆոնդից այդ նախագիծը ստանում է 10 % ֆինանսավորում, սակայն այս տարվա մի փոքր նկարահանումներից հետո նա պարտք է մնացել մարդկանց և դա ազդում է իր կազմակերպության վարկանիշի վրա: Մեկը չկա հարցնի – էտ 10 % ո՞վ էիր արտադրության ծախսերը անելու, բա ի՞նչ եղավ մնացած 90 % ֆինանսավորումը: Տեսնում ենք հոդվածի մեջ դրված ցուցակում, որ Տատիկիս վարսերը նախագիծը արտադրություն է մտել 2016 թվականին և 2017 թվականի վերջում գոնե նկարահանված պետք է լիներ, իսկ Հ. Գալստյանը դեռ խոսում է համարտադրողների հետ պայամանավորվածությունների մասին: Հետաքրքիր է, կինոկենտրոնը ինչո՞ւ չի պահանջում համարտադրողների հետ պայմանագրերը: Փոխարենը այս նախագիծը նույնպես դիտարկվում է անավարտ: Գեղեցիկ ձևակերպուներով թոզ փչելը աշխատում է երբ «գեղից մարդ չկա»: Եթե այսքան ծիծաղելի չլիներ, շատ տխուր կլիներ
Աբրահամ
Ախր, կինոգործիչներից շատերը տեղյակ են էս մանրամասներին, բայց վախենում են իրենց վառվող տան վրա ջուր լցնեն, լավ սենց մինչև ե՞րբ: Կան կուլիսային խոսակցություններ, որ նախարարը խոստացել է Մհեր Մկրտչյանին հավելյալ ֆինանսավորում՝ ֆիլմը ավարտելու համար: Դրա համար էլ 2017 թ.ի ավելացած փողը չեն տալիս էդ անավարտ ֆիլմերին: Մհեր Մկրտչյանի հանձնաժողովի կազմում լինելը արդեն արդար չի, եթե ինքը էս պահին կինոկենտրոնի գումարներով ֆիլմ է նկարում, պարզ չի՞, որ իրեն ձեռք չի տա ավելացած փողերը կիսատ մնացած ֆիլմերին տան: Բա՞ իրան ինչ տան: Կինոմիության ընտրությունների ժամանակ մի բոլ խոսեցին ժառանգականության մասին: Այստեղ էլ Մհեր Մկրտչյանը եկավ փոխարինելու Ալբերտ Մկրտչյանին, ստացավ արտոնություն՝ առանց հանձնաժողովի եզրակացության արտադրություն մտնելու: Եթե Գոհար Գասպարյան նախագիծը անհայտ պատճառով չնկարվեց, բայց գոնե ազգային արժեք ունեցող անձի մասին էր, փոխարինված նախագիծը դժվար է ասել ի՞նչ տրամաբանությամբ է հաստատվել: Մհեր Մկրտչյանը իր հայտարարություններում խոսում է կոշտ մրցակցային դաշտ ստեղծելու մասին, խոսում է խնդիրները բարձրաձայնելու մասին, եթե նայենք Շարմ ընկերության վերջին ֆիլմ-ալմանախը, ակնհայտ է, որ Մհեր Մկրտչյանը ոչ մի առավելություն չունի, նրա նովելը միջինից ցածր որակի է: Ընդհանրապես այդ նախագիծը չստացված է, բայց դա այլ թեմա է, որի մասին նույնպես լռում են մեր պրոֆեսիոնալները:
Անի
շնորհակալություն իրական պատկերը ներկայացնելու համար: Եվ մեկ հարց, որը հուսով եմ կուղղեք տվյալ նախարարին: Մշակույթի ոլորտի մի շարք կառույցներ փակելուց, բոլոր ՊՈԱԿ-ների բյուջեն կրճատելուց հետո, ինչպես կարող է նա խմիչքներով ու գաթաներով Նոր տարվա փաթեթներ պատրաստել ու ուղարկել հարյուրավոր պաշտոնյաներին: Ավելին, Ամիրյանը ու իր նախարարության հարյուրից ավելի աշխատակիները, ինչպես նաև իրեն քծնող արվեստագետների մի խումբ այսօր պիտի Աշտարակի «Կովկաս» ռեստորոնում Նոր տարի նշի: Եվ դա արվում է հիսուն հազար ստացող խեղճ ու կրակ արվեստագետի հաշվին!! Ամենաթողությունն էլ չափ պիտի ունենա!!!
Armen
Սա էլ է փչացած, հաջորդին բերեք... Շնորհակալություն հետաքրքիր վերլուծության համար: Նմանատիպ վերլուծություն կարելի է անել նաև նույն նախարարության կողմից ոչ պետական մամուլին տրվող աջակցության հետ կապված: Վստահ եմ` այնտեղ էլ շատ հետաքրքիր բացահայտումներ կունենաք... :)

Մեկնաբանել

Լատինատառ հայերենով գրված մեկնաբանությունները չեն հրապարակվի խմբագրության կողմից։
Եթե գտել եք վրիպակ, ապա այն կարող եք ուղարկել մեզ՝ ընտրելով վրիպակը և սեղմելով CTRL+Enter