Երկարատև վավերագրական լուսանկարչական նախագծի շրջանակներում որոշակի մարդիկ կամ որոշ վայրեր դառնում են առանձնահատուկ, կամ ինչ-որ բանով՝ եզակի։ Երբ ձեր կապը այդ անձի/վայրի հետ վերերկրային է, ավելի ուժեղ, ավելի ամուր, ավելի խորը։ Ղարաբաղում 8 տարի տևող առաջին՝ «Հայրենի հող» գրքի վրա աշխատելու ընթացքում Քարին Տակն իմ համար նմանատիպ վայրերից էր: Առաջին անգամ այցելել եմ 2002-ի աշնանը: Դա մի վայր էր, որտեղ կարծես ես արդեն եղել էի նախկինում, և իմ առաջին այցելության ժամանակ թվաց, թե այդ վայրը ես նորից եմ տեսնում: Անիրական թվացող մտերմիկ ու խորը կապվածության զգացում ունեի: Ես մնացի այնտեղ երեք օր` իմ ծրագրած մեկ օրվա փոխարեն: Իմ նախագծի ընթացքում ես հաճախ էի վերադառնում Քարին Տակ: Եվ այն դարձավ ամենաառանցքային վայրերից մեկը, որը ներկայացնում է Ղարաբաղի իմ պատմությունը: Ավելի քան 10 տարի է անցել, և ես ներկայացնում եմ որոշ պատկերներ, որ լուսանկարել եմ 2002-ին` իմ առաջին այցելության ժամանակ:

Հեղինակ Արա Օշական